Arkadaşınız olmadığını düşünerek diyorum ki haddi aşan bir mesaj olmuş, yakınınız değilse veya kötü bir yaşanmışlığınız yoksa üstüne vazife bir konu değilmiş.
Ama içerikte haklı buluyorum. Fazla içinize dönük, kendi duvarlarınızın arasında kurduğunuz dünyada yaşıyorsunuz. Daha yaşınız çok genç, ileride çok yalnız bir hayat bekliyor olacak sizi. Ama dediğim gibi, çok yalnız bir hayat herkes için aynı anlamları taşımıyor.
Alınıp umursamanızı da ben içinizde en azından derinlerde bir parçanın da bu konuda şüpheleri olmasına bağlıyorum.
Olabilir. Böyle düşünmemde tabi yurtta da kalıyor olmam çok etkili, yani insanların gerçek yüzünü görme konusunda. Yalnızlığı seven bir insan dört sene boyunca zamanının çoğunluğunu tanımadığı bir yığın insan içinde geçirince çok şey görüyor. Şimdi ilk kez gördüğüm bir insanın nasıl biri olduğunu anlamam için o insanın iki cümle kurması yetiyor.üniversite son sınıf ogrencilerinin ortak sorunu galiba bu bende de var. 'insanlara guvenmede sorun ve biraz uzak durmak"
İnsanlar bencildir ve tabi siz de. Öyle de olmaları gerekir ki ayakta kalabilsinler ama bu kötü bir durum mu? Sanmıyorum. Birine emek vermek fedakarlık yapmak, düşünmek bunları karşılık beklemeden yapmak da iyi gelebilir. Sadece kendini iyi hissetmek yani amaç.bu da bencillik aslında. herkes zamanını iyi geçirmeye, bağlar kurup birbiri için önemli olmaya çabalıyor, bir yere ait hissetmek istiyor.çünkü herkes bir anlam arıyor. Bence hayatta en önemli şey iyi hissetmek. İnsanları sevmiyor musun? Peki bu sana iyi hissettiriyorsa o zaman uzak dur.
Ama şu an böyle düşünmen hep düşüneceğin anlamına gelmez ve yalnızlıktan sıkıldığında hayatında hiç kimse için emek vermemiş, derin bağlar kuramamış,hiç insan biriktirememiş olursun.Ha bu da önemli olmayabilir. Zaten sen kendi durumunu rasyonalize etmiş, bizlere de ettirmeye çalışıyor gibisin. İnsanları sevmeyen önemsemez de. niye seni normal bulmaları gerekiyor ki?sen kendini gayet normal buluyorsun zaten.
Ben de böyle sayılırım, tek farkla ama. Ben herkesle muhabbet ederim, konuşurum ama ileriye gitmez hayatıma almam. Şöyle ki sıradan geyiktir o konuşma, derinlere dalmam. Bazı sırları gerekirse annen bile bilmemeli, şu şeffaflık denen saçmalığa inanmıyorum zaten. Paylaşılan her şey bir gün aleyhine kullanılır çünkü. En iyi arkadaşım olmaz hiç, çünkü gruplaşmaktan hoşlanmam. Kimseden bir şey istemem, çünkü ben 1 istediysem benden hep 10 istenmiştir. Sırf daha gayretliyim, daha çalışkanım, daha pratik bir yapım var diye insanlar etimden sütümden faydalanmaya çalışıyorlar. E ben de paylaşıma çok açık olmadığım için sorun oluyor. Buna rağmen biraz da kırılgan bir yapım var, hemen kuruntu yaparım, birini kırmaktan çekinirim. Sevgi meselesine gelirsek evet şu durumda sevmem zor oluyor. Şunu da fark ettim ki birini ne kadar yeni tanıdıysam o kadar çok seviyorum, çünkü daha çok tanıdıkça sevgisinin boyaları dökülüyor rutubetten.
Olabilir. Böyle düşünmemde tabi yurtta da kalıyor olmam çok etkili, yani insanların gerçek yüzünü görme konusunda. Yalnızlığı seven bir insan dört sene boyunca zamanının çoğunluğunu tanımadığı bir yığın insan içinde geçirince çok şey görüyor. Şimdi ilk kez gördüğüm bir insanın nasıl biri olduğunu anlamam için o insanın iki cümle kurması yetiyor.
Bütün pislikler ve o çürümüşlükler pandoranın kutusunun açılışı gibi bir insanı tanımanın doruklarına ulaştığınızda ortaya saçılıyor zaten. Çünkü tanımadıklarımıza karşı genelde nazik oluruz.''Tabii ki bir insanı sevebilirsiniz, eğer onu yeterince tanımıyorsanız.''
paylaşımınıza çok uygun düşen bir söz bence de.Çok tanımakla doğru orantılı olmuyor çok sevmek.. benim de hep çok tanımaktan dolayı azaldı sevgi ve değerlerim tersine.
Bütün pislikler ve o çürümüşlükler pandoranın kutusunun açılışı gibi bir insanı tanımanın doruklarına ulaştığınızda ortaya saçılıyor zaten. Çünkü tanımadıklarımıza karşı genelde nazik oluruz.
evet etrafimizda menfaatci cikarci cook insan var. Birbirlerini yargilayan insanlar var. ama her seye rağmen sevmeye deger samimi insanlar da var.
bazi insanlarin da artilari ve eksileri var. Arti ve eksi özellikleriyle kabullenip yasanir onlarla da..
ancal şunu bilmenizi isterim siz hani insanlarin icini okumak icin bir köşeye sinip oturuyorsunuz onlari uzaktan yargiliyorsunuz yeri geliyor küçümsüyorsunuz ya.
. Asosyal bir kisilik olmak normaldir, yalnızlığı sevmek normaldir. Ancak anlattiklariniz kendiniz de dahil hiç bir insani sevmediginize isaret.. anne olacaksiniz olmayan sevgiyi nasil evladiniza eşinize vereceksiniz. Bence bi silkinip kendinize de uzaktan bakarak çözüme ulasmaniz.
Cocuklar ve hayvanlar haricinde sevilecek kimse goremiyorum.
Psikologlar bir şeyden anlamıyorlar mı ?
Yani dünden beri yazıyorum,şaka gibisiniz afedersiniz kırılmayın ama.
Biraz da dönüp kendinize bakın bence.Okumuş etmiş kaç tane psikolog var burada bir laf ediyorsanız nereye gittiğini bilin lafınızın.
Ciddi soruyorum, ailede, üst nesillerde falan psikotik rahatsızlığı olan var mı? Kişilik bozukluğu? Paranoid veya şizoid bozukluklar mesela?Artik herkesin her işi para icin yaptigini düşünüyorum. Kimsenin zerre umrunda olmadım. Olacağımı da düşünmüyorum. Parami almak icin konusur birakir. Ne yapacak başka. Bu arada lafimi uzerine alinan psikologlar varsa alinabilir. Sonucta biri bir sey dedi diye o kisiler olduklarindan farkli hissediyorlarsa,onlar da psikologa gitsin.
Ciddi soruyorum, ailede, üst nesillerde falan psikotik rahatsızlığı olan var mı? Kişilik bozukluğu? Paranoid veya şizoid bozukluklar mesela?
:) Konuyu açan sizsiniz. Yazdıklarınız sağlıklı gelmiyor üzgünüm. Ha benim görüşümü ne derece dikkate alırsınız o size bağlı tabii.Ne kadar merakli bir milletiz ya :)
Ben universite son sınıf ogrencisiyim ve insanlarsan hazetmiyorum. Bu her zaman böyleydi ilkokuld bile herkesten ayrı otururdum. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali.o zamanlar rahatsız oluyordum bu durumdan.cunku o zaman dislaniyordum.
Şimdi ise bile bile insanlardan soyutluyorum kendimi. Bana yakınlaşan insanlari cikarci ve samimiyetsiz insanlar olarak goruyorum. çok sicak kanli insanlari yalanci olarak görüyorum. Kimsenin sevgisine inanmiyorum. Bana seni seviyorum diyenlere inanmiyorum. Hocalarimi bile sevmiyorum ayrimci insanlar olarak goruyorum hepsini. Kisacasi yalnizliktan hoslaniyorum. Kimseyi sevemiyorum. Sevdigimi saniyorum bazen ama olmuyor. Insanlardan ışık hızıyla soguyorum. Benim gibi olanlar var mi? Ben anormal miyim arkadaşlar?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?