Kızlar ben aranıza yeni katıldım.Yazıp yazmamak konusunda kararsızdım ama artık patlamak üzereyim...2 yıl önce üniversitemde hoş muhabbet olan bir hocamın yanına opuyorumnanaktangiderdim ve bu gidişler esnasında beni bak memleketlin diye biri ile tanıştırdı... Aradan aylar geçti ve yine karşılaşmamızda siz hemşeriden önce komşusunuz dedi ve 3-5 cümlelik bir konuşma... ışte ne olduysa o anlarda oldu...Arkadaşlara bugün aşkımı buldum diye şaka yaparken şaka kendini gerçekleştiren bir kehanete dönüştü...Değişik tesadüflerle karşılaşırken bir şekilde muhabbet ortamı da olmadı değil:)) Dedim ya tesadüfler...Evet günün birinde gerçekten de komşum olduğunu arka sokağımızda ailesinin oturduğunu öğrendimizde ikimizde şok olmuştuk..Hatta sunum yaptığım bir dersin arasında birbirimizi tanıdığımızdan haberi olmayan bir başka hocamın onun odasına gidip"şöyle şöyle bir kız var memleketlin de düşünmez misin" deyip tavsiye etmesi ise yaşadığımız bir başka ilginç durum... Herşey hızla gelişiyordu ve benim ona karşı ilgim gayet ortadaydı... En son olay ise tam filmlik kim inanır:))En yakın arkadaşım artık üzüntüden kahrolduğumu gördükçe dayanamayıp bir mail attı ona...( ve benim bundan gerçekten 2 gün sonra haberim oldu. )o bu sırada bana hiçbir şey söylemediği için de safkızınız gayet rahat muhabbet modunda...arkadaşım ee ne oldu diye bana döndüğünde tam bir aptal gibi hissetmiştim ama inanın ona kızmadım oh be kurtuldum artık ne olacaksa olsun dedim... vee evet artık ciddi anlamda bir ilişkiye başlamıştık. başlarda o, karasızım modundayken ne olduysa ben ayrılacak gibi oldum... işin ilginci o durumdan sonra beni kaybetmek istemedi ve herşey hızlı gayet güzel gidiyordu... artık öyle ki nişan evlilik vs herşeyi konuşur olmuştuk... son karar aşamasına gelmişken... gündüz arkadaşının doktora savunmasına giderken aramış güzel güzel konuşmuştuk ama akşam.......bir anda önce yalnız kalmak istediğini ve 2-3 sa snra bir mesajla beni, benim onu sevdiğim kadar sev/e/mediğini bunları daha sonra konuşacağımızı vs yazmış... o an öyle bir tepem attı ki birden ne olmuştu...bende bir insanı ya seversin ya sevmezsin... konuşacak bişey yok dedim(kendime en kızdığım nokta bu sanırım keşke herşeyi oturup konuşabilseydik ve biteceksede böyle bitseydi)... o da sevmiyor değilim sadece yeteri kadar değil dedi... bende bikaç şey daha saydım... gel gör ki gönlü yokmuş ki dönüp bir daha cevap bile yazmadı... bikaç şey daha yaşadık böyle sosyal paylaşm sitelernn birinden silmedi beni bende onu... ordan sadece gayet resmi doğum günümü kutladı..bitişe hiçbir zaman anlam veremedim herşey yarım kaldı, içimde cevapsız bir sürü soru ... üniveristenin son yaz dönemi gayet buruk geçti. arkadaşlarım metanetli oluşuma şaştı ama bi kaç ay snra yani geçtiğimiz eylül- ekim dönemi evime döndüğümde ben o eski ben değildim... hergün ağlayan, sinirli biri olup çıktım... şimdi daha sakinim ama içimdeki acı bitmedi tükenmedi... ne zaman unutacağım ya da nasıl unutacağım ben... ya da gerçekten unutmak istiyor muyum... kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmedim ben...boğazımda bir düğüm an oluyor yutkunamıyorum sanki... sadece paylaşmak istedim...aa bir de beyfendinin yüzünü dahi göremiyorken babasını sık sık görüyorum aramızda olup bitenden haberi var mı bilmiyorum ama sürekli halimi hatrımı sorar,iş güç sürekli ilgilenir benimle... yani unutmak istesemde bi şekilde hatırlatıyorlar(
canım öncelikle hoşgeldin burda herkesin hikayesi benzer birbirine başlangıçlar farklı olsa da sonuç aynı çünküboshayallersmile
senin karşılaştığın kişi de sağlam karakterli değilmiş ne öyle oyun oynar gibi sevdim ama çok değil şaka gibi yaa liseliler böyle konuşur..
bence silmelisin biran önce hayat gidenin arkasından aylarca yıllarca yas tutacak kadar uzun değil ki kuzum
gidene yol ver ki yenilere yer açılsın canımkaydirigubbakcemile3
inan ki değmez hiçbir erkek için
bu unutma işini çok uzatmadan kararını ver canım acıya mahkum yaşamak mı istiyosun unutup yeni bir sayfa açmak mı?
karar senin hayat da senin ve unutma giden zaman geri gelmiyor biran önce toparlanman dileğiyle canım:teselli:
Son düzenleme: