- 23 Eylül 2018
- 778
- 204
- 103
- Konu Sahibi maviisever
- #1
Selam kızlar;
Bir senelik evliyim ve artık kendimi sıkılmış, hissiz hissediyorum... şu an fazla duygusal moddayım pms döneminde olduğum için kelimeleri düzgün seçmeye çalışıyorum..
Eşimden sıkılmadım ama yuva olarak göremiyorum. Ya şu an ki modumdan daha duygusal bakıyorum bilemiyorum ama hep böyleydi ya. Mesela genel olarak hep işten geldiği gibi dışarı çıkar ya tek dolaşır bir yere geçer kafede oturur telefondan videolar izler şarkılar dinler çay içer (söylediğine göre) veya arkadaşlarıyla takılır... benlede gezer hiç gezmez değil aöa sürekli değil değişir bazen hiç bazen haftada bir iki en fazla üç... evde hiç durmaz akşamlar 12 gibi gelir terasta beş on dakika oturur yatar bazen hemen yatar...
Ben çok şey yaşadım bir senede... Sesli bağırışmalı kavgalardan çok korkarım kendimi kasmaktan kriz geçiririm ve bizim evin karşısında park var bir ara adam eşini dövüyordu eve nasıl sesler geliyordu ve ben tektim polisi aradım korkudan adresi unuttum zar zor hatırlayıp söyledim nasıl titriyordum ama anlatamam vurma sesi eve kadar geliyordu kadının bağırışı vs vs ablamı aradım nefesim gitmeye başladı ablam sayesinde kendime gelebildim telefonu kapatmadı onla konuştum ettim düzeldim ve yanımda eşim yoktu dışardaydı...
Yine aynı şekilde yatıyordum o zamanlar yeni evliydik eve alışamamıştım yatarken aklıma bir şey gelmişti korkmuştum yine kriz geçirmiştim eşim sonlarına doğru gelmişti yani kriz anımda başlangıç anında yoktu kendimi kastığım ettiğim zamanda vs vs
Birlikte vakit geçirdiğimiz zaman genelde telefonunda takılır bazen ben konuşurum başta dinler sonlarına doğru dinlemez bende susarım bu şekilde.. yanımda başka çiftlere bakıyorum yeni evlenen kuzenimle armadaşıma ikisi ne kadar mutlu dialogları çok iyi ama biz öyle değiliz aramızda muhabbet bir şey yok... işin özeti evliyiz ama aile değiliz gibi bazen düşünüyorum başıma kötü bir şey gelse her halde babamı falan ararım eşimi değil. Aslında çok iyi biri aileme karşı aşırı iyi bana karşıda bir dediğimi iki etmez falan ama bilmiyorum ya kendimi mutlu göremiyorum veya artık evde tek durmaktan geri planda olmaktan veya tam gerçek aile olamamaktan yahut arkadaş gibi olamamaktan eğlenememekten sıkıldım.. yazmak istediğim içimi dökmek istediğim o kadar çok şey var ki bu kadarcıkla yetiniyorum ana şunu biliyorum kendimi yalnız hissediyorum ve eşimi yuva olarak göremiyorum artık iyice soğuyorum
Mesela 20 dakika önce evden çıktı sigara almaya bakkal hemen yanımızda sayılır 2-3 dakika bile sürmüyor hala daha gelmedi... artık bilemiyorum ya kafam çok dolu
Bir senelik evliyim ve artık kendimi sıkılmış, hissiz hissediyorum... şu an fazla duygusal moddayım pms döneminde olduğum için kelimeleri düzgün seçmeye çalışıyorum..
Eşimden sıkılmadım ama yuva olarak göremiyorum. Ya şu an ki modumdan daha duygusal bakıyorum bilemiyorum ama hep böyleydi ya. Mesela genel olarak hep işten geldiği gibi dışarı çıkar ya tek dolaşır bir yere geçer kafede oturur telefondan videolar izler şarkılar dinler çay içer (söylediğine göre) veya arkadaşlarıyla takılır... benlede gezer hiç gezmez değil aöa sürekli değil değişir bazen hiç bazen haftada bir iki en fazla üç... evde hiç durmaz akşamlar 12 gibi gelir terasta beş on dakika oturur yatar bazen hemen yatar...
Ben çok şey yaşadım bir senede... Sesli bağırışmalı kavgalardan çok korkarım kendimi kasmaktan kriz geçiririm ve bizim evin karşısında park var bir ara adam eşini dövüyordu eve nasıl sesler geliyordu ve ben tektim polisi aradım korkudan adresi unuttum zar zor hatırlayıp söyledim nasıl titriyordum ama anlatamam vurma sesi eve kadar geliyordu kadının bağırışı vs vs ablamı aradım nefesim gitmeye başladı ablam sayesinde kendime gelebildim telefonu kapatmadı onla konuştum ettim düzeldim ve yanımda eşim yoktu dışardaydı...
Yine aynı şekilde yatıyordum o zamanlar yeni evliydik eve alışamamıştım yatarken aklıma bir şey gelmişti korkmuştum yine kriz geçirmiştim eşim sonlarına doğru gelmişti yani kriz anımda başlangıç anında yoktu kendimi kastığım ettiğim zamanda vs vs
Birlikte vakit geçirdiğimiz zaman genelde telefonunda takılır bazen ben konuşurum başta dinler sonlarına doğru dinlemez bende susarım bu şekilde.. yanımda başka çiftlere bakıyorum yeni evlenen kuzenimle armadaşıma ikisi ne kadar mutlu dialogları çok iyi ama biz öyle değiliz aramızda muhabbet bir şey yok... işin özeti evliyiz ama aile değiliz gibi bazen düşünüyorum başıma kötü bir şey gelse her halde babamı falan ararım eşimi değil. Aslında çok iyi biri aileme karşı aşırı iyi bana karşıda bir dediğimi iki etmez falan ama bilmiyorum ya kendimi mutlu göremiyorum veya artık evde tek durmaktan geri planda olmaktan veya tam gerçek aile olamamaktan yahut arkadaş gibi olamamaktan eğlenememekten sıkıldım.. yazmak istediğim içimi dökmek istediğim o kadar çok şey var ki bu kadarcıkla yetiniyorum ana şunu biliyorum kendimi yalnız hissediyorum ve eşimi yuva olarak göremiyorum artık iyice soğuyorum
Mesela 20 dakika önce evden çıktı sigara almaya bakkal hemen yanımızda sayılır 2-3 dakika bile sürmüyor hala daha gelmedi... artık bilemiyorum ya kafam çok dolu
