Bir kere ailen oldukça önyargılı.. fazlasıyla hemde..
Bir insanın başından geçen olay onun kötülüğünü veya iyiliğini tam olarak belirlemez.Kimsenin bilemeyeceği şartları vardır.
En önemlisi de boşanan insan kötü, ee pis değildir.
İnsanların başından bin bir türlü hadise geçiyor, akıllı olanlar bunu atlatmanın yoluna bakıyor, aklını kullanamayanlarsa batakta çırpınıp duruyorlar..
Bunun belki de en iyi örneği benim.
Benim de eşimin başından bir evlilik geçmiş benimle tanışmadan önce.
Ancak evlendiği kadının yalan söylemekte usta olduğunu çook sonradan farketmiş eşim..
Gerçi tayin durumu için nikah yapmışlar, fakat kadının eşimden gizlediklerini sonradan öğrenen eşimin dünyası yıkılıyor tabi..Üstelik kayınvalidem istememiş bu evliliği..Bir de anneye karşı gelme durumu var ortada..
Sayamayacağım pek çok olay yaşamış eşim..
Kadının memleketini saklamasından tutun da, mevki atlamak için (yüksek mevkide olanlarla) onca kişiyle birlikte olduğuna kadar..Mesleğinde yalan söylemesine kadar her şeyi yalan kadının..
Bir de eşime kredi borcu takıp gitmesiyle tam olmuş..
Neticede boşanmışlar..
Şimdi bu adam kötü mü, saf mı?
Bu adamın başından böyle bir olay geçti diye ömür boyu mutsuz mu olmak zorunda..
Çok saf ve iyi niyetlidir benim eşim.
Ben eşimin iyi niyetine vurulmuştum, ilk gördüğüm andan beri aşık olmam da cabasıydı..
Hoş o da benden hoşlanmış, 6 ay gibi bi süre birbirimize aşık ama arkadaş gibi konuştuk..
Aramızda 10 yaş var, ben ''yaşımı ufak görür, duygusallık düşünmez'' diye düşünürken, o da ''yaşım büyük, malum başımdan geçen bir olay var, duygusallık düşünmez'' diye düşünüyormuş.
Oysa ben onun için yanıp tutuşuyodum valla, aşık olmuştum, sürekli onunla yan yana olmak, konuşmak istiyodum hep.Yüzünü görmek istiyodum.
Anneme de anlattım, o da olumsuz bakmadı açıkçası..İnsanları yargılamak gibi kötü bir huyu yoktur allahtan..annem zaten bizim arkadaşlık sürecimizi de biliyordu..
Eşimin ailesi de çok sevinmişler tabi.
Kaldı ki eşim ben hayatta evlenmem artık, kadınlardan nefret ediyorum diyen biriymiş haliyle..Kader,kısmet işte..
Başından bir evlilik geçti diye mutlu olmayı hak etmiyor mu bu adam.
Ben hiç sorun yapmadım böyle bir hadiseyi.O da zaten benim bu düşünceme hayran kalmıştı.
Şimdi çook mutluyuz şükür, allah mutluluğumuzu bozmasın, iyi ki evlenmişim diyorum.
Ben kendi hayatımı sana örnek olsun, annene anlatırsın belki diye anlattım.
Şimdi sana dönüyorum, annenin huyunu sen bilirsin, nasıl yaklaşılacağını, nerde ne konuşacağını sen bilirsin..
Boşanma denen olayın herkesin başına gelebileceğini açıkça anlat.
Ben anneme sen evlenme dersen evlenmem demiştim. Ama öyle bir şey demeyeceğinden emindim ben, senin durum farklı.
Sevdiğin kaç yaşında sen kaç yaşındasın bu arada?