Aşk acısı çekerken ne hallere düştüğümüzü yazalım

nişanım atılınca ağladım günlerce gecelerce kalkıp namazlar kıldım Allaha havale ettim dua ettim beddua ettimsebep gösterilmeden sadeec kısmet bu kadarmış dendiği için nişanlımla hiç konuşma fırsatımız olmadığı bana bunu yaptığı için ilk günlerde biterse bile oturup konuşup bitiririz diyen adam sözünde duramamıştı . ve buna en yakın arkadaşımın sebep olduğunu öğrenmek daha da yıktı beni 59 kilodan 42-43 kiloya düştüm depresan almadım sadece 2/3 kere ben ağladım annem babam ağladı ben ağladım ablam ağladı hadi beni geçtim o annemin babamın hakkını nasıl ödeyecek onların ahını nasıl ödeyecek şimdi o başkası ile nişanlandı gene çok hızlı 8 ay falan çıktı kızla nişan yapmışlar benlede 10 ayda nişan yapmıştı hadi hadi bir görseniz duramıyordu umarım bendeki gibi hızlı gidip çabuk yorulmaz ve bunlara sebep olan arkadaşımıda silmek zordu hem en sevdiğini hem en yakınım sandığım arkadaşımı sildim ben belkide o yüzden çok ağır geldi şimdi akşamda o kızın nişanı vardı inanırmısınız oturup ağladım yine benim o günlerim sözüm nişanım geldi aklıma ve gitmiş aynı şirkette aynı benim eski nişanlıya benzeyen birini bulmuş o zamanlar hiç tipim değil nasıl beğendin derdi . ama ne diyeyim ben hala ayağa kalkmaya çalışıyorum banyoya girip saatlerce ağlıyorum elimden başka birşey gelmiyo kendimi ne işe nede başka birine veremiyorum zaman diyorlar 1,5 sene oldu ama o zaman hiç geçmedi hergece dönecek diye yattım yatağa her gece pişman olcaka diye diye uyudum gece gündüz beynimde saatlerce onunla konuşuyorum hala bile ama biliyorum ki birgün sırf huzur bulamadığı için helallik almaya gelecek ama ben nasıl helal edeceğim ki hakkımı öbür tarafta herkes hesaplaşsın

kronik_unutkan .!.:

24 yaşındayım bu yaşıma kadar hayatımda bir tek kişi oldu 3 yıl sürdü ayrılalı 2.5 yıl oldu onu ilk kez aöf sınavında gördüm ilginçtir 2 gün üst üste sınav yerimiz aynı okullardı ilk gün benim arkamda sınava girmişti ikinci gün yan sınıfımda..Sınavdan sonrada 1 hafta içinde 3 kez karşılaştık kader gibi gelmişti bir yerlerde gezme gibi bir lüksüm yok benim küçük bir semtte yaşıyorum biriyle görülmüş olmayı ailemde kaldıramazdı bende önce telefonla görüşmeye başladık sonra kurs çıkışlarımda kısa süreli buluşarak devam ettik
2 yıl sonra şehir değiştirmek zorunda kaldı ama evlendiğimiz zaman istanbulda yaşayacağız söz derdi ayda 1 kez geliyordu yanıma sabah geliyordu akşam dönüyordu
ayrılmadan önce son zamanlarda ısrar edip duruyordu aileme söylemem için o kendi ailesine söylemişti beni,annesi ve ablasıyla kamerada görüşmüştüm şebek gibi oturup beni izlemelerini seyrettim günlerce :)
Ben ne zaman söylemeye yeltensem birşeyler ters gidiyordu evde önce amcamı kaybettim sonra anneannem hastahaneye kaldırıldı annem sürekli memlekete gidip başında kalıyordu böyle bi durumda söylemek bencillikti tabi bu bana göre böyleydi ona kalsa ben sorumsuzdum onu aslında hiç önemsemiyordum vs. yinede tartışmalarımız uzun sürmüyordu yada kırma safhasına gelmedi hiç en son geldiğinde sabahtan akşama kadar dolaştık yine ama gitmesine 1 saat kala değişti birden normalde giderken hep üzülürdü ayrılıyorum senden diye bende söyleyeceğim şeyi sona saklamıştım sırf bu yüzden..üzülme aileme söyledim seni herşey yoluna girecek diyecektim ama o benden önce davrandı
Ben burda yaşayamam ya şehir değiştirirsin yada ayrılırız dedi gayet kolay hiç zorlanmadan şehir değiştirmek için ikna çabasıda yok yapılacak şey belliydi ya söylediğini yapardım yada ayrılırdık
Verdiği sözleri hatırlattım umursamadı ben anneme söyledim seni hep bunu istemezmiydin dedim oralı bile olmadı peki ayrılalım dedim
Konuştuğumuz sırada vapurdaydık yanından kalkmamı istermisin dedi saçmalama kalabilirsin dedim vapurdan indik ama ben nasıl burdan döneceğim dedi ben seni bırakırım dedim trene bindik karşılıklı oturduk ben ineceğim yerde indim tek kelime etmeden sonra o gitti
Bir daha hiç görüşmedik ailesi aradı ablaları araya girdi ama ne o konuşmak istedi nede ben
En büyük pişmanlığım ailem öğrendikten sonra bitmesiydi benden beklemezlerdi böyle birşeyi ama hiç tepki vermediler neden demediler hayırlısı böyleymiş dediler
O kadar çok ağladımki günlerce gecelerce onun hiç haberi olmadı oldum olası sevmemişimdir birilerinin bana acıması düşüncesini sadece annem bildi ne hale geldiğimi ayrıldığımızda annemle farklı şehirlerdeydik izin alıp tek başıma yanına gitmiştim sırf dizinin dibinde ağlayabilmek için
Msn şifresi bendeydi mailinden attığım mailleri,resimlerimi tek tek silişini izledim
şifresini değiştirdi yeni şifresini tahmin ettim çünkü sandığından daha çok tanıyordum onu sanki o değildide bendim öylesi acı çektim
Benden 3 ay sonra eski sevgilisiyle yazışmalarını izledim tek kelime etmedim bu kadar kolaymıydı beni unutmak demedim bana söylediği kelimeleri harfi harfine nasıl o kıza yazdığını gördüm şaşırdım güldüm geçtim o kızdan ayrıldıktan sonra nişanlandı fotoğraflarını yükledi mailine gayet rahat hepsine yorumlar yaptım kendimce ben bu kızdan daha güzelim ne yani bula bula bunumu buldun dedim ağlanacak halime güldüm :)
Sonra farkettimki 2.5 yıl sonra acısı geçti şimdi düşündüğümde hala gülüyorum o ağlayan hallerime
evlendiğini duydum hayırlısı darısı başıma dedim ve 2 ay sonrasında da boşandığını duydum kimden mi ?
Bu kez kendisinden evlendim boşandım demek için mesaj attı bana hemde eşine dava açtıktan 5 gün sonra o kız onun hayalleri 2 ay evli kaldıktan sonra eski sevgilisine mesaj atan bir eşi olduğunu bilse
Halimi hatrımı sorma bir daha arama beni dedim ama erkekler çok küçükler artık gözümde bilmiyorum bir kişi için diğerlerini yargılamak ne kadar doğru ama kimseye güvenmiyorum artık
Baya dolmuşum farketmeden destan yazdım :)

Genişletmek için tıkla...

canıms enin adına çok sevndim inşallah bende böyle bir haber duyarım kendisinden bekliyorum o günü 1,5 yıl oldu bizimde biteli ve 8 aydır tanıştığı biriile nişan yapmuış şimdi Allah vekilimdir bana yapılanı görüyor diyorum

deymezsin .!.:

canıms enin adına çok sevndim inşallah bende böyle bir haber duyarım kendisinden bekliyorum o günü 1,5 yıl oldu bizimde biteli ve 8 aydır tanıştığı biriile nişan yapmuış şimdi Allah vekilimdir bana yapılanı görüyor diyorum

Genişletmek için tıkla...

ayyy şimdi güldüm kendime yok canım ayrılalı daha bir yıl oldu bu ayda martta kafam nasıl dağıldı ise artık herşeyi karıştırdım her gün yanımda gibi hissedip onla konuşunca zamanın bir önemi kalmıyor temmuzdada düğün olcaktı 1 senelik evli olacaktık bu yaz ama kısmet diyorum Allah büyük

Eski erkek arkadaşım 10 aylık beraberlik sonrası sevgisinin azaldığını söyleyerek ayrıldı benden.. aynı yerde çalışıyoruz ara ara birbirimizi görsek de 4 aydır hiç konuşmadık ve beni her görüşünde başını eğdi,bakamadı..Bu sürede ara ara onu özel numaradan arayıp sesini dinledim,hayatında biri olduğunu duydum, kız ondan yaşça çok küçüktü ve açıkçası mutlu olduğunu düşünmedim, içimdeki his hala aklında olduğumdu..ayrılmıştık ama sonrasında o kadar güçlü gözükmeye ve onu takmıyorum davranışlarıyla oyalamıştım kendimi..bizim için hiç çabalamamıştım.. 4 gün önce alkollüyken onu aradım yine özelden ve seni çok özledim dedim, bnm olduğumu tahmin etti.. Hiç bir şey olmamışcasına konuşmaya başladık.. o da beni özlediğini aramak istediğini ama bişeylerin değişeceğini düşünmediğinden aramadığını söyledi.. kısacası ayrılık ona da dokunmuş , kendi gitmek istese bile.. bi kaç kez bni görmüş rahat olduğumu, atlatmış olduğumu düşünmüş.. konuşma sırasında o da alkollü olduğunu söyledi , 4 ay oldu unuttum diye düşünüyodum dedi ve konuyu yüzyüze konuşalım dedi.. bende bi kaç gün zmn istedim sonrasında aradım ve aradığım gün de buluştuk.. gözüme yine eskisi gibi baktı önce konuya giremedik havadan sudan konuştuk sonra konuyu açtığımızda ikimzde gerildik konuşamadık..aslında içimde söylemek istediğim bi sürü şey olsada sustum kaldım..istedğim cümleleri kuramadım onun tepkilerine göre değişti konuşmam..kalkmak gitmek kaçmak istedim..çünkü mutlu musun dediğmde mutluyum, yok değilim aslında gibi cvpları yordu beni..önce inkar sonra kabul vardı.. telefonda söylediklerinin tam olarak arkasında duramadı.. sadece beni görmeyi istediği için gözlerime bakarak konuşup sesimi duymayı özlediği için görüşmek istediğini söyledi. asla barışmak gibi bir niyeti olmadığını , olsaydı ztn ilişki içinde aşar devam ederdik dedi..içinde kalanların devam etmeye yetecek düzeyde olmadığını, kimseye aşık olamadığını söyledi.. yine aynı cümleleri duyuyordum oysa ki telefonda ona önyargıyla gelme demiştim ama o yine duvarlarını örüp gelmişti yanıma..sonra kalktık,bırakmayı teklif etti kabul etmedim söyleyecek bişeyin varmı dedim, kalsın içimde dedi..gidemedim, beni evinin yakınındaki durağa getirdi arabadan inerken gidiyorum dedim ve ağladım o da gözyşımı silip sarıldı.. ev nasıl dedim, bıraktığın gibi dedi..ve gittik eve herşey bıraktığım gibiydi,küpelerimi hala saklıyo, bilgisayarında fotoğraflarım duruyo.. öyle sıkı sarıldı, gözlerime öyle baktı ki sonra kendine kızdı ben seni az önce gönderiyodum dedi hala içimde bişeylerin olduğunun farkında deildim dedi..vee biraz yakınlaşma sonrası mantık devreye girince ikimizde konuşmak istemedik ama konuşmak gerekiyodu..yine aynı cümleler dvm etti kendine koyduğu sınırları aşmak istemiyordu..denemiş ve başarısız olunmuştu tekrarı ikimizi de üzecekti..bişeyleri doğru zmnda konuşamamak bizi bugüne getirdi ve ben bunu bi daha yaşamak istemiyorum bugünde konuşmazsak bu olacak dediğimde hak verdi ve biraz düşünelim dedi..
Bu sabah kendimi nası hissediyorum dersek, darmadağın ama yine de güçlü, dün gördüğüm beni mutlu etmeye yetmeyecek bi adam vardı karşımda ayrılıkta büyütmüşüm gözümde sadece..

coğu kişiye iyi gibi görünmeye ama içimde fırtınalar kopanlardanım....
onu bile inandırdım unuttuguma die düşünüorum ...her sey o kadar yabancı gelmeye başladı ki artık ..

bugün yine kötüyüm,dağınığım,fenayım...tam iyi oldum diyorum hop yeniden başa...

kızlar bn unutmaya başlamışım sanırım onun doğum günüydü hafta sonu ama ben hiçbirşey hissetmedim yani geçen sene ağlamıştım ama bu sene daha rahatım Allah ım onu aratmasın bana ama unutulmaya yüz tutmuş artık bende acısıda sevgiside eskisi gibi değil

acı çekmek özgürlükse özgürüz ikimiz de dmiş şair...ama acılar beni tutsak etti,özgür değilim...onun ellerindeki zincirler benim kara toprağım olacak yakında;biçareyim..1 mayısta verdim kararımı ondan vazgeçtim..geçmek zorundaydım..bir senedir karar veremedi..başkalarının benim için çizdiği yolda yürüyorum ben , benimle acı çekersin dedi..olmaz olamayız dedi...o zaman neden bana kıydın dedim..neden zorla soktun kendini hayatıma dedim...mutluluk seninle olunca güzel diyorsun ama beni ellerinle itiyorsun dedim..ellerim benim değil dedi..o zaman eyvallah dedim..ben seninleyken de acı çekiyorum en azından alışmaya çalışayım sensizliğe şimdiden,nasılsa sensiz kalmayacak mıyım?nasılsa geleceğimiz yok demiyor musun?dedim..sustu..sessizce kabul etti..benden o da vazgeçti..direnmedi..şimdi acısı öyle derinden vuruyor ki...ağlıyorum..her sabah kalkarken ve her gece yatarken ağlıyorum..işyerinde de bazen hıçkıra hıçkıra ağlıyorum kimseye aldırmadan..55 kiloydum 1 mayısta..şimdi 7.gün bugün 45 kiloyum..yiyemiyorum zaten ersem de çıkarıyorum..başım ağrıyor açlıktan yiyememekten,yenilenleri çıkarmaktan..psikolog unutacaksın alışacaksın dedi..acı zamanla geçecek dedi..ne zaman bilmiyorum..tek bildiğim kalp ağrım..kalp cidden acıyormuş bilmiyordum..eskiden daha mı kolaymış benim için acıları kaldırmak? şimdi kaldıramıyorum..ama tek bildiğim ölüm de olsa ucunda verdiğim karardan dönmeyeceğim..ama umut da etmeyeceğim istediğim cümleleri bana fısıldar mı diye..çünkü sanmıyorum...kalbim sıkışıyor....belki de ölüyorum...zaten acı,ölümün ikiz kardeşi değil mi?

acı cekersin ama unutursun a insanlar neleri kimleri unuttu değişti yeniden sevdi herkesin basına gelebilir

Bende çok kısa bir süre önce sevgilimden ayrıldım... Ama şimdi çok pişmanım... Hiç böyle üzüleceğimi düşünmemiştim. Darmadağın oldum resmen

Ayrıca onunla aynı işyerindeyiz...Her gün görüyorum onu, hatta bazen konuşuyoruz (işle ilgili)

Bana çok soğuk davranıyor, yüzüme bile bakmıyor...

Kızlar ya bana bi akıl verin, nasıl barışabilirim onunla???

Mesaj atmayı düşünüyorum ama ne yazıcammm:26:

jadejadejade .!.:

acı çekmek özgürlükse özgürüz ikimiz de dmiş şair...ama acılar beni tutsak etti,özgür değilim...onun ellerindeki zincirler benim kara toprağım olacak yakında;biçareyim..1 mayısta verdim kararımı ondan vazgeçtim..geçmek zorundaydım..bir senedir karar veremedi..başkalarının benim için çizdiği yolda yürüyorum ben , benimle acı çekersin dedi..olmaz olamayız dedi...o zaman neden bana kıydın dedim..neden zorla soktun kendini hayatıma dedim...mutluluk seninle olunca güzel diyorsun ama beni ellerinle itiyorsun dedim..ellerim benim değil dedi..o zaman eyvallah dedim..ben seninleyken de acı çekiyorum en azından alışmaya çalışayım sensizliğe şimdiden,nasılsa sensiz kalmayacak mıyım?nasılsa geleceğimiz yok demiyor musun?dedim..sustu..sessizce kabul etti..benden o da vazgeçti..direnmedi..şimdi acısı öyle derinden vuruyor ki...ağlıyorum..her sabah kalkarken ve her gece yatarken ağlıyorum..işyerinde de bazen hıçkıra hıçkıra ağlıyorum kimseye aldırmadan..55 kiloydum 1 mayısta..şimdi 7.gün bugün 45 kiloyum..yiyemiyorum zaten ersem de çıkarıyorum..başım ağrıyor açlıktan yiyememekten,yenilenleri çıkarmaktan..psikolog unutacaksın alışacaksın dedi..acı zamanla geçecek dedi..ne zaman bilmiyorum..tek bildiğim kalp ağrım..kalp cidden acıyormuş bilmiyordum..eskiden daha mı kolaymış benim için acıları kaldırmak? şimdi kaldıramıyorum..ama tek bildiğim ölüm de olsa ucunda verdiğim karardan dönmeyeceğim..ama umut da etmeyeceğim istediğim cümleleri bana fısıldar mı diye..çünkü sanmıyorum...kalbim sıkışıyor....belki de ölüyorum...zaten acı,ölümün ikiz kardeşi değil mi?

Genişletmek için tıkla...

evet canım kalp acır hissetikllerini çok ii anlıyorummm hemde öle bi acır ki bu hastalık değildir bilirsin doktor anlamaz ....pisikologlar hep öle dio seni hiç kimse anlamıyo hayat üzerine geliyo sanki hep geçmişle yaşayacaksın gibi geliyoo ....iştahsızlık hat safada canın hiç ama hiç bişe istemiyo açlık hissi yok oluyoo kilo verdikçe veriyosun .... hayatım neden ayrıldınız siz?çok üzüldümmmm sana anlatamam benim gibi çokk fazla hasassız ve bu kadar olur benşm kağıda döktüğüm düşünceleri yazmışsın

kadını kadın anlar ama şimdi onu başkalarıyla eğleniyoken görünce yanında bulunanları yerle bir etmek istiyorum nasıl böyle yakınlaşırlar ki off off :/ aşk acısı çok kötü bisseyy allah dusmanımın basına vermesin

3,5 yıl evliliğe giden bir ilişkiydi benım ki okulunu bekledim 15 ay askerliğini bekledim işe girmesini bekledim,benım okulumu bekledik derken ikimizinde engelleri tam kalktıgı sırada tamam ailenle konuş gelicez dedi ve ben ailemle konuştum buyursunlar gelsinler dediler ki askerden öncede ailesinin kadınları tanışmaya gelmişlerdi...ben aileme söylemiştim ama o hiçbişey yapmamaya başladı lafı geçiştiriyordu onun annesi kızım ne zaman gelices diyor benım annemler ne zaman gelicekler diyor ama sevgilimde tık yoktu ve ben neden böylesin dediğimde YAPAMICAM BEN diyip bi anda çekti ve gitti 15 dk önce gözlerimin içine bakıp seni sevıyorum herşey istediğimiz gibi olacak demişti ve 15 dk snra ayrılık 7 ay boyunca yapma etme dedim yazık etme bize dedim çok güzel anlaşıyorduk çünkü ailesini kendı ailem gibi seviyordum sagolsunlar onlar da beni,karşısına çıktım günlerce gecelerce agladım okadar aglıyordum ki bi gece babam evden kovdu elin adamı için benım evimde aglama dedi,bide bana biraz zaman ver kendimle bırak benı demişti,ama ayrıldıktan 8 ay sonra sevgilisi oldugunu öğrendim ama ben inat yapmadım gönlümden o nu çıkarana kadar beynımden atana kadar almadım hayatıma kimseyi gezdim tozdum eglendım ailemi çook üzmüştüm o nun yüzünden ona ah ettim allah sana evlat yüzü göstermesin iki yakanda bir araya gelmesin dedim... ahım da tuttugunu şuanda görüyorum 28 yasına kadar sigara içmeyen insan sigaraya başlamış beni öpmeye kıyamayan adam sevgilisinin evinden çıkmıyormuş eve uğrama gidiyormuş, alkol almayı doğru düzgün bilmeyen adam publardan partilerden çıkmıyormuş ben onu elbebek gülbebek davranırken sevgilisi arkadaslarının içinde bunu hep rencide ediyormuş,abi ile ortak şirketleri vardı ordan ayrılmış işsizmiiş ki başka iştede asla çalışamaz! arkadasım bunları bana anlatırken allah benı korumuş dedim ve işte buna yüce adalet diyorlar dedim ALMA KİMSENİN AHINI ÇIKAR AHESTE AHESTE! acımıyorum o benı aileme rezil etti iki yakası biraraya gelmesin!

Ve en güzelide 1,5 yıl sonra hayatıma biri çıktı 6 ay dır görüşüyoruz ve çok mutluyuz unutmadım mı unutmadım hala onu düşündükçe içim yanıyor onunla oldugum günleri özlüyorum ailesini özlüyorum ama o beni haketmedi yani tekrardan seviliyor arkadaslar yenı bi hayat tekrardan yaşanıyor ve mutlu olunuyor...

allah buyuk.. hele ne demıs mevlana; bir yerde bir acı varsa, ama böyle ciğerden gelen gerçek bir acı, işte oraya rahmet yağar...
hiçbir acı çektirenin yanına kalmaz. bilerek, isteyerek, sorumsuzca mutsuz eden muhakkak mutsuz olur. gerçekten içi yanan gerçekten yakanı bir sözüyle altüst edebilir... edilen ah'lar bir zaman tutar. çektirilen acı havada asılı kalmaz, çektirenin başına düşer. gerçek hayatta işler her zaman böyle yürümez diyen de olabilir buna ama;
hayatın gerçek olduğunu kim söyledi ki....

benımde kalbımı bırı cok kırdı ..allah buyuk...emınım bu dunyada olmasada dıger dunyada karsılıgını alacak...

inş benı seven ve benım sevgımın hakedecegı bı erkek karsıma cıkar

gzellergzeli .!.:

3,5 yıl evliliğe giden bir ilişkiydi benım ki okulunu bekledim 15 ay askerliğini bekledim işe girmesini bekledim,benım okulumu bekledik derken ikimizinde engelleri tam kalktıgı sırada tamam ailenle konuş gelicez dedi ve ben ailemle konuştum buyursunlar gelsinler dediler ki askerden öncede ailesinin kadınları tanışmaya gelmişlerdi...ben aileme söylemiştim ama o hiçbişey yapmamaya başladı lafı geçiştiriyordu onun annesi kızım ne zaman gelices diyor benım annemler ne zaman gelicekler diyor ama sevgilimde tık yoktu ve ben neden böylesin dediğimde YAPAMICAM BEN diyip bi anda çekti ve gitti 15 dk önce gözlerimin içine bakıp seni sevıyorum herşey istediğimiz gibi olacak demişti ve 15 dk snra ayrılık 7 ay boyunca yapma etme dedim yazık etme bize dedim çok güzel anlaşıyorduk çünkü ailesini kendı ailem gibi seviyordum sagolsunlar onlar da beni,karşısına çıktım günlerce gecelerce agladım okadar aglıyordum ki bi gece babam evden kovdu elin adamı için benım evimde aglama dedi,bide bana biraz zaman ver kendimle bırak benı demişti,ama ayrıldıktan 8 ay sonra sevgilisi oldugunu öğrendim ama ben inat yapmadım gönlümden o nu çıkarana kadar beynımden atana kadar almadım hayatıma kimseyi gezdim tozdum eglendım ailemi çook üzmüştüm o nun yüzünden ona ah ettim allah sana evlat yüzü göstermesin iki yakanda bir araya gelmesin dedim... ahım da tuttugunu şuanda görüyorum 28 yasına kadar sigara içmeyen insan sigaraya başlamış beni öpmeye kıyamayan adam sevgilisinin evinden çıkmıyormuş eve uğrama gidiyormuş, alkol almayı doğru düzgün bilmeyen adam publardan partilerden çıkmıyormuş ben onu elbebek gülbebek davranırken sevgilisi arkadaslarının içinde bunu hep rencide ediyormuş,abi ile ortak şirketleri vardı ordan ayrılmış işsizmiiş ki başka iştede asla çalışamaz! arkadasım bunları bana anlatırken allah benı korumuş dedim ve işte buna yüce adalet diyorlar dedim ALMA KİMSENİN AHINI ÇIKAR AHESTE AHESTE! acımıyorum o benı aileme rezil etti iki yakası biraraya gelmesin!

Ve en güzelide 1,5 yıl sonra hayatıma biri çıktı 6 ay dır görüşüyoruz ve çok mutluyuz unutmadım mı unutmadım hala onu düşündükçe içim yanıyor onunla oldugum günleri özlüyorum ailesini özlüyorum ama o beni haketmedi yani tekrardan seviliyor arkadaslar yenı bi hayat tekrardan yaşanıyor ve mutlu olunuyor...

Genişletmek için tıkla...

muppet .!.:

valla öncelikle kendimi tanıdım ayrılık acısı ile birlikte

1 ay boyunca peşinden koştum , aradım , mesaj attım , yalvardım , yoluna çıktım ama onda sevgi kırıntısı bile yoktu

gecelerce ağladm , annemin yanında ağladım , arkadaşlarımın yanında ağladım , 7/24 aradım
antidepresan hap kullandım
alkole vermedim kendimi sadece içtikçe eğleniyordum o yüzden arkadşlarla keyfine içtim , ama bir kere içip kendimi kaybettim , ağladım (bi de ortamda o da vardı eminim görmüştür ama gelip ne oldu yardım edeyim falan demedi ) arkadaşlarım zar zor eve bıraktılar beni

o ara sıra aradı beni , her aradığında acaba barışalım mı diecek dedm ama onun derdi barışmak falan değildi , sadece bana ne kadar rahat olduğunu kanıtlamaya çalışıyordu , eski sevgilimle arkadaş kalabilirim ben demeye getiriyordu lafı

o aradıkça bnm durumum daha da kötü oluyordum , beklediğim şeyi duyamadığım için
ortak arkadşlarımıza beni kötüledi , 2 yılımız boyunca hep beni çektiğini söyledi , yıkıldım resmen , elimde sadece 2 yılımın anıları kalmştı ama onların da yalan olduğunu öğrendim

facebookuna kızlarla fotolar ekledi , hepsini gördüğümde mahvoldum, kızlarla içiyordu , yanak yanağa pozlar ağlıyordum kalbim yanıyordu resmen , en sonunda facebooktan ve msnden sildim engelledm , çünkü msnimde oldukça acaba yazacak mı , nie msne girmedi , niye yazmadı , iletisinde ne demek istedi diye düşünüp kurup duruyordum .

o gün bu gündür aramıyor , o günden sonra ben fotolarımızı sildim , hediyelerini attım , unutmaya her gün bi adım daha yaklaşıyorum , ama her gün bekliyorum bir yandan belki arar diye . Sanırım bu hiç geçmeyecek bi duygu.

Bir de başka hiç bir erkeği sevemeyecekmişim gibi bi duygu var , benim bi kere aşık olma hakkım vardı onu da ona harcadım , şimdi aşksız kaldım gibi geliyor , umarım yanılıyorumdur

ama hala şarkılarda ağlıyorum , her şarkı anlam kazandı , ayrılık şarkılarının hepsi beni anlatıyor gibi :)

böyle işte çok yazdım kusura bakma

ama şu an cidden çok daha iyiyim , ilacı kullanmıyorum , gülebiliyorum eğlenebiliyorum , Allah hepimizi hep mutlu etsin inşallah

Genişletmek için tıkla...

ah be canım,herkes unutulur..birazcık zaman...sonra karşına seni hakeden biri çıkacak,ona deliler gibi aşık olcaksın.bu seferde neden o kadar üzüldüm diye geçmişe dönüp hayıflanacaksın ALLAH ACIARINI HAFİFLETSİN

"konusmamiz gerek" dediginde 1.5 aydir gorusemiyorduk, konusamiyorduk. Ben Almanyadaydim o da Amerika da. Faceten yazdi hemde. Telefonda da konusamiyorduk (
O konusmamiz gerek dedigi anda kalbimin sesini kulaklarimla duyabiliyordum. Konusmanin sonu nereye geliyor biliyordum. Dusunmustu.. Aramizdaki butun farkliliklari, farkli hayal ve beklentilerimizi dusunmustu ve simdi gelecekte mutsuz oldugumuza inandigi icin benden ayriliyordu.. Senden hala cok hoslaniyorum AMA.. diye devam eden cumleler kurdu. Ve gitti..

Kapali alanda duramadim, disari ciktim nefes alabilmek icin. Sok olmustum, nasil yani simdi artik o yokmuydu beni istemiyor muydu? Saskinliktan aglayamiyordum bile. Nefes almaya calisiyordum sadece, gogsum daraliyordu. O gece uyuyamadim.. Sabah 5 te kalktim. Bir dus aldim, balkona ciktim ve ilk defa agladim.

Pisman olsun bana geri donsun diye dualar ettim, bekledim, fallar baktirdim, her falda onunla kavusmamizi soylemelerini bekledim. Hic konusmadan gecen iki haftanin sonunda o da faceteyken dayanamadim "benimle neden hala arkadas kalmak istiyorsun?" dedim. Acikladi.. Cok iyi anlasiyormusuz, cok iyi arkadaslarmisiz vs vs. Yapamam dedim, arkadas kalamam.. 1 hafta sonra yanina gelicem gorusmek istermisin diye sordum. Cevabi eger arkadas kalmak istemiyorsan neden gorusmek isteyim ki? oldu. Kalbim cok kirilmisti. Onu facete arkadasliktan sildim.

Sildim ama hergun kontrol ediyordum, ve hala da ediyorum malesef ablamin faceinden. Sonra konusmadan 10 gun daha gecti ve ben sonunda onun oldugu yerdeydim. Bende kalan kitabini bahane ettim onu gormek icin. Aslinda ona soyleyecek cok seyim vardi ve cokta ozlemistim kitap tamamen bi bahaneydi. "Ne zaman bossun" yazdim, "yarin calismiyorum" diye mesaj atti. Gorusmeye karar verdik.. kitap icin. Ertesi gun, butun gun ona kitabi verirken soyleyeceklerimi kafamda tasarladim. saatlerce kendi kendime konustum, butun gun mesajini bekledim.. En sonunda aksam 7 de ben mesaj attim dayanamayip "disari cikicam, giderken ugrayip vereyim istersen kitabini" dedim. Tamam dedi.. Gittim. Arabada bile ona soyleyeceklerime calisiyordum. Ve o bir anda arabamin caminda belirdi. Ben soyleyecegim herseyi unuttum. 2 aydir gormuyordum onu. Gozlerinde o bakis vardi, o da ozlemisti belli! ben kitabi verdim. Nasilsin diyebildm. Sonrada gitsem iyi olucak dedim ve gittim!. Soyleyecek hicbirseyi soyleyememistim. Nutkum tutulmustu. Yolda aglama krizine girdim. Arabayi saga cektim ve hickira hickira agladim. Ben onunla 2 ay sonra gorusmemizi oyle hayal etmemistim.. Boynuna atlamak geldi icimden, yuzunu tutmak, seni cok ozledim demek! Aksam 9 da bir mesaj daha attim. Gorusmek istiyorum dedim. Ne zaman dedi. Hemen dedim. Kabul etti. Saat 22 de her zaman gittigimiz parkta gorustuk. Malesefki yanyana oturamamistik. Aramiza mesafe koymustu. Ama bu defa konusabildim. icimi dokebildim. ve o da kararinin kendisi ve benim icin neden en iyi karar oldugunu bana acikladi. Onu ikna etmeye calismadim yalnizca karari ve ikimiz hakkindaki goruslerimi soyledim. Beni hic bi zaman uzmek istemedigini, ve sonumuzun boyle olmasi onun icinde buyuk bi hayalkirikligi oldugunu soyledi. Konustuk konustuk.. Baktim hicbirsey degismeyecek kalkalim dedim. Ve kalktik.

Gorusmeden sonra rahatlamistim. icimdekileri ona soyleyebilmistim. o gece rahat uyudum. Ertesi gun goz yaslariyla uyandim. Butun bunlar daha cok yeni. O gorusme dun gece oldu. Ve ben bugun bi mutluyum, bi mutsuzum, agliyorum, susuyorum, guluyorum, bir anda hatirliyorum ve yine agliyorum. Dualar ediyorum. Guc istiyorum ve sabir. Aslinda onu da istiyorum. Lanet olsunki hala onu deli gibi istiyorum. Kendime hakim olmaya calisiyorum.

Ve hic birsey yiyemiyorum tabi. Kilo veriyorum. Ayrilalim dediginden bu yana 5 kilo vermisimdir.

Simdilik boyle. Mutsuzum..

Uzun oldu biliyorum. Kimse okumasa bile, ben anlattim ve suanda bile hafiflemis hissediyorum kendimi.

Allah bana ve benim durumumda olan herkese sabir versin.

rahatlıcaksan sen yaz enazından ben okurum:)

sen iki ay sonra gördüm böyle oldum diyorsun ben napıcam onu görünce onu düşünüyorum.

Sen ne zamandir gormuyorsun onu wakwaki? ve ne zaman goruseceksiniz?