Artık ne yapacağımı bilmiyorum

Okulumu bitirdim sevdiğim adamla evlenmek istedim karşı çıktılar çünkü onların benim için planları farklıydı kabul etmedim. Onlara kendi hayatımın kararlarını kendim vermek istiyorum dedim ama anlamadılar üstüne üstlük sen kim oluyorsun ki bu kararları kendin alacaksın dediler. Ya kendi hayallerimi, hayatımı kurabilmek için mücadele edecektim ya da benim için planladıkları hayatı yaşayıp yaşayan bir ölü olurdum. Ben kendim için mücadele etmeyi seçtim. Beni anlamaları için çok uğraştım ama sonunda bir çözüme varamadan tüm gücümü tükettim. Öyle bir hale geldim ki ayakta duracak takatim, kendimi ifade edecek sözüm kalmadı. Psikolojikmen olduğu gibi fiziken de hastalanmaya başladım. Tabi kimsenin umurunda olmadım. Kimsenin umurunda olmadığım gibi "öleceksen öl" laflarını işittim ben o haldeyken. Sonra onları memnun etmek zorunda olmadığımı düşündüm hoş ne yaparsam yapayım asla memnun olacak gibi değillerdi. Onların izni olmadan sevdiğim adamla evlenip hayallerimi tek tek gerçekleştirdim onun da desteği sayesinde. Şimdi ben, ben olduğumu hissediyorum. Nefes aldığımı, gerçekten yaşadığımı hissediyorum. İlk defa kendim için bir şeyler yapıyorum ve bu bana çok güzel bir enerji veriyor.

Ama ailemle ilk günden beri bağımı koparmadım. Sürekli iletişim halindeydik. Annemle konuşurken bunalsam da konuşmayı kısa tutup hal hatır sordum. Bugün beni yine görüntülü aradı. Kardeşlerim hepsi toplanmış beni de aradılar. Telefonu açınca annemi görür görmez negatif enerji hissettim çok huzursuz oldum. Kardeşlerimle konuşurken öyle hissetmiyorum onları çok seviyorum ama annemle konuşurken çok daralıyorum, biri boğazımı sıkıyor gibi hissediyorum. Konuşma 50 dakika sürdü ama 50 dakika boyunca gülmeye çalıştığım için kendimi kasmaktan yüz kaslarım ağrıdı. Annem kendi dışında herkesi küçük gören biri. Her şeyi eleştirir asla onu memnun edemezsin. Eşim köken olarak Mardin araplarından olduğu için onu küçük düşürecek şeyler söylüyor sürekli. Biraz fazla kilosu var diye hep dalga geçiyor ama kendisi eşimin iki katı kiloya sahip olmasına rağmen. Bugün konuşurken yine birkaç şey söyledi "çocuklarında arap kanı olacak çok canım ve kara olacaklar. İlerde bizim eve gelince evimizi başımıza yıkacaklar" dedi ve güldü kapattıktan sonra moralim bozuldu eşim geldi ne oldu dedi, söylemem için ısrar etti söyledim. Eşim çok üzüldü ve bana "Çok özür dilerim senin ailen olduğunu biliyorum ama benim ailem değiller bu yüzden onlarla ilişkimi tamamen kesmek istiyorum." deyip hepsini telefonundan engelledi. Bu durum beni de üzüyor ama babam ve kardeşlerimin hiçbir suçu yok. Tüm bunların kaynağı annem. Ne yapmam gerekiyor hiç bilmiyorum

Benim de eşimle aramda gizli saklı olmaz genelde ama böyle onu inciteceğini düşündüğüm bir olay gerçekleşirse önce mutlaka muhatabıma tepki gösteririm saygısızlıklarını tekrar edemeyecekleri şekilde, sonra eşime taşımam bu mevzuyu çünkü onun kalbinin kırılmasını istemem açıkçası. Etik olan belki söylemenizdir bilemem ama ben olsam söylemezdim eşime.

Anneniz anlattığınız kadarıyla çok da hayatınızda olması gereken biri değil, o yüzden hal hatır da sormasanız olur bence.

Her aile, aile olmuyor maalesef. Ama benden sana tavsiye; ailenin iyi veya koyu söylediği şeyleri asla eşinle paylaşma. Yeri geliyor kavgada önüne konuyor. Yapma bunu.

Eşinizle bunu paylaşmanız belki gerçekten yanlıştır ama bana doğru geldi çünkü kendimi onun yerine koyunca kötü hissettim. Yani eşimin ailesi benim hakkımda böyle düşünse ve ben bilmediğim için evlerine normal bir şekilde girip çıksam kendimi aptal gibi hissederdim. Eşime de madem böyle bir şey vardı neden söylemedin derdim. Ayrıca içten içe hissetme ihtimali de var zaten. Bence eşinizin annenizle mesafeli olması en doğru karar. Kendini bu denli küçümseyen biriyle neden konuşsun ki

agresifpollyanna .!.:

Benim de eşimle aramda gizli saklı olmaz genelde ama böyle onu inciteceğini düşündüğüm bir olay gerçekleşirse önce mutlaka muhatabıma tepki gösteririm saygısızlıklarını tekrar edemeyecekleri şekilde, sonra eşime taşımam bu mevzuyu çünkü onun kalbinin kırılmasını istemem açıkçası. Etik olan belki söylemenizdir bilemem ama ben olsam söylemezdim eşime.

Anneniz anlattığınız kadarıyla çok da hayatınızda olması gereken biri değil, o yüzden hal hatır da sormasanız olur bence.

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız ben şimdiye kadar eşimin duymasını engelliyordum ama bugün moralim bozuktu eşim de ısrar edince anlatıp içimi dökmek istedim. Benim hayattaki en büyük destekçim, beni en iyi anlayan tek kişi odur. Keşke bu tür durumlar yaşanmasa.

sorusormayageldim1905 .!.:

Her aile, aile olmuyor maalesef. Ama benden sana tavsiye; ailenin iyi veya koyu söylediği şeyleri asla eşinle paylaşma. Yeri geliyor kavgada önüne konuyor. Yapma bunu.

Genişletmek için tıkla...

Henüz böyle bir şey olmadı ama olmayacağı anlamına gelmez. Dikkat edeceğim teşekkür ederim. Bazen o kadar daralıyorum ki bir tek eşimle konuşmak beni rahatlatıyor.

Muallimekatibe .!.:

Henüz böyle bir şey olmadı ama olmayacağı anlamına gelmez. Dikkat edeceğim teşekkür ederim. Bazen o kadar daralıyorum ki bir tek eşimle konuşmak beni rahatlatıyor.

Genişletmek için tıkla...

Suya anlat çamura anlat tavuğa anlat ama eşine aileni anlatma. Bunu bilir bunu derim

1limoncicegi .!.:

Eşinizle bunu paylaşmanız belki gerçekten yanlıştır ama bana doğru geldi çünkü kendimi onun yerine koyunca kötü hissettim. Yani eşimin ailesi benim hakkımda böyle düşünse ve ben bilmediğim için evlerine normal bir şekilde girip çıksam kendimi aptal gibi hissederdim. Eşime de madem böyle bir şey vardı neden söylemedin derdim. Ayrıca içten içe hissetme ihtimali de var zaten. Bence eşinizin annenizle mesafeli olması en doğru karar. Kendini bu denli küçümseyen biriyle neden konuşsun ki

Genişletmek için tıkla...

Ben ondan bir şeyler gizlemeyi sevmem ama bu tür şeyler onu üzüyor buna rağmen söyleme ihtiyacı hissediyorum. Ben söylemesem de dediğiniz gibi hissediyor. Bana "sen aileni ziyaret etmek istiyorsan git bağını koparma mutlu olmanı istiyorum ama ben gelirsem sanki bundan hoşnut olmayacaklarmış gibi hissediyorum" diyor. Keşke ona hayır öyle bir şey yok onlar seni çok seviyor, çok saygı duyuyorlar diyebilseydim. Desem de inandırıcı gelmiyor.
Eşimle annem zaten gerekmedikçe iletişim kurmuyorlar hatta hiç konuşmuyorlar diyebilirim. Daha ilk görüşmede tanışma esnasında annesi tesettürlü olmadığı için annem eşime iğrenircesine bakarak "nişan düğün filan olsa bile annen ailen alsa gelmesin" dedi yüzüne karşı. Adamın orda morali bozuldu "niye benim ailem insan değil mi, ben onların tek oğluyum benim düğünüme katılmaya hakları yok mu" dedi. O günden beri anneme karşı mesafeli ve ben de bunu destekliyorum mesfeli olmak en iyisi ama bu sefer de benle konuşurken lafını eksik etmiyor. Bir tepki versem kızacak ve beni suçlayacak bunu biliyorum çünkü böyle bir yapısı da var. "Amaan şaka yapmıştım sen ne kadar abartıyorsun. Eğer istemiyorsan bir daha hiç aramam." filan deyip manipüle etmeye başlar.

Ailenizle ilgili ne gördüyseniz veya ne görürseniz onlarla konuştuktan sonra veya görüştükten sonra hemen unutmanız gerekir. Eşiniz her ne kadar anlayışlı gözüksede içinde biriktirir. Birikimler zamanla çok saçma bi anda patlar. Sizde ne olduğunu anlamazsını, eşiniz de..
Kimse kimseyi sevmek zorunda değil ama saygı göstermek zorunda.
Eşinize gösterdikleri saygı da sizden geçiyor, öyle konuşmaya başladıkları anda (ki konuşmamaları gerekir) tavrınızı net bir şekilde belli etmelisiniz. Yoksa saygı da hak getireeee sevgi de..

Muallimekatibe .!.:

Ben ondan bir şeyler gizlemeyi sevmem ama bu tür şeyler onu üzüyor buna rağmen söyleme ihtiyacı hissediyorum. Ben söylemesem de dediğiniz gibi hissediyor. Bana "sen aileni ziyaret etmek istiyorsan git bağını koparma mutlu olmanı istiyorum ama ben gelirsem sanki bundan hoşnut olmayacaklarmış gibi hissediyorum" diyor. Keşke ona hayır öyle bir şey yok onlar seni çok seviyor, çok saygı duyuyorlar diyebilseydim. Desem de inandırıcı gelmiyor.
Eşimle annem zaten gerekmedikçe iletişim kurmuyorlar hatta hiç konuşmuyorlar diyebilirim. Daha ilk görüşmede tanışma esnasında annesi tesettürlü olmadığı için annem eşime iğrenircesine bakarak "nişan düğün filan olsa bile annen ailen alsa gelmesin" dedi yüzüne karşı. Adamın orda morali bozuldu "niye benim ailem insan değil mi, ben onların tek oğluyum benim düğünüme katılmaya hakları yok mu" dedi. O günden beri anneme karşı mesafeli ve ben de bunu destekliyorum mesfeli olmak en iyisi ama bu sefer de benle konuşurken lafını eksik etmiyor. Bir tepki versem kızacak ve beni suçlayacak bunu biliyorum çünkü böyle bir yapısı da var. "Amaan şaka yapmıştım sen ne kadar abartıyorsun. Eğer istemiyorsan bir daha hiç aramam." filan deyip manipüle etmeye başlar.

Genişletmek için tıkla...

Yani şahsen sizinde annenizle aranıza mesafe koymanız gerektiğini düşünüyorum. Haftada bir görüşüyorsanız ayda bire düşürün 10 dakika konuşuyorsanız birkaç dakika hal hatır sorup telefonu kapatın. Bu anne sizi de çok mutsuz eder. Psikolojinizi hep aşağı çeker ama tabi anne sizin hayat sizin karar sizin. Başarabilirseniz yavaş yavaş mesafe koyun. Hayat kısa anne de olsa bu kadar üzecek bir insanı çekip durmak doğru değil

Biordanbiburdan .!.:

Ailenizle ilgili ne gördüyseniz veya ne görürseniz onlarla konuştuktan sonra veya görüştükten sonra hemen unutmanız gerekir. Eşiniz her ne kadar anlayışlı gözüksede içinde biriktirir. Birikimler zamanla çok saçma bi anda patlar. Sizde ne olduğunu anlamazsını, eşiniz de..
Kimse kimseyi sevmek zorunda değil ama saygı göstermek zorunda.
Eşinize gösterdikleri saygı da sizden geçiyor, öyle konuşmaya başladıkları anda (ki konuşmamaları gerekir) tavrınızı net bir şekilde belli etmelisiniz. Yoksa saygı da hak getireeee sevgi de..

Genişletmek için tıkla...

Tavrımı belli etmek istiyorum ama annem asla kabul etmiyor hemen kızar ve beni manipüle etmeye başlar. Bir süre onunla iletişimimi tamamen kestim. Bir ay boyunca arıyordu cevap vermiyordum çünkü cevap vermeye hevesim yoktu. Her konuşmamızda sürekli moralim bozuluyor ve ona göre yanlış bir şey demiyor veya şakayla örtüyor. O cevap vermediğim bir ayda "aslında ona ihtiyacım yokmuş aksine ben onunla iletişimi kesince daha mutlu hissediyorum " diye düşündüm. Hayatımda güzel giden bir şeyler olunca ondan gizliyorum. Zaten hayatımla ilgili asla detay vermiyorum ama o merak edip yine de sorar.

1limoncicegi .!.:

Yani şahsen sizinde annenizle aranıza mesafe koymanız gerektiğini düşünüyorum. Haftada bir görüşüyorsanız ayda bire düşürün 10 dakika konuşuyorsanız birkaç dakika hal hatır sorup telefonu kapatın. Bu anne sizi de çok mutsuz eder. Psikolojinizi hep aşağı çeker ama tabi anne sizin hayat sizin karar sizin. Başarabilirseniz yavaş yavaş mesafe koyun. Hayat kısa anne de olsa bu kadar üzecek bir insanı çekip durmak doğru değil

Genişletmek için tıkla...

Öyle yapmaya çalışıyorum çok görüşmemeye çalışıyorum gerçekten bunu yapınca daha iyi hissediyorum. Bir ay boyunca aramalarına cevap vermedim çok iyiydi ama onun beni merak ettiğini özlediğini öğrenince açıp konuştum ama o bile fazla geliyor bana. Arayınca bir süreden sonra kapatmak için bahane üretmeye başlıyorum.

Muallimekatibe .!.:

Tavrımı belli etmek istiyorum ama annem asla kabul etmiyor hemen kızar ve beni manipüle etmeye başlar. Bir süre onunla iletişimimi tamamen kestim. Bir ay boyunca arıyordu cevap vermiyordum çünkü cevap vermeye hevesim yoktu. Her konuşmamızda sürekli moralim bozuluyor ve ona göre yanlış bir şey demiyor veya şakayla örtüyor. O cevap vermediğim bir ayda "aslında ona ihtiyacım yokmuş aksine ben onunla iletişimi kesince daha mutlu hissediyorum " diye düşündüm. Hayatımda güzel giden bir şeyler olunca ondan gizliyorum. Zaten hayatımla ilgili asla detay vermiyorum ama o merak edip yine de sorar.

Genişletmek için tıkla...

Bende sizinle farklı olaylarla ama aynı hislerle yıllarca mücadele ettim. 4 ay önce çok sağlam bi patlama yaşayarak ailemle arama mükemmel bi mesafe koydum. Sonuç, huzurum hiç olmadığı kadar yerinde.
Bazen insanın ailesi en büyük sınavı oluyor. Umarım siz de büyük bi patlama yaşamadan olması gerekeni konuşur ve yaparsınız

Biordanbiburdan .!.:

Bende sizinle farklı olaylarla ama aynı hislerle yıllarca mücadele ettim. 4 ay önce çok sağlam bi patlama yaşayarak ailemle arama mükemmel bi mesafe koydum. Sonuç, huzurum hiç olmadığı kadar yerinde.
Bazen insanın ailesi en büyük sınavı oluyor. Umarım siz de büyük bi patlama yaşamadan olması gerekeni konuşur ve yaparsınız

Genişletmek için tıkla...

Zaten bir yerde patlayıp kim ne düşünür diye takmadan konuşmaya başlayacam gibi bu gidişle. Kim olursa olsun bütün ilişkilerin belli bir sınırı olmalı.Keşke arada resmi bir ilişkimiz olsa sorun kalmazdı. Kaçıp evlendim onda bile küsmediler . Bu aralar arayıp bizi ziyarete gel diyorlar düşününce bile geriliyorum. Ben daha orda yaşadıklarımı tam atlatamadım, yeni yeni toparlanıyorum. Tekrar oraya dönmeye hazır hissetmiyorum ama işte neden hazır hissetmediğimi de anlamıyorlar, işin altında hep başka bir şey arıyorlar.

eşinize ailenizin söylediği şeyleri aktarmanız çok yanlış. tamam belki çok kızdınız paylaştınız ama buradaki bir çok konuda da okuyoruz eşinizle de bir gün bağlarınızı koparabilirsiniz hayatta hiç kimsenin hiç bir şeyin garantisi yok. kendinizi ailenizin size desteği yokmuş gibi göstermeyin. gerekirse kızılcık şerbeti içtim demeyi bileceksiniz. eşinize ondan başka kimseniz yokmuş gibi göstermeyin hiç bir zaman. insan kendi ailesine kızıyor lafta söylüyor tartışıyorda hepimizin başına geliyor ama ne olursa olsun ben laf ederim ama eşime de asla ve asla laf ettirmem. eşiniz demiş ya senin ailen ama benim değil diye ozmaan onun ailesi de sizin aileniz değil. şahsen onun ailesiyle görüşüp eşimin benim ailemden biriyle görüşmemesi de zoruma da gider. ama malesef siz onun eline görüşmeme sebebi de verdiniz artık. sizde ailenizle aranıza mesafe koyun gerekirse ama aranızda geçen hiç bir şeyi eşinize yansıtmayın bundan sonra

balpetegi06 .!.:

eşinize ailenizin söylediği şeyleri aktarmanız çok yanlış. tamam belki çok kızdınız paylaştınız ama buradaki bir çok konuda da okuyoruz eşinizle de bir gün bağlarınızı koparabilirsiniz hayatta hiç kimsenin hiç bir şeyin garantisi yok. kendinizi ailenizin size desteği yokmuş gibi göstermeyin. gerekirse kızılcık şerbeti içtim demeyi bileceksiniz. eşinize ondan başka kimseniz yokmuş gibi göstermeyin hiç bir zaman. insan kendi ailesine kızıyor lafta söylüyor tartışıyorda hepimizin başına geliyor ama ne olursa olsun ben laf ederim ama eşime de asla ve asla laf ettirmem. eşiniz demiş ya senin ailen ama benim değil diye ozmaan onun ailesi de sizin aileniz değil. şahsen onun ailesiyle görüşüp eşimin benim ailemden biriyle görüşmemesi de zoruma da gider. ama malesef siz onun eline görüşmeme sebebi de verdiniz artık. sizde ailenizle aranıza mesafe koyun gerekirse ama aranızda geçen hiç bir şeyi eşinize yansıtmayın bundan sonra

Genişletmek için tıkla...

Onun ailesi bana aynı şekilde davransaydı büyük ihtimalle ben de onun verdiği tepkiyi verirdim. Sadece bu bahsettiğim olay değil bunun öncesi de var. Bana "Lütfen onları engellediğim için bana kuzma ama şimdiye kadar çok sabrettim. Bundan sonra aramızda mesafe olmasını istiyorum" dedi. Ben de haklısın bu kararında özgürsün dedim. Eşime bunları yansıtıp yanlış yaptığımı biliyorum ama üzüntümü ondan gizleyip rol yapamıyorum. Ben söylemesem bile zaten anlıyor, annemin bakışlarından hissediyor. O daha iyi bir muamele hak ediyordu. Bir yandan onun ailesi bana saygı duyup değer verirken onun benim ailemden böyle muamele görmesi beni çok üzüyor.

Muallimekatibe .!.:

Onun ailesi bana aynı şekilde davransaydı büyük ihtimalle ben de onun verdiği tepkiyi verirdim. Sadece bu bahsettiğim olay değil bunun öncesi de var. Bana "Lütfen onları engellediğim için bana kuzma ama şimdiye kadar çok sabrettim. Bundan sonra aramızda mesafe olmasını istiyorum" dedi. Ben de haklısın bu kararında özgürsün dedim. Eşime bunları yansıtıp yanlış yaptığımı biliyorum ama üzüntümü ondan gizleyip rol yapamıyorum. Ben söylemesem bile zaten anlıyor, annemin bakışlarından hissediyor. O daha iyi bir muamele hak ediyordu. Bir yandan onun ailesi bana saygı duyup değer verirken onun benim ailemden böyle muamele görmesi beni çok üzüyor.

Genişletmek için tıkla...

aslında zaman geçirmelerine fırsat verecektin ki hatalarını anlasınlar utansınlar. çok var öyle ailesinin istemediği kişiyle evlenip sonrasında eşi ailesinin göz bebeği olan. ama artık öyle bir fırsatı kalmadı. dediğim gibi keşke utanmalarına pişman olmalarına fırsat verseydin yapacak bir şey yok mutluluklar dilerim eşinizle. bu saatten sonra sizde ailenizle daha mesafeli olun artık hatta eşinizin görüşmenize izin vermediğini söyleyin en azından topu üzerinizden atmış olursunuz onlarda sizi rahatsız etmez