- Konu Sahibi misssunshine86
-
- #1
Merhaba kzılar.. Sizlerin tavsiyelerine gerçekten çok ihtiyacım var.. Kafam o kadar karışık ki , vermeyi düşündüğüm kararın doğru olup olmadığını bile tartamıyorum..
Kızlar benim 3 yıllık bir ilşkim var.. Aileler tanışıyor.. Benim ailem tutucu olduğu için aramızda söz bile yaptık.. Ama o söz artık benim için hiç bir şey ifade etmiyor...
Nedeni ise aşağıda yazacaklarım..
Sevgilimle tanştığımızda o lisans ben ise yüksek lisans öğrencsiydik.. Başlarda ben de olmaz diye düşünmüştüm Erkeğin her zaman kadından önde gitmesi gerektiğini düşünüyordum. Ancak ben onu sevdim ve bu okul işini hiç dert etmedim kendime. Sonuçta ikimiz de çalışmıyorduk.. Hem zaten evlenmeyi de hemen düşünmüyordum.. Ben iş bulana kadar o da okulunu bitirirdi. Çünkü bana son sınıfa geçeceğini söylemişti. Ancak ben ona gönlümü kaptırdıktan sonra öğrendim ki daha okulunu bitirmesine yıllar varmış... Anneme de son sınıfta olduğundan bahsetmiştim ancak bunu öğrendiğimde onlar da bir şekilde öğrendiler, açığa çıktı daha yıllarının olduğu.. Ailem zaten istemedi onunla birlikte olmamı ,çünkü erkek adam evine bakabilmeliydi, daha iş bulacak mı evine ekmek getirebilecek mi belli değildi.Hem Bu yaşa kadar üniversite bitmemişse o adamdan bir baltaya sap olmazdı. Benim böyle biriyle olmamam gerekiyordu. Ancak ben onları dinlemedim. Kalbimi dinledim, benim için para pul statü değil gözlerdeki sevgi önemliydi.. Çok arada kaldım, çok yıprandım, hatta sinir krizi geçirdim.. Ancka yılmadım vazgeçmedim sevgimden..Ailelerin de tanıştığı yazın sonbaharında Allah bana çok güzel bir mesleği nasip etti ve hayallerimdeki yerde işe başladım. Artık elim ekmek tutuyordu , sevgilim de çok sevindi.. Ancak bir süre sonra onda da değişimler oldu. Ailesinin ona sürekli beni örnek göstermesinden bıktığını söylemeye başladı. Kısacası benim çalışıyor onun ise öğrenci olması aramızda sorun olmaya başladı. Keşke hiç işe girmeseydin bu sorunlar olmazdı dedi, aşırı alıngan olmaya başladı. Ben ona bişi söylediğimde hemen alınıyor, sanki ben onu paramla eziyormuşum gibi davrandığımı zannediyor, " ben bir işe gireyim hepinize göstericem" demeye başlamıştı.,ancak ben üzerinde durmadım erkektir gururuna dokunuyor diye düşündüm.. Ancak bir süre sonra ilişkideki dengeler de değişmeye başladı.. Ben de bıktım onun bu alınganlıklarından.. ÜStelik ailemin ona bir türlü sıcak bakamamasını da anlamıyor, onlara da ileride çektireceğinden bahsediyordu.. Ben hep açıkladım.. "senin daha elinde mesleğin yok, kızlarına bakabilecekmisin, aile kurabilecekmisin diye sana karşı çekimserler" dedim anlamadı. Sürekli bilendi çevresine.. Eline meslek almadan bir erkeğin adam yerine konulmaması gerçeğini bir türlü kabullenemedi ve hep benim üstümde baskı kurmaya çalıştı. Mesela buluştuğumuzda bugun çok yoruldum dedim , " sen ne yapıyorsun ki bütün gün oturuyorsun , haline şükret " dedi.. Aramızdaki boy farkını vurgulamaya başladı, benim onu asla terkedemeyeceğimi, ama onun bunu yapabileceğini ima etti.. Daha bir sürü gereksiz şey.. Böyle kompleksleri olan bir adamla yuva kurulur mu ciddi ciddi düşünmeye başladım
Kızlar benim 3 yıllık bir ilşkim var.. Aileler tanışıyor.. Benim ailem tutucu olduğu için aramızda söz bile yaptık.. Ama o söz artık benim için hiç bir şey ifade etmiyor...
Nedeni ise aşağıda yazacaklarım..
Sevgilimle tanştığımızda o lisans ben ise yüksek lisans öğrencsiydik.. Başlarda ben de olmaz diye düşünmüştüm Erkeğin her zaman kadından önde gitmesi gerektiğini düşünüyordum. Ancak ben onu sevdim ve bu okul işini hiç dert etmedim kendime. Sonuçta ikimiz de çalışmıyorduk.. Hem zaten evlenmeyi de hemen düşünmüyordum.. Ben iş bulana kadar o da okulunu bitirirdi. Çünkü bana son sınıfa geçeceğini söylemişti. Ancak ben ona gönlümü kaptırdıktan sonra öğrendim ki daha okulunu bitirmesine yıllar varmış... Anneme de son sınıfta olduğundan bahsetmiştim ancak bunu öğrendiğimde onlar da bir şekilde öğrendiler, açığa çıktı daha yıllarının olduğu.. Ailem zaten istemedi onunla birlikte olmamı ,çünkü erkek adam evine bakabilmeliydi, daha iş bulacak mı evine ekmek getirebilecek mi belli değildi.Hem Bu yaşa kadar üniversite bitmemişse o adamdan bir baltaya sap olmazdı. Benim böyle biriyle olmamam gerekiyordu. Ancak ben onları dinlemedim. Kalbimi dinledim, benim için para pul statü değil gözlerdeki sevgi önemliydi.. Çok arada kaldım, çok yıprandım, hatta sinir krizi geçirdim.. Ancka yılmadım vazgeçmedim sevgimden..Ailelerin de tanıştığı yazın sonbaharında Allah bana çok güzel bir mesleği nasip etti ve hayallerimdeki yerde işe başladım. Artık elim ekmek tutuyordu , sevgilim de çok sevindi.. Ancak bir süre sonra onda da değişimler oldu. Ailesinin ona sürekli beni örnek göstermesinden bıktığını söylemeye başladı. Kısacası benim çalışıyor onun ise öğrenci olması aramızda sorun olmaya başladı. Keşke hiç işe girmeseydin bu sorunlar olmazdı dedi, aşırı alıngan olmaya başladı. Ben ona bişi söylediğimde hemen alınıyor, sanki ben onu paramla eziyormuşum gibi davrandığımı zannediyor, " ben bir işe gireyim hepinize göstericem" demeye başlamıştı.,ancak ben üzerinde durmadım erkektir gururuna dokunuyor diye düşündüm.. Ancak bir süre sonra ilişkideki dengeler de değişmeye başladı.. Ben de bıktım onun bu alınganlıklarından.. ÜStelik ailemin ona bir türlü sıcak bakamamasını da anlamıyor, onlara da ileride çektireceğinden bahsediyordu.. Ben hep açıkladım.. "senin daha elinde mesleğin yok, kızlarına bakabilecekmisin, aile kurabilecekmisin diye sana karşı çekimserler" dedim anlamadı. Sürekli bilendi çevresine.. Eline meslek almadan bir erkeğin adam yerine konulmaması gerçeğini bir türlü kabullenemedi ve hep benim üstümde baskı kurmaya çalıştı. Mesela buluştuğumuzda bugun çok yoruldum dedim , " sen ne yapıyorsun ki bütün gün oturuyorsun , haline şükret " dedi.. Aramızdaki boy farkını vurgulamaya başladı, benim onu asla terkedemeyeceğimi, ama onun bunu yapabileceğini ima etti.. Daha bir sürü gereksiz şey.. Böyle kompleksleri olan bir adamla yuva kurulur mu ciddi ciddi düşünmeye başladım