Hanımlar, 7 yıldır birlikte olduğum sevdiğim askere yeni gitti. Evlenmek için tek engel askerlikti, okullar bitti. Kısacası 7 yıl uzamasının sebebi yaş küçüklüğü, okul ve askerlikti.. Şimdi askerde ama benim psikolojim darma duman..
Kiminle konuştuysam, kime "sevgilim askere gitti" desem, cevapları şu oluyor: "askerde seni aldatacak zaten, ruhun bile duymaz. her askerin gözler fırıl fırıl olur, fırsat kollar. Bu kişi dini bütün olup imam gibi olsa dahi illa ya gözüyle ya bedenen aldatacak " gibi cevaplar alıyorum istisnasız. Bazı arkadaşlarım ise "tek düşündükleri kız olur askerlerin, çarşı izinlerinde kafesten çıkmış kuş gibi olurlar" gibi şeyler söylüyor.
Artık psikolojim o kadar bozuldu ki, her boş vaktimde internette askerde aldatmak ile ilgili şeyler okuyorum, ve çoğu aldatır veya aldattı yönünde cevaplar okuyorum. Kendime zehir ettim günlerimi, sevgilim mesaj atmasa aramasa hemen "kesin değişti, kesin soğudu, kim bilir neler düşünüyor şimdi" gibi şeylerle yiyip bitiriyorum kendimi. Bir de askerde kantinci bir "kız"mış. Düşünün halimi....
Bende ki bu şey hastalık.. İnternette ki askerlikle ilgili her şeyi kurcalaya kurcalaya, arkadaşlarımın da katkılarıyla paranoyak oldum. Güvenmiyor musun sen hiç diyeceksiniz, ona kendimden çok güvenen bir insandım. Ama birden bire gaflete düştüm.
Hanımlar nolur yardım edin..
Bu hastalıklı düşüncelerimden nasıl kurtulurum? Sanırım kafayı yiyorum, kendime şaşırıyorum. Bana bunları söyleyen arkadaşlarımla dahi görüşüp konuşmayı kestim. Dedikleri doğru mu sizce? yine sorguluyorum her zamanki gibi..
Nolur yargılamadan yardımcı olun bana..
Çok çok rahat bir insandım oysa ki ben..
Kıskançlığımda çok çok azdı.
Hepinize okuduğunuz için çok ama çok teşekkür ediyorum.