Şu anki şartlarda hiç mümkün değil,istediğin kadar çalış değil sıfır evi 20 yıllık evi bile alamazsın.siz doğru zamanda bunları yapmışsınız.her şeyi de sadece çabaya bağlamak gerek.O kisiye yani kıskandıgınız kisiye sorun birde o ne zorluklar ne sıkıntılar yasamıstır.. kimse tesadüfen mal mülk sahibi olmuyor. Aynı üniversiteden mezun oldugum arkadaslarım karı koca calısıp daha yeni araba sahibi olabilirken ben 6 sene önce aldım. Bu görünen dimi simdi görünmeyene gelelim üniversitemin bahar senliklerine bir kez bile katılamadım calısmaktan, ders bitiyordu bi tekstil atölyesine gidip aksam 10 a kadar çalışıyordum çıkıyordum okul sefaköy/ ev capa 1 saat e yakın yol. Her gece 11 de evdeydim mezun oldum yurt dısına gittim ailemden destek görmedim geldim yine calısmaya basladım, baslarken aynı zamanda kücük kücük krediler cekip arsa hisseleri almaya basladım, ben hep az uyudum 30 yasımı doldurmadan 0 bir evim, ve istediğim arabamı aldım.Kaldıramayacağımdan fazla yük aldığım icin Suan anksiyete ve uyku sorunları yasıyorum. Daha dün ilk kez ilac verildi bana…. Sürekli calısıp istanbul gibi bi yerde anne- babasız bunları yaptım. Simdi benimle ceyiz yapıp evlenmis 9/5 calısmıs insan bir mi? 24 -25 yasımda arsa gezerdim ki ozaman kiracıyım aman kiramı ödeyemezsem maasım cünkü az ozaman, ev sahibi evden atar. Beni o stres hep ayakta tuttu. Velhasıl sen güzelce uykunu alıp yorulmazken belki o kisi süründü. Kendimden biliyorum simdi bana nasıl yaptın ya diyorlar? Sonuca bakıyorlar ama o sonucu mayalayan benim cabam. Eğer bi insan genc ise herseyi yapabilir. Sevgiler
Yaşınız zaten genç çocuk için.konuya gelince kıslançlık duygusunuz hiçbir zaman tam olarak geçebileceğini düşunmüyorum.ama denetlenebilir.bana psikoloğum kıskandığım şeylerin aksi düsünceleri yani aslında olması gereken düşünceleri bir kağıda uzun uzun güzelce yazıp, gece yatmadan okumamı tavsiye etmişti.ben yaptım.baya da işe yaradığını düsünüyorum.hani derler ya ne düşüneceğime ben karar veririm diye.büyük oranda doğru aslında.beyin de eğitilebilen bir organ.bir süre sonra gerçekten öyle düşünmeye başlıyor.yanlış düşünüyorsa doğru düşünmeyi öğretebiliriz.Selam Arkadaşlar benim 2-3 yıldır eşimin iş arkadaşının eşiyle bir arkadaşlığımız var. Uzun süreli değil ama bazen bakınca insan anlar kiminle dost kiminle düşman olacağını baya görüşmeden sonra sevdim kendisini o da beni seviyor hep birbirimize destek oluyoruz. Arkadaşım 5 ben 2 yıllık evliyim fakat son 1 aya yakın zamanda arkadaşımın yaşam statülerini kıskandığımı fark ettim. O 2 yıl önce işe girdi geçen sene de ev aldılar. Şuan da bebek bekliyorlar ve ben bu durumu kıskanıyorum. 1 buçuk yıldır iş arıyorum bulamıyorum hep size geri dönüş yaparız diyorlar ki iş tecrübem var. Kiradayız şuan ki evin kirası uygun ve evden çıkarılıyoruz 11 binden aşağı ev yok eşim hem kira hem evi çevirmede sorun yaşıcak bende iş bulamıyorum önce ki konu açışımda çocukla ilgili düşüncem negatifti o konu açışlarımdan sonra rahatsızlık geçirdim ve çocukla ilgili düşüncem değişti istiyorum ama maalesef bu sefer yaşam şartlarından dolayı çocuğu olabildiğince erteleyeceğiz. Durum böyle olunca arkadaşımı kıskanmaya başladım ayrıca eşimin çevresinde ki çoğu insanın kendi evi var ve çocukları var onları da görünce içim içimi yiyor. Allah'a isyana kadar giden bir duygu içindeyim. Ben nasıl bu kıskançlık duygumu düzeltebilirim ve evet psikiyatriye de randevu aldım ama 2 hafta sonra o zamana kadar sizlerden de görüş almak istiyorum. 2 gündür aklıma bunlar geldikçe kendi durumuma üzülüp ağlıyorum.
Ben evi 2 sene önce aldım hanımefendi 10 sene önce değil… ve sanırım siz okudugunuzu anlamamıssınız ben calısmama ek arsa al satı yaptım, zaten bu sayede alabildim.. şimdi de yine aynı söylediğiniz devirden bahsediyorsak Allahtan bi mani cıkmazsa temmuza kadar bir arsa ve tiny house planım var. Calıskan insanlar herseyi cabaya baglı kılarken, kendinde bu gücü göremeyenler cabayla alakası olmadıgını söyleyecektir ben cok duydum bu lafları… he kimine miras kalır alır, koca parası olur, piyango fln vurur o ayrıŞu anki şartlarda hiç mümkün değil,istediğin kadar çalış değil sıfır evi 20 yıllık evi bile alamazsın.siz doğru zamanda bunları yapmışsınız.her şeyi de sadece çabaya bağlamak gerek.
Kusura bakmayın ama siz ne diyorsunuz Allah aşkına.zaten ekonomik kriz 2 sene önce çıktı eskiden iki sene öncesine kadar herşey bu kadar pahalı miydi?ben çabaya bağlı değil mi dedim bazen ne yapsanız da olmaz dedim.burda çabayla ilgili son laf söyleyeceğiniz kişi ben olabilirim.cok şükür elimden geleni yaptım Allah'ta karşılığını verdi.disarda binlerce işsiz var en basitinden yıllarca uğraşıp atanamayan bı sürü insan var.ne yani onlar çalışkan değildi cabalamadi öyle mi?benim söylediğimi siz anlamamissiniz ben bazen ne yapsakta olmaz demiştimBen evi 2 sene önce aldım hanımefendi 10 sene önce değil… ve sanırım siz okudugunuzu anlamamıssınız ben calısmama ek arsa al satı yaptım, zaten bu sayede alabildim.. şimdi de yine aynı söylediğiniz devirden bahsediyorsak Allahtan bi mani cıkmazsa temmuza kadar bir arsa ve tiny house planım var. Calıskan insanlar herseyi cabaya baglı kılarken, kendinde bu gücü göremeyenler cabayla alakası olmadıgını söyleyecektir ben cok duydum bu lafları… he kimine miras kalır alır, koca parası olur, piyango fln vurur o ayrı
Tanımadığınız bir çok insan çok daha fazlasına sahil belki de.Selam Arkadaşlar benim 2-3 yıldır eşimin iş arkadaşının eşiyle bir arkadaşlığımız var. Uzun süreli değil ama bazen bakınca insan anlar kiminle dost kiminle düşman olacağını baya görüşmeden sonra sevdim kendisini o da beni seviyor hep birbirimize destek oluyoruz. Arkadaşım 5 ben 2 yıllık evliyim fakat son 1 aya yakın zamanda arkadaşımın yaşam statülerini kıskandığımı fark ettim. O 2 yıl önce işe girdi geçen sene de ev aldılar. Şuan da bebek bekliyorlar ve ben bu durumu kıskanıyorum. 1 buçuk yıldır iş arıyorum bulamıyorum hep size geri dönüş yaparız diyorlar ki iş tecrübem var. Kiradayız şuan ki evin kirası uygun ve evden çıkarılıyoruz 11 binden aşağı ev yok eşim hem kira hem evi çevirmede sorun yaşıcak bende iş bulamıyorum önce ki konu açışımda çocukla ilgili düşüncem negatifti o konu açışlarımdan sonra rahatsızlık geçirdim ve çocukla ilgili düşüncem değişti istiyorum ama maalesef bu sefer yaşam şartlarından dolayı çocuğu olabildiğince erteleyeceğiz. Durum böyle olunca arkadaşımı kıskanmaya başladım ayrıca eşimin çevresinde ki çoğu insanın kendi evi var ve çocukları var onları da görünce içim içimi yiyor. Allah'a isyana kadar giden bir duygu içindeyim. Ben nasıl bu kıskançlık duygumu düzeltebilirim ve evet psikiyatriye de randevu aldım ama 2 hafta sonra o zamana kadar sizlerden de görüş almak istiyorum. 2 gündür aklıma bunlar geldikçe kendi durumuma üzülüp ağlıyorum.
Benim ne yapsakta olmazdan anladıgım ile, sizin ne yapsakta olmazdan anladığı aynı sey değil öncelikle.. benim ne yapsakta olmadı demem salt maasa yad atanmaya hayatını baglamamıs ek isler yapmıs, e ticaret olur al sat olur , bi yeteneğin varsa ondan ek para kazanmaya calısmak olur tüm bu yolları denediysem ve hala bisey elde edemediysem ben bu cümleyi kurarım… :) umarım net sekilde anlamıssındır… ve dahası size diyorum ki hani 2 sene önce kriz yokken aldınız diyorsunuz ya, ben şimdi de arsa ve tiny house alacağım bu şans mı sizce? Şans değil, size göre cabalamıs olmak oturıp atanmayı beklemek cv atmak ise ben gider en kötü toptan tshirt alır satarım yine aktif olurum.. iste ben bu kafa yapısı sayesinde annesiz babasız oldugum bu hayatta kendimi cıkarttım. Diğer kafa yapılarına da elbet saygım sonsuz . İkisinin de sonuclarınu görüyoruzKusura bakmayın ama siz ne diyorsunuz Allah aşkına.zaten ekonomik kriz 2 sene önce çıktı eskiden iki sene öncesine kadar herşey bu kadar pahalı miydi?ben çabaya bağlı değil mi dedim bazen ne yapsanız da olmaz dedim.burda çabayla ilgili son laf söyleyeceğiniz kişi ben olabilirim.cok şükür elimden geleni yaptım Allah'ta karşılığını verdi.disarda binlerce işsiz var en basitinden yıllarca uğraşıp atanamayan bı sürü insan var.ne yani onlar çalışkan değildi cabalamadi öyle mi?benim söylediğimi siz anlamamissiniz ben bazen ne yapsakta olmaz demiştim
Ay bizim aile de böyle biri var milleti kıskana kıskana hasta oldu kafayı yedi , korkudan evlerimize cagirmıyoruz resmen , size tavsiyem tedavi olun yoksa sonu daha kötü...Selam Arkadaşlar benim 2-3 yıldır eşimin iş arkadaşının eşiyle bir arkadaşlığımız var. Uzun süreli değil ama bazen bakınca insan anlar kiminle dost kiminle düşman olacağını baya görüşmeden sonra sevdim kendisini o da beni seviyor hep birbirimize destek oluyoruz. Arkadaşım 5 ben 2 yıllık evliyim fakat son 1 aya yakın zamanda arkadaşımın yaşam statülerini kıskandığımı fark ettim. O 2 yıl önce işe girdi geçen sene de ev aldılar. Şuan da bebek bekliyorlar ve ben bu durumu kıskanıyorum. 1 buçuk yıldır iş arıyorum bulamıyorum hep size geri dönüş yaparız diyorlar ki iş tecrübem var. Kiradayız şuan ki evin kirası uygun ve evden çıkarılıyoruz 11 binden aşağı ev yok eşim hem kira hem evi çevirmede sorun yaşıcak bende iş bulamıyorum önce ki konu açışımda çocukla ilgili düşüncem negatifti o konu açışlarımdan sonra rahatsızlık geçirdim ve çocukla ilgili düşüncem değişti istiyorum ama maalesef bu sefer yaşam şartlarından dolayı çocuğu olabildiğince erteleyeceğiz. Durum böyle olunca arkadaşımı kıskanmaya başladım ayrıca eşimin çevresinde ki çoğu insanın kendi evi var ve çocukları var onları da görünce içim içimi yiyor. Allah'a isyana kadar giden bir duygu içindeyim. Ben nasıl bu kıskançlık duygumu düzeltebilirim ve evet psikiyatriye de randevu aldım ama 2 hafta sonra o zamana kadar sizlerden de görüş almak istiyorum. 2 gündür aklıma bunlar geldikçe kendi durumuma üzülüp ağlıyorum.
yalnız atanmak için yıllarca uğraşmak normal bir şey mi Allah aşkına?Kusura bakmayın ama siz ne diyorsunuz Allah aşkına.zaten ekonomik kriz 2 sene önce çıktı eskiden iki sene öncesine kadar herşey bu kadar pahalı miydi?ben çabaya bağlı değil mi dedim bazen ne yapsanız da olmaz dedim.burda çabayla ilgili son laf söyleyeceğiniz kişi ben olabilirim.cok şükür elimden geleni yaptım Allah'ta karşılığını verdi.disarda binlerce işsiz var en basitinden yıllarca uğraşıp atanamayan bı sürü insan var.ne yani onlar çalışkan değildi cabalamadi öyle mi?benim söylediğimi siz anlamamissiniz ben bazen ne yapsakta olmaz demiştim
Kesinlikle normal değil bende sizinle aynı fikirdeyim.sadece örnek vermek istedim.tembellik yapmaya sonuna kadar bende karşıyım tek bir yere umut bağlamaya.benim söylemek istediğim her çalışanın çok iyi şartlara gelemeyeceği.bazen isler yolunda gitmez onu demek istemiştim.yoksa boş boş oturup bir yerden sihirli değnek beklemek kesinlikle yanlis.yalnız atanmak için yıllarca uğraşmak normal bir şey mi Allah aşkına?
bunu asla anlamayacağım....
hayatımda devlette çalışmadım, istemem de. atanamamış da b.k atıyor ya da atanmış da atanamayanı küçümsüyor değilim. tamamen dışarıdan bakıyorum.
Ben konu sahibi için söyledim yoksa ben tembelliğe sonuna kadar karşıyım.bende üniversitedeyken çalıştım,eşimle hic kimseden destek almadan evlendik, ev araba aldik.sadece söylemek istediğim bazen sizin dediğiniz şeyleri yapıp işler bı turlu yoluna girmez.diger türlüsünü bende kabul etmiyorum.Benim ne yapsakta olmazdan anladıgım ile, sizin ne yapsakta olmazdan anladığı aynı sey değil öncelikle.. benim ne yapsakta olmadı demem salt maasa yad atanmaya hayatını baglamamıs ek isler yapmıs, e ticaret olur al sat olur , bi yeteneğin varsa ondan ek para kazanmaya calısmak olur tüm bu yolları denediysem ve hala bisey elde edemediysem ben bu cümleyi kurarım… :) umarım net sekilde anlamıssındır… ve dahası size diyorum ki hani 2 sene önce kriz yokken aldınız diyorsunuz ya, ben şimdi de arsa ve tiny house alacağım bu şans mı sizce? Şans değil, size göre cabalamıs olmak oturıp atanmayı beklemek cv atmak ise ben gider en kötü toptan tshirt alır satarım yine aktif olurum.. iste ben bu kafa yapısı sayesinde annesiz babasız oldugum bu hayatta kendimi cıkarttım. Diğer kafa yapılarına da elbet saygım sonsuz . İkisinin de sonuclarınu görüyoruz
Buna katılıyorum. Bazı insanlar şanslı oluyor. Aynı bölümden mezun olduğum ve benimle benzer iş deneyimlerine sahip bazı arkadaşlarım hemen master dan mezun olur olmaz büyük şirketlerde işe girdiler çok yüksek maaşlara. Benim onların yakaladığını yakalayabilmem 1 yılımı aldı, 200 den fazla başvuru yaparak, her seferinde strateji değiştirerek, elimden gelebilecek herşeyi yaparak. Sonlara doğru o kadar motivasyonum düşmüştü ki, giydim gömleğimi pantolonumu, aldım elime onlarca CV kopyası, kapı kapı market gezdim onlara bile başvuru yaptım. Bir şekilde yine olmadı olmadı. Benim şansım 1 yıl sonra döndü onca uğraşa rağmen. Bazı arkadaşlarımsa hala çabalıyor 3 yıl oldu, onlarda bana nazaran şanssız diyebiliriz.Kusura bakmayın ama siz ne diyorsunuz Allah aşkına.zaten ekonomik kriz 2 sene önce çıktı eskiden iki sene öncesine kadar herşey bu kadar pahalı miydi?ben çabaya bağlı değil mi dedim bazen ne yapsanız da olmaz dedim.burda çabayla ilgili son laf söyleyeceğiniz kişi ben olabilirim.cok şükür elimden geleni yaptım Allah'ta karşılığını verdi.disarda binlerce işsiz var en basitinden yıllarca uğraşıp atanamayan bı sürü insan var.ne yani onlar çalışkan değildi cabalamadi öyle mi?benim söylediğimi siz anlamamissiniz ben bazen ne yapsakta olmaz demiştim
Ozamanda isler yolunda olmamıs olur, her düsmenin kalkması, her gecenin sabahı vardır. Konu sahibine kendimden yola cıkarak o kişinin gecmis olabileceği yollari nacizane acıkladım. Yoksa koca ile bunları yapmak eminim daha kolaydır tek bir kisinin yapmasına göre öyle değil mi? İstanbul sartlatında bunları tek yapabilmis ve daha direnen biri olarak sanırım azımsanmayacak bir tecrübem olusmustur diye düşünüyorum… Bu tecübeme istinadende yazdıklarımın arkasındayım!.. fyiBen konu sahibi için söyledim yoksa ben tembelliğe sonuna kadar karşıyım.bende üniversitedeyken çalıştım,eşimle hic kimseden destek almadan evlendik, ev araba aldik.sadece söylemek istediğim bazen sizin dediğiniz şeyleri yapıp işler bı turlu yoluna girmez.diger türlüsünü bende kabul etmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?