Ben bu konuda çok şanslıyım çok şükür.
Çocuğumun en yakın arkadaşı benim de en yakın arkadaşım oldu. Hatta onun çocuğu çok hareketli bizimkine göre,annesi sürekli uyarıyor,ikaz ediyor,bizimkine bir zarar gelmesin diye defalarca özür diliyor,ben de asla büyütmüyorum.
Zaten biz o uyumu yakaladığımız için çocuklar da iyi anlaşıyorlar. Gerçekten çocuklar kendi gibi çocuklarla oynuyor gördüğüm kadarıyla.
Başka iyi arkadaşlarım da var ama çocuğuma bakıyorum da onların yanında o kadar mutlu olmuyor.
Ben çocuklara bakıyorum;eğer beraber oynamaktan mutlu değillerse çocuklu görüşmüyorum,çocuğum okuldayken kendi arkadaşımı görürüm zaten.