Artık dayanamıyorummmmmmm

BenveUtkum

Guru
Kayıtlı Üye
2 Mayıs 2011
2.914
2.592
408
Merhaba arkadaşlar.
Çocuğu olup boşananlar. Bu süreci siz ve çocuklarınız nasıl atlattıniz?Bende boşanmak istiyorum. Bir oğlum var. 4 yaşında. Babaya düşkün ama cesaret edemiyorum. Çıkmazın içindeyim. Siz nasıl cesaret ettiniz??
 
Bosanan çocuklu bayanlardan nasıl bu süreci atlattıklarını öğrenmek istiyorum. Cidden çok caresizim
 
Sanırım şiddet var. Bunun oğlunuz için gerekli olduğunu, her birey gibi onun da sağlıklı ortamda yetişmesi gerektiğini düşünerek başlayabilirsiniz işe.
Daha once boşanmayi isteme sebebimden bahsetmiştim. Önce ki konumda. Şiddet yok ama aldatilma var.
 
Bosanmak ne senin ne oglun icin dünyanin sonu degil oglunu mutsuz bir ortamda büyütmektense bosanmak en dogru karar tabi gercekten ortada ciddi bir durum varsa kaldi ki oglun babasini istedigi zaman görebilecek olayi kendin ve oglun icin dramatik bir hale getirirsen isin icinden cikamazsin
 
Daha once boşanmayi isteme sebebimden bahsetmiştim. Önce ki konumda. Şiddet yok ama aldatilma var.

Diğer konunuzu okumadım. Sağlıklı yorum almak açısından bahsedebilirdiniz az da olsa. Ben profil resminizden yola çıkmıştım.
 
Böyle durumlarda aile cok önemli umarim senin ve oglunun arkasinda duracak güclü bir ailen vardir
 
Eşim ve ben aynı işyerinde çalışıyoruz. Ikimizde memuruz. Beni iki defa aldattı. Fiziksel değil. Şöyle ki biri boşanmış bir kadınla mesajlaşma diğeri de iş yerimizde olan ve bekar olan bir kızla mesajlasma. Kiz da evli olduğumuzu biliyor. Sakin yazmama bakmayın bu süreci atlatmaya çalışana kadar ne sıkıntılar cektim ama olmuyor. Güven yok.
 
Böyle durumlarda aile cok önemli umarim senin ve oglunun arkasinda duracak güclü bir ailen vardir
Ailemin haberi yok ama eşimin ailesinin haberi var. Ogullarina bir sürü laf söylediler. O da bana kızdı neden söyledin diye. Aramızda niye kalmamış. Bana tavırlı şimdi.
 
bende bosanma surecindeyim suan
1 degil 2 degil 4 cocugum var ilk ikisi 19 ve 18 yasinda ,6 yas ve 18 aylik en kucugu
is ariyorum ve davamiz suruyor suan
once bosanma sebebin onemli ,gercekten duzelmiycek bir sorunsa inanin hergun mutsuz yasamaktansa,cocuk anne babayi hergun uzgun,kavgali gormektense ayrilmak daha iyi
bende bosanma karari almadan once cok zorlandim ,ustelik hamileydim cok hassas bir donem
esim olucak o okuzle konusmayi cok denedim ,yalvardim gel konusup ya bitirelim ,ya duzeltelim diye
ama her defasinda rest cekti bana ,sirtini dondu ,sen kimsinki senle konusucam diye
baktimki iflah olmuyo,kapi disari ettim .
Ilk gunler cok kotu gecti ,agladim ,kalbim bedenime sigmaz oldu ,cok aci cektim ,yikildim ,tum umitlerim hayallerim kayboldu,cok skintilar yasadim ,bebegim kucucuktu,etrafimda kimse kalmadi ,herkes cekildi
Yni anlatacak cok sey varda ,hangisini yazayim ,kisacasi ilk zamanlar kotuydu.
Simdi ise rabbime sukurler olsun gayet iyiyim,bebegim buyudu ,onu bakiciya birakip formasyon yapiyorum,is ariyorum,hayatim duzene girdi ama su davalarda biran once bitsede diyorum hayatimi tam duzene koyabilsem
buyuk kizim anaokulu ogretmeni yeni basladi ise,kucuk kizim tip 2 ci yil
Ben iki kucuk cocugumla yasiyorum ,davalarda sonuclanip birde is bulursam insallah daha iyi olacagim
ve esim olan o adaminda kahr oldugunu o kadindan tekme yedigini gorursem insallah cok mutlu olucam
icimde bunun acisi hala duruyor malesef
cocuklar alisiyor ,brnim kucuk kizimda baba delisiydi ama yavrucum simdi adini bile anmiyor ,kucucuk kalbinde neler hissediyor bilmiyorum ,ama evde neseli ,oldukcada kaprisli bir cocuk ,psikologada duzenli gidiyoruz bu donemi kolay atlatsin diye
yani hayatinda bir erkek olmadanda yasaniyor.
 
haklısın, kendime de çok kızıyorum. Çok kötü bir durummus bu. Çok zor ne bilim
 
Sizi gerçekten gönülden tebrik ediyorum. 4 çocukla verdiğiniz karar ve cesaretten dolayı. Ben bir çocukla nasıl böyleyim anlayamıyorum. Ben bu kadar aciz değildim ki....
 
Ben çocuk açısından yazabilirim, anne babası 6 yaşında ayrılan biri olarak. Çoğu kız çocuğu gibi de babama oldukça düşkünmüşüm. Buna rağmen ben gayet normal bir çocukluk ve ergenlik geçirdim.
Çocuğunuza olanı biteni düzgün bir şekilde anlatırsanız, bu süreçte de pedagog desteğiyle ilerlerseniz sorun olacağını düşünmüyorum.

Üstelik çok küçük yaşta boşanmanın bir avantajı bence çocuğun düzenli aile hayatını hatırlamıyor olması. Böyle olunca, hatırlamadığı bir rutin, anne-baba-çocuk düzeni olmayınca bir süre sonra bunu aramamaya başlıyor. Ben annemle babam evliyken nasıldı hatırlamıyorum mesela, hatırlamadığım şeyi de özlemiyorum.
 
Sizi gerçekten gönülden tebrik ediyorum. 4 çocukla verdiğiniz karar ve cesaretten dolayı. Ben bir çocukla nasıl böyleyim anlayamıyorum. Ben bu kadar aciz değildim ki....
Karar asamasinda boyle oluyor,insan kendini cok aciz cok gucusz hissediyor ama o karar bir kez verildimi iste ozaman oyle bir guclu oluyorsunki.Yani bunlarin hepsi ayri bir asama ayri bir surec
Insallah sende hakkinda hayirli bir sekilde karar verirsin de yoluna koyarsin herseyi
Kilit nokta bir kez karar verebilmek ,gerisi corap sokugu gibi
 
Babalarını aramiyorlar mi? Gorusuyorlar mi?

Arıyorlar. Hatta 5 yaşındaki kızım iki gece önce babasının resmine sarılıp yatmak istedi.

Babaları teşrif ederse görüşüyorlar. Normalde görmeye gelmesi gerekiyordu bugün ama gelmedi.

Büyük kızım ipad'inden mesajlaşıyor istediği zaman. Küçüğü de babamla konuşmak istiyorum dediğinde arıyoruz.

Sürekli babalarıyla tekrar barışmamı istiyorlar. Çünkü babaları öyle öğretiyor!

Biz ayrılalı 2,5 sene oldu. Boşanalı da 11 ay. Kendimize ait bir hayatımız var artık. Kend düzenimiz.

Kararı verene kadar çok zor ve sancılı geçiyor. Çünkü olanları kendine yakıştıramıyorsun. Ben mi yanlış anlıyorum demek istiyorsun. Yuvanı yıkmak istemiyorsun. Başkaları benden daha kötü şeyler yaşıyor ama ayrılmıyor diye düşünüyorsun. Diğer çocuklara bakıp neden benim de çocuklarım bunlar gibi mutlu bir aile ortamında büyümüyor diye sorguluyorsun, zaman zaman kendini suçluyorsun.


Ama kararı verince hepsi bitiyor. Tekrar güçleniyorsun, insan oluyorsun.

Biz senelerce aile terapisine gittik. Terapiden çıkıyor, bir ay gayet iyi. Sonra gene bozuluyor ayarı. Hadi terapiye diyorum, ne terapisi diyor.

Ben iki kere boşanma davası açtım. Biri 2011'de idi. Yalvardı, yakardı. Bütün aile büyüklerimin önünde sözler verdi. Bana sözler verdi. Davamı geri çektim. 2 ay sonra, çok değil sadece 2 ay sonra yine aynı adamdı. Tekrar dava açtım. Bu seferkini geri almadım.

Boşanmamak için uğraştı. Çirkindi zaten daha da çirkinleşti. Yalanlar iftiralar mahkemeye sunuldu. Allahım bu adam mıydı benim evlatlarıma baba olarak seçtiğim kişi dedim. Utandım kendimden, çocuklarımdan.

Bu yaşıma kadar hata yaptım ama hepsi bana ders olarak geri döndü, hiç birinden pişman değilim. Sadece evliliğim hariç. Zamanı geri döndürebilsem, evlatlarıma onlara layık bir baba seçebilsem keşke.

Şu an hala uğraşıyor benimle, yeniden velayet davası açacakmış. Açsın ben eski ben değilim.

Artık mutlu kendine saygı duyan güvenen ve çocuklarına tüm sevgisini verebilen pozitif bir kadınım.

İyi ki boşanmışım. Keşke ilk davamı geri almasaydım.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…