1 2 ay daha sabır edin millet kundakta bebeğiyle heryeri geziyor ben görüyorum bebişi pusetine koyun o uyusun hep beraber gidin kızınızın istediği yerlereevet benim yüzümden temmuzun başından brri doğru dürüst yaşayamadı hayatını çocukluğunu diye kendimi yiyip bitiriyorum mesela o denizi havuzu çok sever ...sayikladi durdu yavrum ..doğuma iki gün kala havuza götürmüştüm onu sırf onun için ..iyikide götürmüştüm ...ama o dünde kaldı bugün evdeydi yarın evde ve hep evde
Bebekte birz büyüsün bi anneannelerine gitselerde keşke bende kafamı dinlesem diceksiniz 
aslında gittik haftasonlari eşimle hep gezdiriyoruz bebek pusette falan ..tabi ben çok eziyet çekiyorum ama kızım için sabrediyorum..1 2 ay daha sabır edin millet kundakta bebeğiyle heryeri geziyor ben görüyorum bebişi pusetine koyun o uyusun hep beraber gidin kızınızın istediği yerlere
Bide bi sır veriyim mi
sanmıyorum , bundan öncede boyleydim ..şimdiden şehir dışına okumaya gidecek evlenecek diye bunlara üzülüyorum ...anksiyetem var zaten tedavi de göremiyorum emziriyorum ..kafam hiç rahat değil bu yüzden ..tetikliyor hepsi
bende bilemiyorum işte bu yaşta bağımsız olurmu kız çocuğu hele ...ama mutlu olmasını da istiyorum ..annemle güzel vakit geçiriyor en çok da bahçesi var annemin oraya inse yetiyor ona ..ama benim yanımda hapis gibi .
Lohusalik durumunda daha cok artmistir bu durum.Bitkisel caylar deneseniz.
Kucuk bebeginiz varken denemeyin zaten.Bu durum aslinda bizden degil cocuklarimizdan kaynakli.O kadar ince dusunurki asla uzuntusunu belli etmez sirf ben uzulmeyim diye.Ama kizim 2 yasinda ve o kadar uyanikki aklim hic onda kalmiyo.evet çok hassas tıpkı benim gibi
buaksam korkumun üstüne gitmeye çalıştım ben teklif ettim kal anneyle eglenirsin dedim ama yine patlak verdi ağladım orda
emzirme dönemi bitince psikiyatriye gidicem , psikolog masraf şuan gidemiyorum
evet arttı tetikledi lohusalık..papatya çayı içiyorum ama fayda etmiyor sanirim
evet ondna da kaynaklı olabilir hassas guzeo dusunceli kırılgan kısacası melek gibi işte...biraz şımarık veyauyanık bişey olsaydı dediğiniz gibi pek aklım kalmazdı belki..
Insallah duzelirsiniz.Lohusalik gecince ilerde duzelmezse yardim alirsiniz.
ne eş ne sevgili , kızımdan ayrilamiyorum
örnek verecek olursam , kızım 6 yaşında ve yeni doğum yaptım bir aylık bebeğim var ...bu dönemde onunla ilgilenemiyorum pek bebek oldu hayatım sadece ister istemez...ona vakit ayırmaya çalışıyorum ama yetmiyor ...degisiklik olsun ona diye bazen kuzeninin yanına yolluyorum babasıyla oynayıp gelicegini bildiğim için çok etkilenmiyorum ama iş kalmaya gelince eve sigamiyorum duvarlar üstüme geliyor sanki ...doğumda dört gün hastanede yattık o dört günde babaannesigilde kaldı...hastanedenciktik eve geldik o yok oyuncakari giysileri Allah'ım ağlama krizine girdim eşim hemen almaya gitti getirdi onu ..buaksamda sırf ona değişiklik olsun diye annemlere gitmiştik ve sen bu gece istersen annaneyle kal yarın alırız seni dedim TM dedi çok sevindi hatta ama sonradan bana bişey oldu ve başladım ağlamaya ..çünkü biliyordum eve gidince onun eşyalarını gordugumde gecenki gibi ağlama krizine giricem ..hatta masanın ustund yarım kalan yemeği vardı onu görünce çok ama çok uzulecektim biliyordum .sonra ben kalmicam anne dedi benim ağlamam üzüldü tabi çocuk ve geldik o evimize ..ben merak ediyorum benim gibi olan varmı belki okudukça rahatlarim...Allah başka dert vermesin Allah çocuklarımızı korusun yokluklarini göstermesin ama bu da benim hassas noktam ...bencillik mi yapiyorumsizce aynı mahalledeki anneannesi ile kalmalı mı bir gece de olsa .. sizler gonderiyormusunuz ? onlar gitmek istiyorum ? anneler dertleşelim mi
[/QUOT
Aynı ben bi saat bile birakamm , kimsede yatılı bırakamm zaten gerekte yok mecbur olmadıkca bana gore gayet normalsınz
Bence normal 1 evladim var ancak sizi anlayabiliyorum onunla fazla vakit geciremediginiz icin bu aralar ondan vazgecmis gibi hissediyorsunuz su doneminiz gecsin duzeniniz otursun bence bu durumunuz sona ererne eş ne sevgili , kızımdan ayrilamiyorum
örnek verecek olursam , kızım 6 yaşında ve yeni doğum yaptım bir aylık bebeğim var ...bu dönemde onunla ilgilenemiyorum pek bebek oldu hayatım sadece ister istemez...ona vakit ayırmaya çalışıyorum ama yetmiyor ...degisiklik olsun ona diye bazen kuzeninin yanına yolluyorum babasıyla oynayıp gelicegini bildiğim için çok etkilenmiyorum ama iş kalmaya gelince eve sigamiyorum duvarlar üstüme geliyor sanki ...doğumda dört gün hastanede yattık o dört günde babaannesigilde kaldı...hastanedenciktik eve geldik o yok oyuncakari giysileri Allah'ım ağlama krizine girdim eşim hemen almaya gitti getirdi onu ..buaksamda sırf ona değişiklik olsun diye annemlere gitmiştik ve sen bu gece istersen annaneyle kal yarın alırız seni dedim TM dedi çok sevindi hatta ama sonradan bana bişey oldu ve başladım ağlamaya ..çünkü biliyordum eve gidince onun eşyalarını gordugumde gecenki gibi ağlama krizine giricem ..hatta masanın ustund yarım kalan yemeği vardı onu görünce çok ama çok uzulecektim biliyordum .sonra ben kalmicam anne dedi benim ağlamam üzüldü tabi çocuk ve geldik o evimize ..ben merak ediyorum benim gibi olan varmı belki okudukça rahatlarim...Allah başka dert vermesin Allah çocuklarımızı korusun yokluklarini göstermesin ama bu da benim hassas noktam ...bencillik mi yapiyorumsizce aynı mahalledeki anneannesi ile kalmalı mı bir gece de olsa .. sizler gonderiyormusunuz ? onlar gitmek istiyorum ? anneler dertleşelim mi
neler cektin annen benim gibi sana bağlı miydi mesela
