Türk mahallesinden cocugumu ayirmak istemiyorum. Bir de tasindik zaten . Ama is yerinden de uzaklasamiyoruz dogal olarak. E cok da fark etmiyor. Uzakta olmamizin pek ise yaradigi Yok. Ha artik markete giderken gezerken falan rahatiz. AMA yakinlarda gezersek neden bizi cagirmadin olayi var. Hayir BIZ kotu olmayalim die ugrastik durduk AMA bir faydasi olmadi kimseyeYa ne uğraşıyorsun baksana eşin de illallah etmiş taşının yaşadığınız yerden uzak bir yere kafanız rahat etsin bu ne böyle ya insanı hastanelik edecek kadar üstüne gidilir mi ?yalnız siz de de iyi sabır var (bayaaa abartmışsınız sabır işini )ben olsam cinnet geçiririm hele eşimin desteği de yanımdaysa tozu dumana katarım bunlara bu müstahak baksana
Sabret. Sabretmekten baska ne yapilabilir.
Bak inan cok kirildim, inan o kadar yalnis davrandi ki bana karsi. Kesinlikle kabul edilemez bir sekilde. Ben insan iliskilerinde saygili ve samimi davranirken ya kapidaki köpek gibi gözleriyle yok saymasi ve bütün bunlar yasanmammis gibi de arsizca benden bircok sey beklemesi.
Gönlümü almadan nasil yaklasabilirim acaba sana? Ben simdiye kadar böyle birseyi hic sindirmemistim. Kimseden de böyle bir davranis görmedim. Sasiyorum nasil böyle bir simarikliga hakki var diye.
Esine de kizma. Benim esim de yapamiyor. Senelerdir o da cekiyor ama onun elinde büyümüs. Durumu kurtarabilse inan kurtarir ama egiticisi o iken nasil asi gelebilsin. Ki elinden geleni yapip söylese de degismiyor. Bir tek kabalasmadigimiz kaldi. Böyle birseyi de biz yapamayiz. Ne olursa olsun insana yapilmamasi gereken seyler bunlar. Insan gibi konusup anlasilmiyor da. Icinden cikilmiyor.
Biz cikamadik. Zamana biraktim.
Sabir ve güc istiyorum. Evlatlarima yansimasin istiyorum. Üzülmeyeyim istiyorum.
Aynen sabretmek gerek. inşallah siz bizim gibi olmazsınız çünkü biz yüz göz olduk çığırından çıkardı kv herşeyi. ve aynı şey yapıyor ediyor söylüyor sayıyor sonra hiç bişey olmamış gibi aynı davranıyor bıktım. Canım eşimin pasifligi artık sınır aşan boyutta. Bak mesela ıstanbuldan yengesi geldi eşimin. Yemin ettim gitmemeye ama sırf kadın üzerine alınmasın yanlış anlamasın diye gittim. sonuç eşime kızıma izzeti ikram ama bana nefretle dovecek gibi bakan bi kp, daha bi kaç ay önce yengos diye dibimden ayrilmayan görümcelerin tek kelime bile etmeden yüzüme. bakmamalari.. ve eşim buna hiç bişey demiyor.
Konuşarak çözülecek bir durum değil.Taviz vermişsiniz taviz tavizi doğurmuş.Çirkinleşmeden de halldebilirsiniz.Haftasonlarını ona ayırmayarak her çağırdığında gitmeyerek umursamayarak.İşim var diyerek.Yani kısaca araya mesafe koyarak.Kimsenin kölesi değilsin.Eşine de seni şikayet ettiğinde,anne bana eşimi şikayet etme diyecek bu kadar.Merhabalar..
Daha önce ailevi sorunlarimla ilgili konular acmistim fakat özetle gececek olursam..
Evlendim cok uzaga geldim. Esimle aramiz mükemmel denecek kadar iyi. Fakat annesi ilk günden beridir huzur vermedi bize. Esim de ben de cok yiprandik. Benden sürekli onu aramami, yanina gitmemi isterdi ilk zamanlar telefonlar sürekli beni sikayet ederdi kocama bu yüzden. Haftada en az üc kere görüstügümüz haftasonlarini onlara verdigimiz halde cözemedik bu sorunu. Kendi tabirimle simarik bir cocuk gibi hep onun istedigi olsun ben de komsulara göstermelik tabiri caizse süs köpegi olayim. Misafirlerin yaninda konusmami istemez, kendi de benimle muhattap olmaz. Ama ister de ister. Ailesi tarafinda hep bu baski altinda gecirdik ilk iki senemizi. Cocugumuz oldu. Lohusa depresyonu yasadim ve de sürekli onunla ugrastim. Ama konusarak birsey cözemedik.
Ne kadar anlattimsa konustumsa olmadi.
Beni anlamak gibi derdi yoktu gelsin gitsin gelinim ya. Neden sürekli arayip sormuyorm bu hep tartisma konusu oldu.
Bugün geldigim nokta ise simdiye kadar yasadiklarimdan dolayi baya dolmus olmam. Ve telefonda sesini duyunca bile fenalasmam.
Ayrintili yazmadim ama cok yiprandim.
Sans verdim konustum. Yemegi onlarda yiyelim hep onlara gidelim.
Esimle yalniz birsey yapsak surat asip telefonlar taciz ederlerdi.
Oglu evlendi ama o daha bunun bilincinde degil sanki ben onlara eklenmisim kafasiyla hareket etti hep.
Bize uyun saglayacaksin, biz iyilik istiyoruz. Biz hep beraber olalim istiyoruz.
Ama kalbim cok kirildi. Yardimi ve anlayisi yoktu. Esim de cok sikintilar cekti bu yüzden.
Cünkü aile olmak isteyen insan aile gibi davranir. ilk sene yüzüme bile bakmadi konusmadi da ama hep dizinin dibinde olayim baskisini yasadim. Herseye karisti.
Inanin esim de ben de ugrasamiyoruz. Esim hersekilde konustu. Kavgalar oldu. Yine de cözemedik. Esimle oturup ayrilsak kurtulur muyuz bu durumdan diye konusmalar yapip duruyorum son zamanlarda.
Hamileyim. Severek neden ayrilir ki insan.. Ayrilmak da istemiyorum. Esimle birbirimize cok bagliyiz o konuyu acmam dahi gerekmiyor yoksa bir dakika olsun bunlara katlanamazdim. Fakat simdi..
Boguluyorum sanki. Hamileyim. Farkina vardim ki hic sabrim kalmamis. Sesini duydugum an sanki yine sorun yasayacakmisim gibi boguluyorum. Fenalasiyorum. Hicbirsey olmasa bile artik onlarin sesi bile bana huzursuzluk veriyor.
Bu duruma nasil geldim bilmiyorum.
Esimle ikimiz de hep idare etmeye calistik yani. Konustuk ugrastik. Olmadi, olmuyor. Yahu neden cözemiyoruz bu kadar sabretmemize ragmen bu karakterle basa cikamadik.
Esim ben yirmi yil bas edemedim simdi de edemiyoruz diyor.
Benim panik atagim geri geldi bu yüzden. Ögrenciyken üstesinden gelip yenmistim. Artik seslerini duydugum gibi atak geliyor.
Esimde de sinire ve baskiya bagli uyusmalar basladi vucudunda. Ciddi sikinti oluyor bu durum.
Ne onu ne kendimi kurtarabildim. O da kurtaramadi.
Diyeceksiniz ki neden söyle böyle yapmadiniz sizde suc.
Ne yapalim, adamlari evden mi kovayim, kapa ceneni sus artik diyip telefonu yüzüne mi kapatayim.
Yapamam esimin ailesi. Esim de yapamaz. Kimseye bu sekilde davranmadim davranamam.
Illa cirkinlesmek mi lazim.
Biz bunu beceremedik ama kanimiz kurudu. Bunu bilerek sanki daha cok üstümüze geliyorlar.
Kizlar ben tartismada bile fenalasan biriyim artik. Üzüntüye hic gelemiyorum. Kendimi tutamadigim agladigim oldu. Inanin karsimizdakiler hicbirsekilde merhamet etmiyorlar. cünkü kutsal birsey yaptiklarini düsünüyorlar bu yüzden hep biz haksiziz. Aile!
artik aile falan istemiyorum.
Yurt disindayim ve biraz iyilesinde türk psikolog bulmaya calisacagim. ama su an böyle bir imkanim yok.
Cocugum var sorumlulugum var kendimi salamam.
Cok uzun oldu biliyorum. Okuyanlar hakkinizi helal edin.
Kimseye karsi böyle bir duygu beslemek istemezdim. Ama artik ailesini görmek dahi istemiyorum.
Esimle de konustuk defalarca. Cirkinlesmeden cözülmeyecek gibi.
Simdi sorun cikarmasalar bile boguluyor gibi oluyorum.
Hep mi böyle olacak..
Nasil düzelirim bilmiyorum.
kendini bu kadar yıpratma bak sinir hastası olmuşsun işte olan sana oldu hepsi geçecek sen hastalığınla kalıcaksın eşin sana destekçi gerisi boşMerhabalar..
Daha önce ailevi sorunlarimla ilgili konular acmistim fakat özetle gececek olursam..
Evlendim cok uzaga geldim. Esimle aramiz mükemmel denecek kadar iyi. Fakat annesi ilk günden beridir huzur vermedi bize. Esim de ben de cok yiprandik. Benden sürekli onu aramami, yanina gitmemi isterdi ilk zamanlar telefonlar sürekli beni sikayet ederdi kocama bu yüzden. Haftada en az üc kere görüstügümüz haftasonlarini onlara verdigimiz halde cözemedik bu sorunu. Kendi tabirimle simarik bir cocuk gibi hep onun istedigi olsun ben de komsulara göstermelik tabiri caizse süs köpegi olayim. Misafirlerin yaninda konusmami istemez, kendi de benimle muhattap olmaz. Ama ister de ister. Ailesi tarafinda hep bu baski altinda gecirdik ilk iki senemizi. Cocugumuz oldu. Lohusa depresyonu yasadim ve de sürekli onunla ugrastim. Ama konusarak birsey cözemedik.
Ne kadar anlattimsa konustumsa olmadi.
Beni anlamak gibi derdi yoktu gelsin gitsin gelinim ya. Neden sürekli arayip sormuyorm bu hep tartisma konusu oldu.
Bugün geldigim nokta ise simdiye kadar yasadiklarimdan dolayi baya dolmus olmam. Ve telefonda sesini duyunca bile fenalasmam.
Ayrintili yazmadim ama cok yiprandim.
Sans verdim konustum. Yemegi onlarda yiyelim hep onlara gidelim.
Esimle yalniz birsey yapsak surat asip telefonlar taciz ederlerdi.
Oglu evlendi ama o daha bunun bilincinde degil sanki ben onlara eklenmisim kafasiyla hareket etti hep.
Bize uyun saglayacaksin, biz iyilik istiyoruz. Biz hep beraber olalim istiyoruz.
Ama kalbim cok kirildi. Yardimi ve anlayisi yoktu. Esim de cok sikintilar cekti bu yüzden.
Cünkü aile olmak isteyen insan aile gibi davranir. ilk sene yüzüme bile bakmadi konusmadi da ama hep dizinin dibinde olayim baskisini yasadim. Herseye karisti.
Inanin esim de ben de ugrasamiyoruz. Esim hersekilde konustu. Kavgalar oldu. Yine de cözemedik. Esimle oturup ayrilsak kurtulur muyuz bu durumdan diye konusmalar yapip duruyorum son zamanlarda.
Hamileyim. Severek neden ayrilir ki insan.. Ayrilmak da istemiyorum. Esimle birbirimize cok bagliyiz o konuyu acmam dahi gerekmiyor yoksa bir dakika olsun bunlara katlanamazdim. Fakat simdi..
Boguluyorum sanki. Hamileyim. Farkina vardim ki hic sabrim kalmamis. Sesini duydugum an sanki yine sorun yasayacakmisim gibi boguluyorum. Fenalasiyorum. Hicbirsey olmasa bile artik onlarin sesi bile bana huzursuzluk veriyor.
Bu duruma nasil geldim bilmiyorum.
Esimle ikimiz de hep idare etmeye calistik yani. Konustuk ugrastik. Olmadi, olmuyor. Yahu neden cözemiyoruz bu kadar sabretmemize ragmen bu karakterle basa cikamadik.
Esim ben yirmi yil bas edemedim simdi de edemiyoruz diyor.
Benim panik atagim geri geldi bu yüzden. Ögrenciyken üstesinden gelip yenmistim. Artik seslerini duydugum gibi atak geliyor.
Esimde de sinire ve baskiya bagli uyusmalar basladi vucudunda. Ciddi sikinti oluyor bu durum.
Ne onu ne kendimi kurtarabildim. O da kurtaramadi.
Diyeceksiniz ki neden söyle böyle yapmadiniz sizde suc.
Ne yapalim, adamlari evden mi kovayim, kapa ceneni sus artik diyip telefonu yüzüne mi kapatayim.
Yapamam esimin ailesi. Esim de yapamaz. Kimseye bu sekilde davranmadim davranamam.
Illa cirkinlesmek mi lazim.
Biz bunu beceremedik ama kanimiz kurudu. Bunu bilerek sanki daha cok üstümüze geliyorlar.
Kizlar ben tartismada bile fenalasan biriyim artik. Üzüntüye hic gelemiyorum. Kendimi tutamadigim agladigim oldu. Inanin karsimizdakiler hicbirsekilde merhamet etmiyorlar. cünkü kutsal birsey yaptiklarini düsünüyorlar bu yüzden hep biz haksiziz. Aile!
artik aile falan istemiyorum.
Yurt disindayim ve biraz iyilesinde türk psikolog bulmaya calisacagim. ama su an böyle bir imkanim yok.
Cocugum var sorumlulugum var kendimi salamam.
Cok uzun oldu biliyorum. Okuyanlar hakkinizi helal edin.
Kimseye karsi böyle bir duygu beslemek istemezdim. Ama artik ailesini görmek dahi istemiyorum.
Esimle de konustuk defalarca. Cirkinlesmeden cözülmeyecek gibi.
Simdi sorun cikarmasalar bile boguluyor gibi oluyorum.
Hep mi böyle olacak..
Nasil düzelirim bilmiyorum.
Konuşarak çözülecek bir durum değil.Taviz vermişsiniz taviz tavizi doğurmuş.Çirkinleşmeden de halldebilirsiniz.Haftasonlarını ona ayırmayarak her çağırdığında gitmeyerek umursamayarak.İşim var diyerek.Yani kısaca araya mesafe koyarak.Kimsenin kölesi değilsin.Eşine de seni şikayet ettiğinde,anne bana eşimi şikayet etme diyecek bu kadar.
Mesafe koyduysan sorunun çözülmüş olması lazım.Mesafe koymak bi yerde,dediğini yaptığınıı umursamamaktır.Zaten her dediginizi yaptik. Hani keske söylediginiz yapip cözülecek gibi birsey olsa. Daha azaldi tabi baskilar ama bende cok fena tahribat oldu. Ikimizde de. Dedigim gibi simdiki durumumda konusmak dahi istemiyorum
kendini bu kadar yıpratma bak sinir hastası olmuşsun işte olan sana oldu hepsi geçecek sen hastalığınla kalıcaksın eşin sana destekçi gerisi boş
Mesafe koyduysan sorunun çözülmüş olması lazım.Mesafe koymak bi yerde,dediğini yaptığınıı umursamamaktır.
evet arada kalan eş olmak zor kayınvalidelerin çocuklarının mutluluğu için elinden geleni yapmak yerine bozmasını anlayamıyorum yaaaTabiki esim icin zaten katlaniyorum aslinda. Zaten ynaimda olmasa ne isim var burada. Ona da kiyamiyorum zaten. Benden cok o zor durumda kaliyor
evet arada kalan eş olmak zor kayınvalidelerin çocuklarının mutluluğu için elinden geleni yapmak yerine bozmasını anlayamıyorum yaaa
ayy inanamıyorum ya insan oğlum evlendi diye depresyona girer mi aksine sevincinden uçması lazımdı yoksa oğlunu kıskanan tiplerden mi?Yani yine annesinin birsey degismiyor ki. Bunun icin depresyona girdi kac ay. Oglum evlendi. Burada degil iki adim ötedeki evde yasiyor. Benim annem beni ne uzak memlekete gönderdi böyle birsey yapmadi
ayy inanamıyorum ya insan oğlum evlendi diye depresyona girer mi aksine sevincinden uçması lazımdı yoksa oğlunu kıskanan tiplerden mi?
O zaman tam anlamıyla tavır yapılmamış.Restini çekeceksin.Uzak kalacaksın.Bir süre görüşmeyeceksin.Benim canımdan evliliğimden evladımdan kıymetli değil kimse.Yani mesafe olsa da karsi taraf ayni davraniyor . Dedim ya kisilikleri degisik. Hani konusarak tavir yaparak cözülmüyor. Hatta az biraz tavir yapsam zaten tartisma konusu olarak bir ay icinde önümüze serilir yaptigm saygisizlik
görücü usulü mu evlendiniz severek mibilmiyorum ama hamileligime de hic sevinmemisti üstüne hasta olmustu. Ama agzinda hep bir ben aile olalim istiyorum lafi var ama davranislariyla söylediklerinin hic alakasi yok.
Veriyim oglunu da evinde beslesin istiyor galiba. Inan bilmiyorum neden böyle yapiyor
O zaman tam anlamıyla tavır yapılmamış.Restini çekeceksin.Uzak kalacaksın.Bir süre görüşmeyeceksin.Benim canımdan evliliğimden evladımdan kıymetli değil kimse.
görücü usulü mu evlendiniz severek mi
Gitmeyeceksiniz.Resti eşin çekecek önce.Açmayacak telefonu.Ertesi gün dönecek duymadım diyecek ya da açınca işim var diyecek.Kendi gitsin sen gitme.Büyük bir kavganin ardindan gitmedim. Inanin her gün esimi arayip gelin gelin gelin gelin gelin gelin dedi. Günde defalarca. Alip oglunu konusmalar yapiyorlar gelsin ya gelsin diye.
Bir haftanin sonunda cok hastayim dedi. Babasi aradi annen cok hasta gelmeniz lazim dedi. Halbuki birseyi yok ama ömrünün son aniymis gibi davraniyorlar. Gitmezssek zaten direk hain evladiz. Bilmiyorum karakterlerimiz de cok yumusak basli esimle. Yalan da olsak gidiyoruz sinirlene sinirlene
Gitmeyeceksiniz.Resti eşin çekecek önce.Açmayacak telefonu.Ertesi gün dönecek duymadım diyecek ya da açınca işim var diyecek.Kendi gitsin sen gitme.
Valla güzelim o zaman yağpacak birşey yok.Millete bağımlı mı yaşıyorsun.O onu diyecek bu bunu diyecek.Şu an çok mu iyi gelin diye anlatıyorlar.Ya da aman demesinler iyi ya.Evlilik iki kişiyle yaşanır.Milletin uzaktan kumandasıyla değil.TAVRINI KOYACAKSIN AÇIK VE NET.O zaman zaten büyük aile kavgasi yasanir herkes bir serden esime aglar. Zaten katlanamadigim durum da bu duygu sömürüsü ve baskisi. Kim annem kardesim aglasin der. ariyorlar annem hasta gel diye.
Haksiz da olsa olsun sen yine de gel yapiyorlar.
O dediginizi yaparsak zaten küslük olur ve onun da cikisi yok. Memleketimiz ayni, tatillerde bile Dip dibe otururken insanlara da küsüs diye anlatmamiz lazim. Yani o da olacak gibi degil. Bunu yaparsak bütün tanidiklardan ve cevremizden dislanacak olan biziz. Zor duruma düsecegiz yani.
Cünkü hep gelin haksiz.
Bir de oglumu benden ayirdi damgasi.
Ben gelemiyorum bu tarz seylere. Ya neden insan gibi cözemiyoruz anlamiyorum. Inanilmaz bir güven karsi tarafta ne yaparlarsa yapsinlar ceplerindeyiz gibi.
en son aileler ayrilacak ama kimsemiz kalmayacak gibi. Sec birini beyen. Ikisi de moralimizi bozacak
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?