- 2 Ocak 2021
- 2.452
- 1.174
- 83
- 33
- Konu Sahibi Cogsicagtir02
-
- #1
Ben mi anormalim karşıdaki insanlar mı bilmiyorum. 9 yıllık ilişkim vardı. Beni terk edip başkasıyla evlendi. Biraz atlattım kabullendim gibi bu durumu. 31 yaşındayım. Öğretmenim. Açıkçası evlenmek sevmek sevilmek istiyorum her kadın gibi.
Kalbimdeki yaralar tabiki hala iyileşmedi ama biriyle görüşmek iyi gelir bir de hemen evlenmek zorunda değiliz, belki de Karşıdaki insan da beğenmez beni kafasıyla hareket ediyorum.
Normalde insanlara güvenim de yok önceki ilişkimden dolayı. Bana benden başkası sana bakmaz, böylesin söylesin demelerinden dolayı tamamen özgüvenim yerle bir.
Neyse konuya gelecek olursak, iki arkadaşım var işyerinden. Biri bir polise tanıştırmak istedi adam profilime bakınca görüşmek istememiş. Kendisi spor yapan kaslı bir tipti. Ben başörtülüyüm hadi olabilir ondan görüşmek istememiştir dedim. Yani beni güzel de bulurlar, herkes yaşımı göstermediğimi söyler. Bu beni çok incitmişti hatta konu da açtım.
Diğer arkadaşım da depremden önce bir öğretmen var seni ona düşündüm, hem ondan kurtuldun artık yuvanı kur sen de dedi. Ben erken diye biraz bekleyelim o da isterse görüşürüz demiştim.
Adam da beni görüp görüşürüz demişti. Dün de arkadaşım numaranı veriyorum bir oturup konuşun dedi.
Dün gece numaramı vermiş , adam teşekkür etmiş hem senin arkadaşın olduğu için daha da dikkatli davranacağım diye bir konuşma geçmiş aralarında.
Ama bu saat oldu hala herhangi bir iletişim yok
Bende mi sorun, yani düşünce sistemimde mi? Yani olabilir beğenmemiş de olabilirler. Aslında çok da niyetli değildim ama neden bu kadar takıp inciniyorum.
Sonra da eski sevgilim haklıymış gerçekten sevilmeyeceğim hep yalnız kalacağım diye düşünüp duruyorum. Bir de her şeyde bir hayır vardır mutlaka buna da inanıyorum
Kalbimdeki yaralar tabiki hala iyileşmedi ama biriyle görüşmek iyi gelir bir de hemen evlenmek zorunda değiliz, belki de Karşıdaki insan da beğenmez beni kafasıyla hareket ediyorum.
Normalde insanlara güvenim de yok önceki ilişkimden dolayı. Bana benden başkası sana bakmaz, böylesin söylesin demelerinden dolayı tamamen özgüvenim yerle bir.
Neyse konuya gelecek olursak, iki arkadaşım var işyerinden. Biri bir polise tanıştırmak istedi adam profilime bakınca görüşmek istememiş. Kendisi spor yapan kaslı bir tipti. Ben başörtülüyüm hadi olabilir ondan görüşmek istememiştir dedim. Yani beni güzel de bulurlar, herkes yaşımı göstermediğimi söyler. Bu beni çok incitmişti hatta konu da açtım.
Diğer arkadaşım da depremden önce bir öğretmen var seni ona düşündüm, hem ondan kurtuldun artık yuvanı kur sen de dedi. Ben erken diye biraz bekleyelim o da isterse görüşürüz demiştim.
Adam da beni görüp görüşürüz demişti. Dün de arkadaşım numaranı veriyorum bir oturup konuşun dedi.
Dün gece numaramı vermiş , adam teşekkür etmiş hem senin arkadaşın olduğu için daha da dikkatli davranacağım diye bir konuşma geçmiş aralarında.
Ama bu saat oldu hala herhangi bir iletişim yok
Bende mi sorun, yani düşünce sistemimde mi? Yani olabilir beğenmemiş de olabilirler. Aslında çok da niyetli değildim ama neden bu kadar takıp inciniyorum.
Sonra da eski sevgilim haklıymış gerçekten sevilmeyeceğim hep yalnız kalacağım diye düşünüp duruyorum. Bir de her şeyde bir hayır vardır mutlaka buna da inanıyorum