Merhabalar,
Benim bir çocukluk arkadaşım var, erkek. Eskiden komşuyduk, birlikte vakit geçirirdik. Bu arada benden birkaç yaş küçük. Ben de 24 yaşındayım. Biz ordan taşınınca onun okulu, benim okulum derken yılda bir görüşür olmuştuk. Neyse 1-2 aydır onun da morali bozuktu benim de aynı şekilde ve biz sık sık görüşmeye başladık. Neredeyse her gün diyebilirim. Zaten ailecek de görüşüyoruz.
Ben onu çok seviyorum arkadaş olarak tabi. Gerçekten hayatımda tanıdığım en vefalı, mükemmel ve düşünceli insan diyebilirim. Ama geçen gün benden hoşlanmaya başladığını itiraf etti ve ben de bunu yüzyüze konuşalım dedim. Neyse buluştuk, bir baktım arabanın içinde kocaman bir çiçek. Teşekkür ettim. Gideceğimiz yere gittik, oturduk konuştuk. Ben ona bahsettim ikimizin de çok farklı olduğunu. Onun beklentileri ve benim beklentilerim çok farklı. O evlenip çocuk sahibi olmayı çok istiyor mesela. Bense kesinlikle öyle bir şey istemiyorum. Ben de onu kırmadan farklı olduğumuzu ama onu kaybetmek istemediğimi ve daha az görüşsek daha iyi olacağını söyledim.
Aslında ondan hoşlanıp, hoşlanmadığımı bilmiyorum ama beni engelleyen çok şey var. Aileler tanıştığı için benim ailem böyle bir olaya dahil olmamı istemez, olur da ayrılırsak iki taraf da kopar birbirinden diye. Ben üniversite mezunuyum, o lise mezunu gibi durumlar da var. Erkeğin küçük olmasını da ben kendi açımdan sorun yaparım.
Neyse o da pek bişey demedi. Eve bıraktığında ben de çiçeği almasam daha iyi olur annemler seninle görüşeceğimi biliyorlar şimdi hoş olmaz dedim. O da çat diye kapadı kapıyı, bastı gitti. Üzüldüğünü mesaj atmış. Alabilirdin çiçeği sorun olmazdı bence sonuçta çiçeklerin bir suçu yok demiş.
Ama cidden kocaman bir çiçekti. Kırmızı güller falan. Annemler biliyordu onunla görüşeceğimi ve eve çiçekle girsem soru yağmuru olurdu. Sizce çiçekleri kabul etmeli miydim? Ve ona bir şans vermeli miyim?
Benim bir çocukluk arkadaşım var, erkek. Eskiden komşuyduk, birlikte vakit geçirirdik. Bu arada benden birkaç yaş küçük. Ben de 24 yaşındayım. Biz ordan taşınınca onun okulu, benim okulum derken yılda bir görüşür olmuştuk. Neyse 1-2 aydır onun da morali bozuktu benim de aynı şekilde ve biz sık sık görüşmeye başladık. Neredeyse her gün diyebilirim. Zaten ailecek de görüşüyoruz.
Ben onu çok seviyorum arkadaş olarak tabi. Gerçekten hayatımda tanıdığım en vefalı, mükemmel ve düşünceli insan diyebilirim. Ama geçen gün benden hoşlanmaya başladığını itiraf etti ve ben de bunu yüzyüze konuşalım dedim. Neyse buluştuk, bir baktım arabanın içinde kocaman bir çiçek. Teşekkür ettim. Gideceğimiz yere gittik, oturduk konuştuk. Ben ona bahsettim ikimizin de çok farklı olduğunu. Onun beklentileri ve benim beklentilerim çok farklı. O evlenip çocuk sahibi olmayı çok istiyor mesela. Bense kesinlikle öyle bir şey istemiyorum. Ben de onu kırmadan farklı olduğumuzu ama onu kaybetmek istemediğimi ve daha az görüşsek daha iyi olacağını söyledim.
Aslında ondan hoşlanıp, hoşlanmadığımı bilmiyorum ama beni engelleyen çok şey var. Aileler tanıştığı için benim ailem böyle bir olaya dahil olmamı istemez, olur da ayrılırsak iki taraf da kopar birbirinden diye. Ben üniversite mezunuyum, o lise mezunu gibi durumlar da var. Erkeğin küçük olmasını da ben kendi açımdan sorun yaparım.
Neyse o da pek bişey demedi. Eve bıraktığında ben de çiçeği almasam daha iyi olur annemler seninle görüşeceğimi biliyorlar şimdi hoş olmaz dedim. O da çat diye kapadı kapıyı, bastı gitti. Üzüldüğünü mesaj atmış. Alabilirdin çiçeği sorun olmazdı bence sonuçta çiçeklerin bir suçu yok demiş.
Ama cidden kocaman bir çiçekti. Kırmızı güller falan. Annemler biliyordu onunla görüşeceğimi ve eve çiçekle girsem soru yağmuru olurdu. Sizce çiçekleri kabul etmeli miydim? Ve ona bir şans vermeli miyim?
Son düzenleme:
Ben aslında öyle biriyle olmayı çok isterdim ancak düşündüğüm sebepler beni itiyor. Belki gerçekten hoşlansam bahane etmezdim bunları diye düşünüyorum. Bir de çok kırılgan bir yapısı var. Bir gün sadece halini hatrını sormadım diye trip atmıştı bana. 
Yani ailesine kesin söyler ya da çaktırır birlikte olduğumuzu. Bir de dikkat ettiğim bir özelliği var, çok alıngan. Hani kadınlar hemen her şeye alınır ya o da öyle. Bu huyuna da gıcık oluyorum mesela :/ Ama hayatımda tanıdığım yaşına rağmen en olgun insan diyebilirim. Tam evlenilecek insan olgunluğunda. 
