- 15 Şubat 2019
- 1.006
- 1.547
- 63
- Konu Sahibi Perihosseini
-
- #1
çok normal ben de sizin gıbıydım tek farkım işimde vardı.Aileden ,arkadaslardan uzaktan geldıgınız şehır yabancı yolda yürüseniz tanıdık yüz görmeyeceksiniz bu his bende hala geçmedi 2yıl oldu.Herkes ay Antalya da yaşıyorsun ne şanslısın derdi ben nefret bile ettim.Zamanla alışıyorsun sanırım.Ama sana tavsiyem spora gidebilirsin o hem ruhuna hem. bedenine iyi gelir üstelik arkadaşta edinebilirsin .Bide benim eşimin arkadaşlarıyla görüşüyorduk.Sizde eşinizin arkadaşlarıyla görüşün evli olanların eşleriyle anlaşabilirsiniz belkiSelam kızlar şimdi 30 yaşında koskoca kadın olarak bu konuyu açmaktan utanıyorum ama evlendim geldiğim yerde hiç arkadaşım yok ve bazen öyle sıkılıyorum ki eski oturduğum şehirdeki arkadaşlarıma sürekli msj atiyorum. Halbuki onların benimle ilgilendikleri ya da merak ettikleri bile yok. Sürekli mesaj atıyorum biliyor musun şöyle oldu böyle oldu. Herşeyi paylaşmak istiyorum. Ama argo tabirle beni sallayan yok.
Aslında çevremde arkadaşlarım varken buluşmak bile istemezdim yalnız olmayı severdim. Ama şimdi bişey oldu bana çevremde konuşacağım birini arıyorum sürekli. Işe basvuruyorum bir görüşmem çok iyi geçmişti neredeyse 2 saate yakın konuşmuştuk. Artık işimle meşgul olurum kimseye ihtiyaç duymam diyordum ama onlar da geri dönüş yapmadılar.
Kitap okuyorum dizi izliyorum zaman geçirme konusunda hiç sıkıntım yok zaman geçiyor ama sohbet muhabbet dertlesecegim kimse yok. Inanın normalde konuşkan biri bile değilim ne oldu bana anlamadım.
Inşallah eşin kısa sürede dönerGerçekten çok zor bende evlenip başka ilçeye geldim. Tam birileriyle tanışıp kaynaştım derken onlar da taşındı. Eşimde görevde oluyor pandemi de çıkınca 7 aydır eve gelemedi. Bir eşimle konuşuyorum arada kardeşimle birkaç arkadaşımla mesajlaşıyorum ama insan yanında olan arkadaş istiyor. Beraber bir şeyler yapmak en basitinden yürüyüş yaparken konuşacak birini arıyorsun. Ama yok şuan zaten kimseyle tanışıp yakınlaşma da olmaz. Ondan öylece bekliyoruz işte senin en azından eşin yanında senden daha kötü durumda olanda var
Beb arayınca şey diyorlar aaa bende tam seni arayacaktim da şöyle oldu böyle oldu bahaneler..Çok zor bende evlenip ailemden uzaga gittim gerçekden zordu 5 senedeyiz şimdi gittigim ilçenin her şeyini biliyorum sokakda bahcede kimi gorsem konuşurum..
Şimdiki zmanda nerde dostluk herkes kendi derdinde bencil.. Ay vaktim olmadı arayamadım diyorlar yahu aramana gerek yok sesli msj at normalden bi yaz arkadasım nasılsın? diye artık eski teelfonlar gibi deil wc de de kullanıyor insanlar teliaramak isteyen vakit bulur bir sekilde
Bende öyle düşünürdüm ama işte buraya geldim bana bir haller olduArtık arkadaş mı kaldı boşver kendinle mutlu olmaya çalış.. eskidendi o kankalık,arkadaşlık şimdi çoğu menfaatine göre şekilleniyor. eskiden olan arkadaşlarımla taa yurtdışlarından bile okadar güzel ilişkimiz sürüyorken etrafta,çevrede bir Allahın kulu yok. Yani illa bir hal hareket görüp uzaklaşıyorum ilerlemiyor. Şimdi hiç aramıyorum kendi kendime takılmak daha zevkli geliyor :)
Beb arayınca şey diyorlar aaa bende tam seni arayacaktim da şöyle oldu böyle oldu bahaneler..
Benimle ayniymişsin.Aynii durumdayim seninle. Evlenmeden yalnızlığı severdim evde bütün gün takilirdim . Bi ara çalışmadım evde olmak ne kadar güzel diye diye geziyordum. Simdi evlendim geldim hickimsemiz yok burda . Arkadas eş dost kimsr yok. Bütün gün telefonda onu bunu arıyorum. Eşim ve telefon olmasa konuşmayi unutucam. Komşuluk desen hic yok.
Kurslara gitmeyi düşünüyorum ama malum pandemi var. Onu erteledim mecburen. Is başvuruları yaptim olumlu dönüş alamadım. Evde durup durup temizliğe sariyorum. Yalnizlik cok zormus, kötüymüş.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?