Nasıl basardiniz bunu peki
Nasıl basardiniz bunu peki
Üniversitedeydim.
Oda arkadaşım haksız olmasına rağmen bana laf söyledi.Benim de ağrıma gitti.
Sonra doğum günü yaklaşıyordu ama konuşmuyoruz. İnsanlık bende kalsın kutluyayım dedim.
İki basamak önünde,merdivenlerden iniyorduk kampüste.Ama beni görmüyor..
Zeynep'i de hiç sevmiyorum dedi ve bu beni liseden beri tanıyan bir kız.
Yanındaki kız ise üniversiteden tanıştığım bir kız..
Gayet iyi bir kız dedi , benim için.
Sonra o arkadaşım hâlâ söylenmeye devam etti.
Hiç doğru düzgün tanımadığım bir kız yani diğeri..
İlk zamann oda tuttuğumuzda da,nolur aynı odada kalalım demişti bir de bana..
Birde sonra apartda hırsızlık vakası oldu.
Bizim bir arkadaşın anneanne yadigarı cüzdanından altını ve parası çalınmış.Bir de banka kartındaki para..
Kız benim üstüme iftira attı.
Ama olay yaşanırken ben üniversitede değildim, ailemleydim.
Sonra parası çalınan kız düşünmüş.Ben bankamatiğe Zeynep ile hiç gitmedim, diğer kızla gittim ve hatta şifremi o gördü diye..
Sonra ben aparta dönmeden, polisler ifadesini almış,kamera kayıtları belli.
Kızın bankamatiğinden parasınj çekerken..
Ben düşündüm..
Bu kıza hiç kötülüğüm olmadı.Diğer kızların arasında rencide etmedim.
Ama baya bir hafta düşündüm..
Sonra kıza dedim ki, neden böyle yaptın.
Ben seni incitmedi hiç,neden yaptın.
Kız sadece bana defol ya senle uğraşamıcam dedi..
İşte o an bazı insanlar için ne üzülmeye ne de onları düşünmeye değmediğini anladım..
Bana laf eden kişi,benim hayatımı yaşamıyor..
Benim çektiğim zorlukları bilmiyor..
O zaman ben niye üzüleyim,niye o lafın altında kalıp üzüleyim ki?o beni üzüyorsa,ben ona hiç bir şey yapmadıysam o gereken cevabı istiyordur.
Bana katılmayanlar olabilir,ama beni inictmeyeni düşünürüm ben.Beni inciteni değil.