hala tam atlatmış sayılmam bende terkedilişimi. uyanıkken iyi de rüyalarımda sövüyorum, kovalıyorum, kaçıyorum. bilinçaltım karmakarışık belli. ilk zamanları onunlayken ertelediğim hobileri, okunacak kitapları, gezilecek yerleri, konuşulacak kişileri, giyilecek kıyafetleri tekrar top on listesine çıkararak işe başladım. Ve iyiki terkedildim ne kadar özgürüm, meğer ben ne kadar değerliymişim demeye başladığımı farkettim. sıra bilinçaltını temizlemekte. bazen pat diye aklıma gelıyor ıcımden kufur edıyorum ama boş durunca oluyo o kafamı bıseylerle doldurunca aklıma bile gelmiyor artık pek
Pat diye olmayacak zaten canım, bu arada ben bir seylerden süpheleniyordum. Onlar kuvvetlendi. Hatta biraz önce kavga ettik bu yüzden. Biriyle konustugu asikar, ama bir yandan da beni takip ediyor.
Birbirimize agza alınmayacak küfürler ettik, ayrılgın ayrılıgını yasamıs olduk az önce.
Bir de iyi insan görünümüne bürünüyor bir anda. Sonradan küfrettigime üzüldüm, ama icimde ne varsa döktüm. Rahatladım.
Sevgili drioli,
21 yaşındayım ama yazmak istedim. Bu acıyı ben de yaşadım. Yaşıyorum da. Agir şeyler yaşadım, hala daha etkileri üstümde. Kullanilmak istedim, fakat bunu da sevgi ask sözcüklerine sigindirmasina izin verdim. Unutamadim, unutmadim. Çünkü bu benim cezam. Çünkü ben kendime unutturmamayi istiyorum. Neden bilmiyorum. En kotu tarafi o hala pesimde hala barisalim diyor, ama yetmedi mi bu kadar aci. Kendime soruyorum. Benim dezavantajım bu iste karışımdaki insan daha dengesiz.. En son bir ay önce buraya da konu açtım hatta insanlar affetme dedi. Çünkü o daha önceki şanslarını kaybetti defalarca hemde... Ama ne olduysa iki uç gün önce engelleri kaldırdım hemen mesaj attı bana konuştuk. O ayni hic değişmemiş. Çok bekledim değişir diye. Yine barisalim diye dıretti ama olmaz, olamaz. Aslında anladım her geçen gün ben ondan bir adim öteye gidiyorum çünkü onu istemiyorum artik. Tekrar her yerden engelledim artik olmaz olamaz kalbim de onayladı bunu.
Sadede gelecek olursak; acıyı da tatlıyı da zamana bırakmak gerek, içindeki başka umutları da tuketmeyerek...

Bütün güzellikler bir gün bizim olsun inşallah
İnsan cok sevmiş olunca unutunca sanki suclu hissediyor, bundan olabilir.. Anıya haksızlık gibi...
Laleli93, karşımdaki insan dengesiz bu benim dezavantajım diyorsun ya ben de şöyle düşünüyorum. Karşındaki insan kesin, sert ve net olunca daha çok acı çekiyorsun.Çünkü bir anda ulaşamıyorsun ona.Ben her yerden engellendim, onu rahatsız ettiğim için. Ama en azında arada bir ona ulaşabilseydim, benimle konuşmasa da hala telefonunda olduğunu bilseydim bu dönemi daha az hasarlı atlatırdım belki de. Nitekim beni silip engellemeden önce "tamam, daha aramayacağım" diyordum.Hem böyle engellendim, hem de fiziken de uzakta.En acısı da bu oldu.
İyi bir aşamadasın canım.Ben de olsam keşke bu aşamada ama çok çok zor..Çünkü ben kendime değer vermiyorum ne düşüncelerimde, ne de davranışlarımda..
O zaman hep umut edecektin, gerci onun zaten anlattıgına göre bana, böyle ince düsünceli oldugunu sanmıyorum. Sadece bir dk bile olsa katlanmak istememistir. Ama iyi niyetiyle olmasa da inan bana böyle yapması daha iyi, kendini habire hatırlatan, kararsız, ne istedigini bilmeyen bir varlık olmasındansa.
Bir de sen neden kendine deger vermiyorsun? Ayrılıkla insan kötü hissediyor elbet, gurur kırıcı ama, hepimiz degerliyiz. Dünyadaki onca insandan sadece bir tanesi seni sevmedi diye, sen degersiz misin yani? Hepimiz anne babamızın bir tanesisiyiz. Bu hayata da bir kere geliyoruz.
O insan gitti, senin cabalarının bir önemi olmadı, arkasına bakıp pişman olacagı bir sen yarat...Cok güzel bir meslegin var, onunla ilgilen. Yerinde olmak isteyen cok insan var, emin ol buna. Eminim bu güzel kalbinle ögrencilerin de seni cok seviyordur.
Evet o konuda haklisin. Bir anda kapıların yüzüne kapanması bunu hiçbirşey tarif edemez...
Ama şöyle de bir şey var, karsimdaki adam suçlu dibine kadar defalarca verilen şansları kullanamamis tekrar Kafani kurcalamaya çalışıyor bir de boyle bir durum var. Ben kaçmaya çalıştıkça geliyor ya ayagimdan tutuyor çekiyor ya karsima çıkıp engelliyor bir şekilde unutturmuyor kendini ama ben unutmak ve doğru insani bulmak istiyorum anlamiyor.
Ama senin durumun çok farklı senin bir suçun yok bir hatan adam kapıyı kapatıp gidiyor. Acisi tarif edilemez bilirim. En azından aklina gelip gelmediğini bilmek istersin de mi? O duygulari bilirim.
İnşallah hakkında hayirlisi olur arkadaşım. Birgün gerçek sevmenin sevilmenin ne olduğunu biz de görürüz...
Bence bu daha vicdansızca. Bir kere gitmiyorlar, cünkü bircok kıza yapıyorlar. Birinden sıkılınca hop ben geldimle digerine...Bu onların cıkarına. Ama suc bizde biraz da bu kazmaları cok afedersin, biz soktuk hayatımıza.
Hayatımızın kontrolunu onlara verdik, el elin eşegini ıslak cagırarak ararmıs, onlar da hayatmızın içine etti ve gitti.
Bundan ders cıkarmamız lazım...