Ben cok sevmistim onu canım, içim parcalanıyor o yüzden...
Gördükten sonra o yazıyı, kıza da baktım, yılbası partisine gitmis, belki de beraber gittiler...Sonra sildim geri. Zaten ben facebook kullanmıyordum, bunu da iş vs ile ilgili sınavlarlar ilgili paylasımlar sorular icin almıstım son zamanlarda. Ona ragmen geri sildim.
İçim paramparca su an, aglaya aglaya uyuyakaldım bugün...
O dedigini de yaptım ben de bugün. Adam sürekli whatsappta ya. Hatta fark etmis bile olabilir baktıgımı bugün.
Aylarca agzından güzel bir laf duyayım diye aserdim resmen, sabrettim her davrnaısına, ayladır b.k gibi davranıyordu. Sünüründüre süründüre bıraktı resmen. Hazmedemiyorum, benim ona olan askım bu kadar mı degersizdi, insanlar ne cesaretlerle sevdikleri icin neler yapıyorlar, ben neden görmedim ondan bunları? Ben yaparken ben eziyet cekerken yanımda bile olmadı. Öyle kırgınım ki, benim aylarca bekledigim ufacık bir lafı bir baskasına, kolaylıkla söyledigini düsündükce, kalbimin ortasına bir agırlık otuyor. ''Amannnn nasılsa unutur'' kıvamında bırakılmayı, yediremiyorum kendime. Gururum cok kırıldı ve cok üzgünüm. Beni hasta etti resmen...Fiziksel, ruhsal...Nasıl bir insandım neye döndüm.
Numara degismek demek, her seyi degismek demek...İşin yoksa ugras simdi. Ondan da biraz cekincem.
Sadece dua edince rahatlayabiliyorum artık...Hicbir seyden tat alamıyorum.
Kardelen, bak hepimiz kötü durumdayız cidden.
Bir yere gitme, kendine de bir sey yapma.
O adi yaratıga bunun sevincini yasatma.
