- 3 Eylül 2012
- 21.895
- 57.812
- 798
- Konu Sahibi nomunomuchua
- #1
Merhaba bayanlar...
Mutlu pazarlar dilerim. Hoş pazarı da kalmadı mutlu haftalar dileyeyim daha uygun olur
Derdim bugüne özel değil, genel yapıma özel bir dert.
Aşırı takıntılı, sorunları büyüten, kafama takan, kendimi sıkan bir yapım var.
Yaşandı bitti, orada kaldı değilim.
Hatta bana yapılan bir yanlışa, yaşadığım bir soruna karşılık almış olduğum özür dilerim, kusura bakma sözcükleri bile beni sakinleştirmeye, bu olayı atlatmama yetmiyor.
Üzerinden bir hafta 10 gün geçmiş olsun, aklıma geldiği an kendi kendime konuşmaya, kafamda o olayı
aynen canlandırıp yaşamaya başlıyorum. İçimde koca bir kaya oturuveriyor.
Sonra bu iç sıkıntısı içinde bulunduğum zamanı zehir ediyor, yarına dair endişe veriyor.
Yarın kim bilir ne saçmalık yaşayacağım off gibi bir ruh haline giriyorum..
Üstelik yaşadığım haksızlıklar karşısında susan, ezilen biri değilim.
Hani çat çat içimi kusup karşımdakini utandırana, pişman edene dek konuşuyorum.
Ama bu içimi döküş beni rahatlatmıyor.
Tersine..
Ne gerek vardı?
Bu tatsızlık neden yaşandı?
Ben de üzüldüm ee haliyle üzdüm.
Neden??
Gibi bir huzursuzlukla güne devam ediyorum..
Ve rahat olmak, ben değil o düşünsün bana ne, yapmasaydı,
haddini bilsin, oh verdim ağzının payını bitti gitti.
Diyerek çayımı, kahvemi içmek, yediğim yemeğin lezzetini farketmek, iç huzuruyla uyuyabilmek istiyorum..
Bana tavsiyeleriniz var mı acaba? Şuan bir hafta evvel yaşadığım sorun için yine çok huzursuzum da
Mutlu pazarlar dilerim. Hoş pazarı da kalmadı mutlu haftalar dileyeyim daha uygun olur
Derdim bugüne özel değil, genel yapıma özel bir dert.
Aşırı takıntılı, sorunları büyüten, kafama takan, kendimi sıkan bir yapım var.
Yaşandı bitti, orada kaldı değilim.
Hatta bana yapılan bir yanlışa, yaşadığım bir soruna karşılık almış olduğum özür dilerim, kusura bakma sözcükleri bile beni sakinleştirmeye, bu olayı atlatmama yetmiyor.
Üzerinden bir hafta 10 gün geçmiş olsun, aklıma geldiği an kendi kendime konuşmaya, kafamda o olayı
aynen canlandırıp yaşamaya başlıyorum. İçimde koca bir kaya oturuveriyor.
Sonra bu iç sıkıntısı içinde bulunduğum zamanı zehir ediyor, yarına dair endişe veriyor.
Yarın kim bilir ne saçmalık yaşayacağım off gibi bir ruh haline giriyorum..
Üstelik yaşadığım haksızlıklar karşısında susan, ezilen biri değilim.
Hani çat çat içimi kusup karşımdakini utandırana, pişman edene dek konuşuyorum.
Ama bu içimi döküş beni rahatlatmıyor.
Tersine..
Ne gerek vardı?
Bu tatsızlık neden yaşandı?
Ben de üzüldüm ee haliyle üzdüm.
Neden??
Gibi bir huzursuzlukla güne devam ediyorum..
Ve rahat olmak, ben değil o düşünsün bana ne, yapmasaydı,
haddini bilsin, oh verdim ağzının payını bitti gitti.
Diyerek çayımı, kahvemi içmek, yediğim yemeğin lezzetini farketmek, iç huzuruyla uyuyabilmek istiyorum..
Bana tavsiyeleriniz var mı acaba? Şuan bir hafta evvel yaşadığım sorun için yine çok huzursuzum da
tamam o zaman biraz daha durup başak olsaydım titizlikten ölseydim 
