Aşk acısı çekerken ne hallere düştüğümüzü yazalım

herkes ilk ayrılıdığında aynı şeyi yaşıyor
unutuluyorsa unutuluyor benim 6 yıl koskaca 6 yılll unutacağım belki de onsuz daha mutlu olacağım
psikologa gitmeye başladım çok iyi geliyor anladım ki sağım solum her şeyim o olmuş benim bırakmam gerekirken o bırakmış her şey boş
düşünüyorum da e benim öncesinde de uzun bir ilişkim vardı onda da ağladım ruh gibi gezdim sonra bu çıktı karşıma sevdim neden yeniden sevmeyeyim her şey boş arkadaşlar
 
arkadaşlar ben sizlere kendi derdimi anlatıcam bana bi akıl verin ne olur ben boşanmış bi insanım bi oğlum var ve 7 senelik bi ilişkim var onunda bi kızı vardı o bazı nedenlerden dolayı resmi olarak ayrılmamıştı çünkü kadın çok yapışkan ve illet bi kadındı biz çok ayrıldık bu sebebten dolayı bu ilişki boyunca her defasındada barıştık daha sonra iş ciddiye bindi artık oda kafasına koydu çocuğu için ayrılamaıyodu o kadın da zaten hep ordan vuruyodu ayrılmaya karar verdi çok özel anlatıcam onunla aynı evde ama onunla yatmıyodu bunu biliyorum ilişkimizde dürüstlük vardı çünkü erkek olupta kendini tutmak büyük erdem evet ama takii bigün çok içtiğinde kendini bilmediği bi halde kadın yanına gelmiş çünkü yattında tektim diyo ve bu kendini rüyada ve beni görerek onunla birlikte olmuş ve bunu bana söylemedi ayrıca hamile kalmış ve bütün herkesin kendi annesinin bile ısrarına rağmen doğurcam diye çocuğu doğurmuş sonra kadın mahkemeye gitti ve boşandılar ve benim bunlardan bebek 2 aylık doğduktan sonra söyledi öncesinde söyleyememiş beni kaybedeğinden bunu diyo sonuç değişmedi ben yine ayrıldım bu çocuğu o istedi ben istemedim diyo şimdide ama ben kabullenemiyorum bi türlü o kadının bi sürü oyunla bu hale getirmesi benim ilişkimin içine etti hayallerimin benden haber, yok bu arada olsa kimbilir ne olur ya ben napıcam ondan başkasıyla olamam onu seviyorum ama bunu kabullenemiyorum o kadından çocuk yaptı ya ben napım Allah aşkına bi akıl verin kalbim ağrıyo
 
dibini gördüm mutsuzluğun...hayatımda hiç bu kadar rezil,sefil,mutsuz olmamıştım...biliyorum geçecek bu acı...ama delip geçiyor,yakıp geçiyor...
 

Her şeyi o kadın yaptı ama adamın suçu yok yani öyle mi? Ne güzel de inanmışsınız. Ahh bu kadar saf olmayın, kanmayın! Çok yazık.
 
benim anladığım tek birşey oldu gerçek olarak, malesef kalp mantığı susturuyor, bastırıyor. bende çok süründüm kendimi rezil ettim ve gururumu çiğnedim. düşündüm ben kimim ne kadar gücüm var ne yapabilirim bundan sonrası için diye. ilk önce arkadaşlarla takıldım evden çıktım eğlendim. gezdim kendimi sınavlarıma verdim. rahat bir nefes aldım veeeeeeeeeeeeeee EN ÖNEMLİSİ KIZLAR onunla konuşmadım her aklıma geldiğinde bana yaptığı kötülükleri düşünüp kinlendim.
şu an erkeklere karşı daha temkinliyim. ben, geliştirdi bu acıyı çok ders aldım çokkkkk
 
Ben ölsün istemiyorum, öldürmek istiyorum. Öyle bir manyak oldum yani. Acı falanda çekmiyorum direk nefret ediyorum. Böyle onunla konuşan insanları falan görünce kan beynime sıçrıyor. Onlardan da nefret etmeye başlıyorum. Hayır faceden de sildim. Ama çıkıyor yanii her fırsatta karşıma çıkıyor ya. Ee tabi 99 tane ortak arkadaşımız var. Neyse nefret falan ediyorum, öldürmek istiyorum ama sonuç olarak hep aklımda unutamıyorum yani
 
öldürmeyen ama süründüren berbat bir acı bu

ben ağlarım, ağlarım, ağlarım...

sonra ağlama evresi geçer iştahtan kesilirim ve zayıflarım

bir süre sonra bu da geçer kafamda sürekli bir şeyler kurarım, kurarım, kurarım....................................

en son evre her şeyden kaçmaya, unutmaya çalışırım ama başaramam slow müzik dinlemem mesela, romantik komedi izlemem fln, sevgili olan ortamlara pek girmem v.s

her şeye dikkat ederim ama (afedersiniz) bi b.ka yaramaz
 

haklısınız ben kurma evresindeyim
iki ay oldu ayrılalı şimdi bir kız vardır görüştüğü öpmüştür de...
geçecek ha gayret
 
2010 yılında ağustos ayında başladı sorunlarımız
Ne ayrıldığımız belliydi , nede hala beraber olduğumuz
Canı isterse arar mesaj atardı
Askere gidecem diye kötüyüm derdi , ama her söylediği yalanmış
Şuanda yazarken bile yaşadıklarım aklıma geldikçe nefesim daralıyor..
Neyse kısa kesecem
Bana yalanlar söylemiş , sırf ilişkimiz sürsün diye beni masallarla kandırmış
Yalanlarından basit örneğini veriyim
ÇALIŞTIĞI İŞ YERİNİN ADINI BİLE YALAN SÖYLEMİŞ
Tabi o yalan söylediğini inkar ediyor
Daha ne yalanlarını yakaladım
Bi kabusdaydım , uyanmak istiyordum ama uyanamıyordum
İş yerinde ağladım , sokakda her yerde
Yemek yemedim , hastalandım
Hep olan bana oldu
O çok mutlu , belki buda beni daha çok kahretti
Zerre kadar umrunda olmadım
Kasım ayından beri görüşmüyorum , hala utanmadan bana 'nasılsın' diyerek mesaj atabiliyor
Ne kadar zaman geçerse geçsin hep söylediği yalanlar aklıma geliyor
Unutmuyorum , unutamıyorum
Belki unutsam onun açtığı yaraları kapatabilsem
Herşey eskisi gibi olsa
Sevmiyorum onu biliyorum ama kalbimi kırdığı için beni kandırdığı için onunda benim üzüldüğüm kadar üzülmesini istiyorum
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Yaa kızlar ben birde onun için üzüldükçe kendimi kötü hissediyorum. Aptal gibi hissediyorum. Size de oluyor mu bilmiyorum ama. O şimdi çok mutlu ve hiçbirini umursamadan yaşıyor ya bense burda üzülüyorum ağlıyorum. Bunu düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum.
 

ahhh canım ahhh ben de aptal gibi hissediyorum ama hala oturup ağlıyorum
seni üzdüse çok mutluluk geçici
offf ya offf ben de düşünüyOrum mutludur ama ohhh
 
ayriligimizin ilk günlerinde sustum...sadece sustum..aglamadimmi? agladim evet ama geceleri tek basima ve cok kisa uzun sürmedi aglamam.

Etrafimdaki herkes beni teselli etmeye calisiyordu, sadece susun kapatin konuyu, konusmaya degmez diyordum, cünkü onlar konustukca benim icim kan agliyordur.. icim yaniyordu...
Smdi aradan 3 hafta gecti... 2 gün önce arkadasimin dügünündeydim..onlari öyle mutlu mesut görünce..iste o zaman ilk defa hüngür hüngür bagira bagira agladim..aklima güzel günlerimiz gecti, dügünümüze 2 ay kalmisti...

ama aglamak iyi geldi..icimi rahatlatti...

Bugünde saatlerce yürüdüm..sarki dinleyerek yürüdüm düsündüm..arasira yaslar aktim gözden tabiki, ama gözyaslarimi kontrol edemiyordum, nasil olsa akacaklardi yani:)

Söyle birsey var herseye ragmen hayat güzel..Sevdiklerimiz Ailemiz varken, gerisi bos aslinda üzülmeye degmez..
 

ben de konuştum konuştum konuştum
sonra ağladım ağladım ağladım bağıra bağıra ne oldu ailem üzüldü
ne oldu sonra bir arkadaşımın sözünü düşündüm 6 yılını verdin daha kaç yıl vereceksin değmeyen bir adama
sonra arkadaşıyla konuştum kurtuldun dua et ve dua ettim
sustum mu hayır hala konuşuyorum ama eskisi kadar acımıyor
 
ağladım ağladım bağırdım telefonda ona olan öfkemi haykırdım deli gibi geceleri hüngür hüngür ağladım gözlerim şişmişti yastık ıslanmıştı ne çektiğimi bi ben bi allah bilir sonra bazen elim telefona gitti gitti geldi ama her dafasında saçmalama dedim kendime geldim çünkü yorulmuştum offf off ne günlerde gittiler bi daha asla gelmesinler
 
Hayat durdu sanki ayrılınca..nefes alamadığımı hissediyordum sürekli ağlıyordum,gözlerim şişerdi ona rağmen geceleri uyuyamazdım,çığlıklarla uyanırdım,yemek yiyemezdim..adını duyduğum anda,onunla anınımız olan herhangi bri yerden geçerken yine kriz,kimse çare bulamaz ki buna..tarifi yok o acının hele de severken..neyseki barıştık..aşk acısı çok yıpratıyor..
 
Son düzenleme:
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…