- 21 Ağustos 2015
- 32.098
- 97.402
- 598
- 38
Tabiki esinizle konusmanızı öneririz
Peki sizin arkadasınız falan yok mu?
Siz niye cıkmıyorsunhz?
Tabiki esinizle konusmanızı öneririzHerkese merhaba. Benim sıkıntım evliliğimde çok sıkılmam. Eşim kendi işi dolayısıyla eve geç geliyor akşamları. 21:30 22:00 bulur. O saate kadar bebeğimle yanlızız. 3,5 senelik evliyim ve bu hep böyle. Erken geldiği çok nadirdir. Oda 20:00 20:30 olur. Bununla birlikte haftada bir yada 15 günde bir arkadaşları ile görüşür dahada geç geliyor eve. Şimdide aradı geç gelecekmiş arkadaşları ile görüşecekmiş. Hafta içi şehir dışına arkadaşları ile beraber arkadaşının amcasının yanına balık yemeğe gittiler o günde geç geldi. Yine geç gideriz diyor. Yani eşim istediği zaman arkadaşları ile çıkar görüşür o konuda çok özgürdür. Bu beni çok rahatsız etmeye başladı evde zaten akşamları yalnızken birde böyle durumlar olması iyice bunalttı beni. Bu hep böyleydi en basından beri. Ama artık çok sıkılmaya başladım. Her akşam yalnız başına yemek yemek tek basına alişverişe gitmek tek basına ailemin yanına tatile gitmek istemiyorum. Anne baba çocuklar hep beraber evde olunan akşamlara gıpta ile bakıyorum. Geçen gün abimle görüştük görüntülü arama çocuklar eşi ile yemek hazırlıyor ve yiyeceklermiş hepsi mutlu cıvıl cıvıl. O kadar özendimki. Komşuma gitmiştim omlarda aynı öyle evde insan sesleri şakalaşmalar. Evlerinden ayrılırken buruldum soğuk kimsesiz tek basına evime geldim oturdum. Bebeğim ile beraber yasıyor gibiyiz. Çok yanlızım ve kendimi kötü hissediyorum. Ne yapmamı önerirsiniz?
Gideriz bir yerlere gezeriz. Evde tıkılıp kalmıyoruz. Beni sıkan bunaltan akşam işten dönüş saatleri. Geç geliyor eve. Yanlızım. Akşamları basıyor ev beni adeta. Birileri olsun istiyorum evde ses olsun istiyorum sadece Bebeğim ile yanlız kalmak istemiyorumÇalışıyormuş ama adam ne yapcak ki iş saatini değiştiremez
Arkadaslarıyla da görüşsün erkekler kadınlar gibi evlenince silmez arkadaşlarını doğru olanda bu
Ama kadınlar nedense evlenince keser arkadaslarıyla görüşmeyi kıskanır vs hiç anlam veremediğim olay
Ama şu var sizde sizi çıkarması lazım dışarıya ailece bir yerlere gitmiyor musunuz?
Dengeyi bulması laxım
Hafta sonları falan sizi çıkarması laxım
Çok yok. Olanlar ilede pek görüşmüyorum. Aslında ben çekmişim kendimi. Ablamda böyle dedi. İnsanlara emek ver onlar ile görüş zaman ayır dedi. Belkşde bu yüzden yalnızlık hissediyorumTabiki esinizle konusmanızı öneririz
Peki sizin arkadasınız falan yok mu?
Siz niye cıkmıyorsunhz?
Gündüz beraberdik güzel bir yerlere gidip yemek yedik. Sonra bizi eve bıraktı o işe gitti. Sonra aradı arkadaşı aramış onların yanına uğrayacağım dedi. Bende ona kızdım uğramasın gerek var mı çok çok. Geç olmuş işte dön gel evine. Daha sonra görüşürsün onunla.Eşine veya cocuklarina ayiramadigi vakti başkalarina ayirmasi bana mantikli gelmiyor açıkcası.
O cocugunda babasiyla vakit gecirmeye sizinde dinlenmeye hatta dolaşmaya hakkiniz var.
İşyeri hayli uzak kendime ait aracım yok. Gitmem 1 saati buluyor. Onunda anlık işi çıkabiliyor. Birde üstüne Bebeğim var zor oluyorKendi isiyse sizde gidin öğlenleri beraber yemek yiyin
Yani o cıkıyosa senfe cık bacımÇok yok. Olanlar ilede pek görüşmüyorum. Aslında ben çekmişim kendimi. Ablamda böyle dedi. İnsanlara emek ver onlar ile görüş zaman ayır dedi. Belkşde bu yüzden yalnızlık hissediyorum
Sizinle sohbet muhabbet edemediği için sıkılıyor kendini işe mi veriyor acabaKonuşuyoruz işi biraz böyle olmasını gerektiriyor açıkcası birazda o yayıyordur. Diyorki her zaman görüşmüyorum arada görüşüyorum. Ama zaten evine geç geliyor birde bu arkadaşları ile takılması. Bilemiyorum gerçekten bunaldım
İş değiştirsin o zaman Ne diyeyimGideriz bir yerlere gezeriz. Evde tıkılıp kalmıyoruz. Beni sıkan bunaltan akşam işten dönüş saatleri. Geç geliyor eve. Yanlızım. Akşamları basıyor ev beni adeta. Birileri olsun istiyorum evde ses olsun istiyorum sadece Bebeğim ile yanlız kalmak istemiyorum
Haklısınız çok sinir bozucu bir durum bende çok kızardımHerkese merhaba. Benim sıkıntım evliliğimde çok sıkılmam. Eşim kendi işi dolayısıyla eve geç geliyor akşamları. 21:30 22:00 bulur. O saate kadar bebeğimle yanlızız. 3,5 senelik evliyim ve bu hep böyle. Erken geldiği çok nadirdir. Oda 20:00 20:30 olur. Bununla birlikte haftada bir yada 15 günde bir arkadaşları ile görüşür dahada geç geliyor eve. Şimdide aradı geç gelecekmiş arkadaşları ile görüşecekmiş. Hafta içi şehir dışına arkadaşları ile beraber arkadaşının amcasının yanına balık yemeğe gittiler o günde geç geldi. Yine geç gideriz diyor. Yani eşim istediği zaman arkadaşları ile çıkar görüşür o konuda çok özgürdür. Bu beni çok rahatsız etmeye başladı evde zaten akşamları yalnızken birde böyle durumlar olması iyice bunalttı beni. Bu hep böyleydi en basından beri. Ama artık çok sıkılmaya başladım. Her akşam yalnız başına yemek yemek tek basına alişverişe gitmek tek basına ailemin yanına tatile gitmek istemiyorum. Anne baba çocuklar hep beraber evde olunan akşamlara gıpta ile bakıyorum. Geçen gün abimle görüştük görüntülü arama çocuklar eşi ile yemek hazırlıyor ve yiyeceklermiş hepsi mutlu cıvıl cıvıl. O kadar özendimki. Komşuma gitmiştim omlarda aynı öyle evde insan sesleri şakalaşmalar. Evlerinden ayrılırken buruldum soğuk kimsesiz tek basına evime geldim oturdum. Bebeğim ile beraber yasıyor gibiyiz. Çok yanlızım ve kendimi kötü hissediyorum. Ne yapmamı önerirsiniz?
Bir insan hiç mi çocugunu görmek istemez aklıma o geldi şimdiKonuşuyoruz işi biraz böyle olmasını gerektiriyor açıkcası birazda o yayıyordur. Diyorki her zaman görüşmüyorum arada görüşüyorum. Ama zaten evine geç geliyor birde bu arkadaşları ile takılması. Bilemiyorum gerçekten bunaldım
Bir iki saat çocuğu bırakırsanız yavaş yavaş alışır. Evdeyken de çocuğun işlerini yapması lazım. Allah korusun sizin kolunuz bacağınız kırılsa 1 ay yatsanız çocuğa kimse bakmayacak mı? Yavaş yavaş gözünüzün önündeyken sorumluluk verin çocuğun rutin işlerini yapabilmesi lazım dünyanın binbir türlü hali varOnu yapar. Yapıyorda gündüzleri gezeriz hep beraber .dağa çıkarız denize gideriz pikniğe gideriz. Benim sıkıntım eve geç gelmesi. Akşam yemeklerinde beraber olabilmek. Çocugu hayatta birakmam çok beceriksiz. Eşimi bebeğime emanet etsem daha iyi o derece. Çok sakar unutkan. Bir can emanet edemem. Kayınvalidemde bırak bana diyor gez toz dolaş diyor ama o da oğlu gibi rahattır. Balkona çıkar hiç merak etmezler oğlumda yeni yürümeye başladı kıpır kıpır habire düşüyor. Suçlayıcı konuşmam zaten çünkü direk ben suçlu olurum
Yazdıklarınız çok doğru. Maalesef kadınlar böyle. Böyleyiz.. bakış açımı değiştirmem lazım okuyarak araştırarak kendimi daha iyi hissedebilirim. Yazdıklarınızdan sonra ‘Kendine ait Oda’ adlı kitap geldi aklıma Virginia Volf’un.Gündüz sizinle ilgileniyorsa,bir şeyler paylaşabiliyorsanız çok da sorun etmeyin bence.Evet,bu rutinin bozulmasını istiyorsunuz sanırım ama her şey dört dörtlük olamıyor maalesef.Yine de haftada bir gün ya da on beş günde bir akşam diye alıştırsanız belki zamanla düzelir.Ya da bu kadarla yetinmeye çalışıp geri kalan zamanlarda siz güçlü bir kadın olarak kendinizi mutlu etmenin yollarını aramaya çalışabilirsiniz.Bir atasözü var çok sevdiğim:"Elle gelen öğün olmaz.O da vaktinde bulunmaz." Bunu insanın eşine karşı düşünmesi acı ama ne yazık ki gerçek.Mutluluğu kendi kalp evimizde emek vererek oluşturamazsak başka bir kalpte hiç olmuyor.Erkekler bence bu ayrımı çok güzel yapıyor.Hep kendilerine ait bir özel odaları var...Biz kadınlar ise sürekli onların odasını istiyoruz...Oysa o enerjiyi biraz da kendi ruh odalarımızı güzelleştirmeye ayırsak tadından yenmez sanırım :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?