- Konu Sahibi flower_rose
-
- #21
evet komedi filmine bile bakarken ne güzel günlermiş diye bakıyorum bazen. maskesiz sosyal oh ne güzel diyorum. elimde değil şu aralar. keşke önümüzü görebilsek
öyle Rabbim yardımcısı olsun herkesin.
evet komedi filmine bile bakarken ne güzel günlermiş diye bakıyorum bazen. maskesiz sosyal oh ne güzel diyorum. elimde değil şu aralar. keşke önümüzü görebilsekBenim son günlerde hiçbir şey yapasım gelmiyor. Film izlerken kafamda düşünceler dolanıyor. Zaten içinden gelmeyince keyifte almıyorsun kiBu zor günlerde nasılsın demeyen insanın sesini iyi günde bile duymak istemem
öyle Rabbim yardımcısı olsun herkesin.Allah yardım etsin ülkemize hemen hemen herkes aynı korkuyor ve sıkıldı
Rabbim yardımcınız olsun. Ben de öğretmenim. Anlıyorum sizi. Tez zamanda eşiniz döner ve kavuşursunuz inşallahYalnızlıktan tırlatmak üzereyim ben de. İki çocuk, biri ilkokul çağında, onun ödevleri, küçüğün oyunları, öğretmenim, kendi derslerim, ev işleri, yemek, temizlik... Eşim yurt dışında, can güvenliği açısından sıkıntılı bir yerde, uzuuun bir süre de gelmeyecek. Allah bugunumuzu aratmasın, daha zorlara düşürmesin, hepimize yardım etsin.
iyi değilim ben de.
Rabbim hepimizi kurtarsın bu durumdan inşallah.Yeminle bende aynı haldeyim...
evde yapası da gelmiyor insanın. her gün yüz yogadına başlayayım diyorum hep kalıyor. ertesi gün devam ediyor.Gerçekten şu son 3-4 gündür öyle bir moddayım ki anlatamam.Kesinlikle yalnız değilsiniz.Canım yemek yapmak bile istemiyor.Sırf aç kalıp ölmeyeyim diye yemek yiyorum şuanda.3 günde 2 kilo vermişim.Tek yaşıyorum şuanda ve tüm gün koltuktan kalkmıyorum.Bugün spora başlayacaktım güya ama kendimi koltuktan kaldıramadım.
Hergün erteliyorum bende heryerim selülit dolu çünkü pandemiden bu yana asla hareket yok hep oturuyorum.Artık kemiklerim çıtlıyor hareket edince.evde yapası da gelmiyor insanın. her gün yüz yogadına başlayayım diyorum hep kalıyor. ertesi gün devam ediyor.
Bu ara ruh halim çok kötü. Aşırı derecede bunaldım. Sürekli kötü haberler duymaktan yoruldum. Biliyorum hepimiz bu süreçleri yaşıyoruz. Ama şu dönem gündüz neşeli görünüp gece yattığımda ağlıyorum. içim daralıyor. Doğru dürüst kimseyle görüşmedim eve bir şey taşırım diye korkumdan. Artık herkesi ben aramaktan da yoruldum. Arkadaşlarımı aramasam kimse noldun diye sormuyor. Ben de aramıyorum artık. İsteyen arar diye. Çıkmazda hissediyorum kendimi. Hiç bitmeyen bir kabusta gibi. Melisa falan içiyorum bazen uyuyorum bazen uyuyamıyorum. Bu dönemde babam sürekli rüyama girer oldu. Gerçi rüyamda olsun görmek rahatlatıyor. Kaybedeli 10 yıl oldu. Çok özlüyorum. Hele şu dönem keşke yanımda olsaydı çok dedim. Sadece paylaşmak istedim sanırım.
Evet hepimiz aynı duygular içindeyiz. çok güzel dile getirmişsiniz teşekkürler. Evet her şey geçecek. Aslında olabildiğince bu duygudan kurtulmaya çalışıyorum. Ama işte bazen çok yoruluyor insan. elbet bitcek bu günler teşekkür ederim.Ben de dahil olmak üzere hemen hemen herkesin halet-i ruhiyesi şuan böyle emin olun yalnız değilsiniz. Büyük bir psikolojik buhrana sürüklendik dünyaca ve ülkece. İyice izole olduk kendi içimize çekildik, soyutlandık bir çok şeyden, kaosu güllerle karşılayamamak şu dönemde normal bir homo sapiens davranışı olsa gerek. Psikolojimizin bozulmaması mantıksız olurdu. Şimdilik sanırım sağlığımızın yerinde olduğunu bilip bunun için minnet duymamız, şükretmemiz bile bizi mental olarak sağlam tutabilir. Kendi durumumuzu yüceltip başkalarının ne sıkıntıları var diyip onların acıları üzerinden demogoji kasmak veya kendimizi bu şekilde rahatlatmak değil tabi ki demeye çalıştığım sadece dünya döndükçe ve hayatta oldukça, bu hayat da bize bahşedilmişse eğer mücadelenin bitmediğini, her şeyin gelip geçici olduğunu, bir gün sağlığımızın bile bu halde kalmayacağının farkında olmak şuanki dertlerimizi göz ardı edebilmemize yardımcı olabilir diye düşünüyorum.
Son 2 yılda bende anksiyete geliştirdim mesela, hala tıbbi bir tedavi görmemeye direniyorum ve ara ara gelen anksiyete atakları oluyor cidden delirtiyor beni ama günün sonunda şunu diyorum : " Peki ne oldu, ya da en kötü ne olabilir? Öldün mü, hayır. Ölecek misin bundan? Hayır." Belki de çok sağlıksız bir telkin yöntemi bilmiyorum ama kötü olan psikolojimi anlık da olsa rahatlatmaya yardımcı oluyor.
Neticede yaşam bizim vücudumuzda, bizle ancak bize rağmen devam ettiği sürece direnmemiz gerekiyor. Dile kolay belki söylemek ya da kelin merhemi olsa kendi başına sürermiş de diyebilirsiniz; moralinizi bozmayın demem belki bir şey ifade etmeyecek de olabilir, şunu bilin her şey geçecek.
haklısınız ama işte süreç çok uzadı. insan bazen yapamıyor. evet çok şükür herşeye.Herkese nolmuş yav kendinize gelin, dert ararsanız çok bulursunuz, mutlu olmak elimizdeyken ve yarına çıkacağımız belli değilken neden kendinizi yıpratıyosunuz, bi kahve yapın müzik açın bu bile insanı keyiflendirmeye yetmiyo mu
ne güzel evlatlarnınz var. Allah bağışlasın. Hepimiz için çok zor. Evlatlarınız için endişelenmekte de haklısınız. Geçecek inşallah bu süreç.Ben de çok bunaldım maddi sorunlar pandemi arkadaşsızlık... büyüdüğüm şehirdeki arkadaşlarım arayıp sormuyor 11 yıl oldu unutamıyorum demekki sevilmemişim diyorum. Şimdiki şehirde de çevre edinemedim zaten ama en azından birkaç kişiyle görüşebiliyoduk şimdi onlar da yok. Üstelik 2. Bebeğime hamileyim ve gelecek kaygısı kendi saplık sorunumun hayatımı kötü etkilemesi 2 çocuğa nasıl bakıcam by dünya nereye gidiyor yazı görebilecek miyim ölecek miyim diye düşünmekten kendimi alakoyamıyorum çok bunaldım. Bi arkadaşım olsa en azından arayıp sohbet edebilsem dertleşsek sonra anşden gülüşsek... yardımlaşsak... inan hiiiç hayat neşem kalmadı. Video izlemek film izlemek yemek yapmak ev işi falan filan hiçbir şeyle mutlu olamaz hale geldi. Kitap alayım diyorum okumak içinden gelmiyor zaten zor geçiniyorum bir de ona para ayırmayayım diyorum. Şuan sizi okurken çok duygulandım kendi içime döndüm tam gözümden yaş akıyordu ki kızım uyandı. Ben ne zaman o uyurken ağlasam uyanıyor hissediyor sanırım ah bebeğim dedim sen çok özelsin iyiki varsın anneni hissediyorsun büyüsen de seninle gezsek çarşıya gitsek kafelere sinemaya gitsek. Ben oyun oynamayı bile beceremeyen bi anneyim çok üzgünüm dedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?