Hanımlar merhaba,
Sanırım ilk defa aşk hakkında bir konu açıyorum buraya... Çünkü aşık oldum. Fakat ne yazık ki inanılmaz dertli bir aşk bu.
7-8 aydır bir yerde çalışıyorum, 3 ay önce pazarlama ekibine birisi geldi. Kısa bir zaman içerisinde ona karşı farklı şeyler hissetmeye başladım ve inanır mısınız bunlar benim seneler sonra ilk kez hissettiğim duygulardı. İsmi Ali olsun bu şahsın. Ali böyle herkesle iyi geçinen, sıcak kanlı, eğlenceli, gayet akıllı ve işinde başarılı birisi. Yaklaşık bir buçuk ay önce eski sevgilisiyle tekrar barıştığını öğrendiğimde dünyam başıma yıkıldı. Sevgilisi olan birini sevgilisinden ayıracak halim yok, aralarına da asla girmem. Benim duygularım bu barışmadan önce başlamıştı. Fakat çok üzülüyorum hanımlar ya... Ali sevgilisini sosyal medya hesaplarında hiç paylaşmıyor hatta ilişkisi olduğuna dair hiçbir belirti bile yok sosyal medyasına baktığınız zaman ama kızı bazen stalklıyorum, maşallah kız da gittikleri her yeri paylaşıyor. İşin garip tarafı ben ne zaman Ali'den uzak durmaya çalışsam Ali yanıma gelip neyin var, iyi misin, bişey mi oldu falan diyor. Önceleri benimle arkadaşlık kurmak istedi fakat ben içinde olduğum durum nedeniyle onunla iş dışında bişeyler paylaşmak istemedim. Neden daha çok üzüleyim ki? Ama aynı ofisteyiz, evet departmanlarımız farklı ve o gün içerisinde dışarıya gidiyor müşteri görüşmeleri için ancak öğle yemeğinde, toplantılarda vs bir araya gelmek zorunda kalıyoruz. Ofis de öyle kocaman değil yani mutlaka gün içinde onu görüyorum. Şimdilerde şirket içi eğitim diye bişey çıktı başımıza, benim de ona ve diğer ekip arkadaşlarına eğitim vermem gerekecek. Ve devamında benzer eğitimleri birebir de vermem gerekecek. Birkaç video linki yolladım kendini geliştirsin ve devamlı yan yana olmayalım kendi başına öğrensin istedim ama öyle olmayacak. Mutlaka benim anlatmam gereken bazı şeyler var.
Böyle bişey yüzünden işten ayrılmak istemiyorum, önceleri bunu düşünmüş olsam da iş yerimden ve işimden memnunum. Üstlerim de benden memnun. Çalışmak zorundayım, işe ve paraya ihtiyacım var. Bu aralar onu düşünmemek için kendimi tamamen işe verdim ama o da çözüm değil.
Son zamanlarda bariz mutsuz olmaya başladım. Arkadaşlarım bana kızıyor, işin var paran var, sen daha ne istiyorsun hayattan diyorlar. Sahip olduğum her şey için hep şükrederim ama bu aşk beni biraz değiştirdi.
Hiçbir zaman onları ayırmak gibi bir niyetim ya da düşüncem olmadı ama cuma günü ayrıldıklarını öğrendim. Aradan bir gün geçmeden yeniden barıştılar.
Bazen iş yerinde o kızı anlatıyor, o esnada kaçıyorum ortamdan, bu defa da yanıma gelip neyin var, neden bizim yanımızda durmuyorsun demeye başlıyor. Kendini benim arkadaşım falan sanıyor galiba... İş dışında hiçbir konu konuşmuyorum bile onunla, nasılsın diye sormuyorum bile.
Neyi nasıl yapsam diye sormuyorum, platonik aşk işte kaç yaşına geldik saçma saçma işler... Öyle içimi dökmek istedim.
Sanırım ilk defa aşk hakkında bir konu açıyorum buraya... Çünkü aşık oldum. Fakat ne yazık ki inanılmaz dertli bir aşk bu.
7-8 aydır bir yerde çalışıyorum, 3 ay önce pazarlama ekibine birisi geldi. Kısa bir zaman içerisinde ona karşı farklı şeyler hissetmeye başladım ve inanır mısınız bunlar benim seneler sonra ilk kez hissettiğim duygulardı. İsmi Ali olsun bu şahsın. Ali böyle herkesle iyi geçinen, sıcak kanlı, eğlenceli, gayet akıllı ve işinde başarılı birisi. Yaklaşık bir buçuk ay önce eski sevgilisiyle tekrar barıştığını öğrendiğimde dünyam başıma yıkıldı. Sevgilisi olan birini sevgilisinden ayıracak halim yok, aralarına da asla girmem. Benim duygularım bu barışmadan önce başlamıştı. Fakat çok üzülüyorum hanımlar ya... Ali sevgilisini sosyal medya hesaplarında hiç paylaşmıyor hatta ilişkisi olduğuna dair hiçbir belirti bile yok sosyal medyasına baktığınız zaman ama kızı bazen stalklıyorum, maşallah kız da gittikleri her yeri paylaşıyor. İşin garip tarafı ben ne zaman Ali'den uzak durmaya çalışsam Ali yanıma gelip neyin var, iyi misin, bişey mi oldu falan diyor. Önceleri benimle arkadaşlık kurmak istedi fakat ben içinde olduğum durum nedeniyle onunla iş dışında bişeyler paylaşmak istemedim. Neden daha çok üzüleyim ki? Ama aynı ofisteyiz, evet departmanlarımız farklı ve o gün içerisinde dışarıya gidiyor müşteri görüşmeleri için ancak öğle yemeğinde, toplantılarda vs bir araya gelmek zorunda kalıyoruz. Ofis de öyle kocaman değil yani mutlaka gün içinde onu görüyorum. Şimdilerde şirket içi eğitim diye bişey çıktı başımıza, benim de ona ve diğer ekip arkadaşlarına eğitim vermem gerekecek. Ve devamında benzer eğitimleri birebir de vermem gerekecek. Birkaç video linki yolladım kendini geliştirsin ve devamlı yan yana olmayalım kendi başına öğrensin istedim ama öyle olmayacak. Mutlaka benim anlatmam gereken bazı şeyler var.
Böyle bişey yüzünden işten ayrılmak istemiyorum, önceleri bunu düşünmüş olsam da iş yerimden ve işimden memnunum. Üstlerim de benden memnun. Çalışmak zorundayım, işe ve paraya ihtiyacım var. Bu aralar onu düşünmemek için kendimi tamamen işe verdim ama o da çözüm değil.
Son zamanlarda bariz mutsuz olmaya başladım. Arkadaşlarım bana kızıyor, işin var paran var, sen daha ne istiyorsun hayattan diyorlar. Sahip olduğum her şey için hep şükrederim ama bu aşk beni biraz değiştirdi.
Hiçbir zaman onları ayırmak gibi bir niyetim ya da düşüncem olmadı ama cuma günü ayrıldıklarını öğrendim. Aradan bir gün geçmeden yeniden barıştılar.
Bazen iş yerinde o kızı anlatıyor, o esnada kaçıyorum ortamdan, bu defa da yanıma gelip neyin var, neden bizim yanımızda durmuyorsun demeye başlıyor. Kendini benim arkadaşım falan sanıyor galiba... İş dışında hiçbir konu konuşmuyorum bile onunla, nasılsın diye sormuyorum bile.
Neyi nasıl yapsam diye sormuyorum, platonik aşk işte kaç yaşına geldik saçma saçma işler... Öyle içimi dökmek istedim.