Kızlar ben öğretmenim..
her sene yeni gelen arkadaşlara hoşgeldine gidilir evlere. Bu sene de liste yapılmış topluca gelenler sıraya konmuş,bir kişi kabul etmemiş evine,bu kişiye Ayşe diyelim..
Ayşe evinin küçük olduğunu,ağırlayamayacağını söylemiş,bana göre haklı ve geçerli bir neden,saygı duyarım,ama tepki aldı biraz orası da ayrı..
(Bu arada bırkac yıl once ben de ağırladım bana da gelindi 25-30 kişi)
Her neyse.. bir gün Ayşe bana dert yanıyor,valla kabul etmedim bilmemne..
‘olabilir hocam zor oluyor gerçekten kalabalık,sandalye filan bile hep komsudan aldım.. eviniz küçükse zor sizin için,bana 25-30 kişi gelmişti mesela,tabak bile kalmamıştı,Fatma hoca da demez mi benim hamurişlerini böl de getir diye,mutfağa bir gittim bölmeye tabak kalmamış dedim’ gülerek bunu anlattım..
Gerçekten evinin de küçük oluşuna üzüldüm,empati yapmaya çalışıyorum,mahcup olmustur kadın filan dıyorum,esımle o sitenin yanından geçerken ona bile dıyordum bu evler küçük herhalde epey,Ayse hoca zor durumda kaldı okulu kabul edemedi ve dıslandı diye..
Buraya kadar normal.. sen bu Ayse yememiş içmemiş,Fatma ya de ki sen tabak istemişsin de, kalmamıs da, yok ben basıma üşüştüler çok kalabalık geldiler demişim de..
Fatma da pasif,saf bi kadıncağız.. bu da baska bir öğretmeni arıyor ona dert yanıyor.. o öğretmen de beni arıyor,hiç ihtimal vermedim böyle bir sey soyleyecegıne dıyor.. dedim böyle söylemedim zaten..
Şimdi ben bu Ayşe ye ne edem?
Severdim de kendisini.. ama arkamdan olayları çarpıtarak sacmasapan benı kotuleyerek anlatmıs.. herkesin içinde konuyu açıp ben boyle soyledım ama sız böyle anlatmıssınız desem Fatma zor durumda kalacak.. bilemedim hiç sallamasam mı?
