Biz de sizin gibiydik.
Fakat ben eşiniz gibi düşünen taraftım.
En azından daha hazır hissetmiyordum kendimi.
Çocuk olunca eski rahatım bir daha asla olmayacak, hayatım bir daha asla eskisi gibi olmayacak diyordum.
İş ile ilgili hedeflerim hayallerim vardı, direkt hamilelik sekteye uğratacaktı ki nitekim uğrattı. (Şu an umrumda mı , aslaa :) )
Hamile kalmaktan ödüm kopuyordu.
Eşim ise aşırı isteğini belirtmekten hiç çekinmedi, sürekli mutsuzluğunu dile getirdi, çocukla ilgili güzel hayallerini yavaş yavaş kafama yerleştirdi.
Önce onun mutsuzluğuna kıyamama durumu oluştu bende, zamanla fikir eskisi gibi saçma gelmemeye başladı, onun güzel hayallerine yavaştan ortak olmaya başladığımı hissettim.
Şimdi hamileyim ve ilk öğrendiğim günler biraz gelgitlerim oldu, onlar da duygusal gelgitlerdi, isteyip istememekle alakalı değildi.
Şimdi ise sabırsızlıkla geleceği günü bekliyorum. Rüyalarımda geldiğini gördükçe mutlu oluyorum.
Siz de böyle sabırlı ve kararlı bir yol izleyebilirsiniz.
