- 7 Aralık 2013
- 407
- 252
- 103
Esimle ayni dili konusmuyormuyuz?
Neden bazen birbirimizi anlamakta gucluk cekiyoruz?
O kadar kucuk meselelerden dolayi tartisiyoruzki sasirip kaliyorum nasil basardik bu sebep yuzunden tartismayi diyorum. Nedense bana beni gucsuz hissettiriyor.. Ben gucsuz hissediyorum kendimi
cok uzuluyorum .. Hatta bazen ezik hissediyorum.. Ona guzelce derdimi anlatmaya calisiyorum, beni dinliyor, sonunda bi bakiyorum, konuyu cook baska yerlere cekmis ve iliskimiz aleyhinde olabilecek kararlar almis.
Ya ben onu anlamiyorum, ya o beni.. Sorun nerde bulamiyorumm..
Cok seviyoruz, cok asigiz ama gercekten kendimi cogu zaman yorgun ve gucsuz hissediyorum. Evliligi yurut ek zor..
Bunu soylemekte zorlaniyorum ama o da bana guclu biri gibi gelmiyor.. Yani ben sunu diyemiyorum; basim skissa, dara dussem, buyuk bir derdim olsa, ona sirtimi yaslayamicam gibi geliyor. Arkamda duran guclu bir erkek goremiyorum ben.
Allah korusun bir hastaliga yakalansam 2 gun sabreder bakar ama 3. gun dayanamaz gider..
Su an bunlari aglayarak yaziyorum. Derdimi tam olarak anlatamiyorum, sadece rahatlamak amaciyla yaziyorum.
Anladim ki sevgi, ask hersey demek degilmis.. Evlilik icin yeterli degil.. Anladimki evliligin saglam olabilmesi icin bir degil bircok sey lazim.. Sevgi, saygi, guven, anlayis, hosgoru, merhamet.. Bu kelimeler sadece kelime degil, biri olmazsa evlilik zorlasiyor iste
Bilmiyorum sonumuz ne olur? Bazen ayrilik gelir aklima, ama bana o kadar cok sevgi veriyorki o sevgisiz yasayamam diyorum, ve biliyorum ben de cok seviyorum.. Ne kadar celiskili geliyor kulaga, seviyoruz ama o zaman sorun ne?
Kendimi degistirmeye calisirim, o kendini degistirmeye calisir ama yok olanlar yine oluyor..engel olunmuyor.
Farkli biri, anlayislari, konusmasi, dusunmesi, zevkleri benimkinden cok farkli.. Onula oturup saatlerce sohbet edemem.. Cunku sonunda konuyu oyle bir yere cekerki konudan cook uzaga gidersin ve yolun sonuna gelirsin.. Bekarken annemle, abimle sabahlara kadar sohbet ettigim olurdu, hic skilmadan, usanmadan konusurduk.. Ama esimle hic sabaha kadar tatli tatli sohbet ettigim olmadi.. Oyle bisey derki derinlere dalarsin hm evet dogru dersin ve sohbet biter..
Biseyleri eksik hissediyorum.. Hayatimdan cikarsa tamam olacakmiyim tabiykide hayir..daha kotu olacam, daha eksik kalacam.. Ama boyle de cok harikayim diyemem.
Com farkli biri, anlatamiyorum bile nasil farkli biri oldugunu.. Mesela kimisi esi icin cok asabi der kimisi cok suskun der kimisi cok maco der ben bunlarin hicbirini diyemem. Cunku benim esim birgun farklidir, ertesi gun farkli olabilir. Bir bakarsin bugun bir karar alir, baska bir gun tam tersi bir karar almis.. Anlayamiyorum..esim hakkinda o boyledir bunu sever bunu sevmez bile demekte zorlaniyorum bazen.. Ve neden bilmiyorum bana beni hep ezik hissetiriyor.. Bunu o bilmiyor, bilerek yapmiyor.. Bu sadece benim sorunum ve ustesinden bir turlu gelemiyorum bu sorunun.
Neden bazen birbirimizi anlamakta gucluk cekiyoruz?
O kadar kucuk meselelerden dolayi tartisiyoruzki sasirip kaliyorum nasil basardik bu sebep yuzunden tartismayi diyorum. Nedense bana beni gucsuz hissettiriyor.. Ben gucsuz hissediyorum kendimi
cok uzuluyorum .. Hatta bazen ezik hissediyorum.. Ona guzelce derdimi anlatmaya calisiyorum, beni dinliyor, sonunda bi bakiyorum, konuyu cook baska yerlere cekmis ve iliskimiz aleyhinde olabilecek kararlar almis. Ya ben onu anlamiyorum, ya o beni.. Sorun nerde bulamiyorumm..
Cok seviyoruz, cok asigiz ama gercekten kendimi cogu zaman yorgun ve gucsuz hissediyorum. Evliligi yurut ek zor..
Bunu soylemekte zorlaniyorum ama o da bana guclu biri gibi gelmiyor.. Yani ben sunu diyemiyorum; basim skissa, dara dussem, buyuk bir derdim olsa, ona sirtimi yaslayamicam gibi geliyor. Arkamda duran guclu bir erkek goremiyorum ben.
Allah korusun bir hastaliga yakalansam 2 gun sabreder bakar ama 3. gun dayanamaz gider..
Su an bunlari aglayarak yaziyorum. Derdimi tam olarak anlatamiyorum, sadece rahatlamak amaciyla yaziyorum.
Anladim ki sevgi, ask hersey demek degilmis.. Evlilik icin yeterli degil.. Anladimki evliligin saglam olabilmesi icin bir degil bircok sey lazim.. Sevgi, saygi, guven, anlayis, hosgoru, merhamet.. Bu kelimeler sadece kelime degil, biri olmazsa evlilik zorlasiyor iste
Bilmiyorum sonumuz ne olur? Bazen ayrilik gelir aklima, ama bana o kadar cok sevgi veriyorki o sevgisiz yasayamam diyorum, ve biliyorum ben de cok seviyorum.. Ne kadar celiskili geliyor kulaga, seviyoruz ama o zaman sorun ne?
Kendimi degistirmeye calisirim, o kendini degistirmeye calisir ama yok olanlar yine oluyor..engel olunmuyor.
Farkli biri, anlayislari, konusmasi, dusunmesi, zevkleri benimkinden cok farkli.. Onula oturup saatlerce sohbet edemem.. Cunku sonunda konuyu oyle bir yere cekerki konudan cook uzaga gidersin ve yolun sonuna gelirsin.. Bekarken annemle, abimle sabahlara kadar sohbet ettigim olurdu, hic skilmadan, usanmadan konusurduk.. Ama esimle hic sabaha kadar tatli tatli sohbet ettigim olmadi.. Oyle bisey derki derinlere dalarsin hm evet dogru dersin ve sohbet biter..
Biseyleri eksik hissediyorum.. Hayatimdan cikarsa tamam olacakmiyim tabiykide hayir..daha kotu olacam, daha eksik kalacam.. Ama boyle de cok harikayim diyemem.
Com farkli biri, anlatamiyorum bile nasil farkli biri oldugunu.. Mesela kimisi esi icin cok asabi der kimisi cok suskun der kimisi cok maco der ben bunlarin hicbirini diyemem. Cunku benim esim birgun farklidir, ertesi gun farkli olabilir. Bir bakarsin bugun bir karar alir, baska bir gun tam tersi bir karar almis.. Anlayamiyorum..esim hakkinda o boyledir bunu sever bunu sevmez bile demekte zorlaniyorum bazen.. Ve neden bilmiyorum bana beni hep ezik hissetiriyor.. Bunu o bilmiyor, bilerek yapmiyor.. Bu sadece benim sorunum ve ustesinden bir turlu gelemiyorum bu sorunun.
