merhaba arkadaşlar, benim uzun süredir bir ilişkim var. daha önce bana çok baskı yaptığı için ayrılmıştık ama 1 sene sonra değiştiğini söyledi bir daha beni kaybetmeyi göze alamayacağını bu yüzden eskisi gibi olmayacağını ssöyledi ve beni inandırdı. ilişkimize ikinci bir şans daha verdik, tamam şimdi de eskisi gibi abartılı değil bana baskısı ama ben çok bunaldım. mesela eskiden telefonu sürekli elimde taşırdım 2 sn mesaj atmasam bir sorun olurdu veya dışarı çıksam bir kavga çıkardı. şimdi de gittiğim yerleri öğrenmek sürekli haberdar olmak istiyor ama eskisi kadar aşırı değil. yine de dışarı çıktığımda genellikle kavga edecek sebepler buluyor. aslına bakarsanız zaten hayatımı öyle çok kavga edilecek bir şekilde yaşamıyorum, hep ailemle birlikteyim, arkadaş olarak konuştuğum erkekler yok. hayatımın ondan öncekş kısmında tanıştığım erkeklerle de yolda karşılaşıp selamlaşsam bile ne konuştuğumu hatta nasıl selam verdiğimi dahi soruyor, kuzenimin eşini sevmiyor o yüzden onlarla aynı ortamda olmamı istemiyor, aile gereği olsak bile konuştuğum her şeyi anlatmamı istiyor. bizim ailelerimizde farklı, onun ailesi muhafazakar benim ailem ise daha serbest, sanırım sorunun başı burada.
böyle bir ilişkimiz var ben ne yapacağımı biliyorum yakında mezun olacağımız hayallerimizi hep birlikte kurduk, tüm gelecek planımız beraber. ben psikolojik olarak kendimi çok bunlamış hissediyorum, aynaya baktığımda gözlerimin içinin gülmediğini farkediyorum, ama ayrılacak cesareti de kednimde bulamıyorum. ayrılınca daha mutsuz olursam, toparlayamazsam başka birisi beni bu kadar sevemez diye. daha önce yaptıklarına rağmen ona bir şans daha verdiğim için kimseye de çıkıp durum böyle diye anlatamıyoum. tek çarem sizlersiniz lütfen bana bir yol gösterin
ailesi de muhafazakar diyorsun hadi o sevdiğin adam ona katlandın diyelim, ileride kendi ailenden bu yaşına kadar görmediğin baskıyı onun ailesinden göreceksin.haklısınız, hepinize teşekkür ederim ah bir de şu o olmazsa yalnız kalırım, bir daha mutlu olabilir miyim duygusu olmasa. adam resmen ilmek ilmek işleyerek benim özgüvenimi elimden almış, ben ondan önce gayet sosyal hayat dolu bir insandım herşeyden uzaklaşarak ona bağımlı hale getirdi beni. ne yazık ki düzeldi diyerek tekrar bir yanlışa daha başladım, belki daha da bağlandım.
merhaba arkadaşlar, benim uzun süredir bir ilişkim var. daha önce bana çok baskı yaptığı için ayrılmıştık ama 1 sene sonra değiştiğini söyledi bir daha beni kaybetmeyi göze alamayacağını bu yüzden eskisi gibi olmayacağını ssöyledi ve beni inandırdı. ilişkimize ikinci bir şans daha verdik, tamam şimdi de eskisi gibi abartılı değil bana baskısı ama ben çok bunaldım. mesela eskiden telefonu sürekli elimde taşırdım 2 sn mesaj atmasam bir sorun olurdu veya dışarı çıksam bir kavga çıkardı. şimdi de gittiğim yerleri öğrenmek sürekli haberdar olmak istiyor ama eskisi kadar aşırı değil. yine de dışarı çıktığımda genellikle kavga edecek sebepler buluyor. aslına bakarsanız zaten hayatımı öyle çok kavga edilecek bir şekilde yaşamıyorum, hep ailemle birlikteyim, arkadaş olarak konuştuğum erkekler yok. hayatımın ondan öncekş kısmında tanıştığım erkeklerle de yolda karşılaşıp selamlaşsam bile ne konuştuğumu hatta nasıl selam verdiğimi dahi soruyor, kuzenimin eşini sevmiyor o yüzden onlarla aynı ortamda olmamı istemiyor, aile gereği olsak bile konuştuğum her şeyi anlatmamı istiyor. bizim ailelerimizde farklı, onun ailesi muhafazakar benim ailem ise daha serbest, sanırım sorunun başı burada.
böyle bir ilişkimiz var ben ne yapacağımı biliyorum yakında mezun olacağımız hayallerimizi hep birlikte kurduk, tüm gelecek planımız beraber. ben psikolojik olarak kendimi çok bunlamış hissediyorum, aynaya baktığımda gözlerimin içinin gülmediğini farkediyorum, ama ayrılacak cesareti de kednimde bulamıyorum. ayrılınca daha mutsuz olursam, toparlayamazsam başka birisi beni bu kadar sevemez diye. daha önce yaptıklarına rağmen ona bir şans daha verdiğim için kimseye de çıkıp durum böyle diye anlatamıyoum. tek çarem sizlersiniz lütfen bana bir yol gösterin
haklısınız, hepinize teşekkür ederim ah bir de şu o olmazsa yalnız kalırım, bir daha mutlu olabilir miyim duygusu olmasa. adam resmen ilmek ilmek işleyerek benim özgüvenimi elimden almış, ben ondan önce gayet sosyal hayat dolu bir insandım herşeyden uzaklaşarak ona bağımlı hale getirdi beni. ne yazık ki düzeldi diyerek tekrar bir yanlışa daha başladım, belki daha da bağlandım.
Kadın ya da erkek farketmez bi ilişkide kısıtlama yapılıyorsa o kişinin karşıdakine değil kendine güveni yoktur bence. Siz onunla gelecek planları yaptığınız için aslında kendiniz olamamışsınız bana göre ve hiç kimsenin ilişkisinin bitmesini istemem ama inanın evlenince daha farklı oluyor lütfen bu sorunları geçiştirmeyin mutlaka karşılıklı çözünmerhaba arkadaşlar, benim uzun süredir bir ilişkim var. daha önce bana çok baskı yaptığı için ayrılmıştık ama 1 sene sonra değiştiğini söyledi bir daha beni kaybetmeyi göze alamayacağını bu yüzden eskisi gibi olmayacağını ssöyledi ve beni inandırdı. ilişkimize ikinci bir şans daha verdik, tamam şimdi de eskisi gibi abartılı değil bana baskısı ama ben çok bunaldım. mesela eskiden telefonu sürekli elimde taşırdım 2 sn mesaj atmasam bir sorun olurdu veya dışarı çıksam bir kavga çıkardı. şimdi de gittiğim yerleri öğrenmek sürekli haberdar olmak istiyor ama eskisi kadar aşırı değil. yine de dışarı çıktığımda genellikle kavga edecek sebepler buluyor. aslına bakarsanız zaten hayatımı öyle çok kavga edilecek bir şekilde yaşamıyorum, hep ailemle birlikteyim, arkadaş olarak konuştuğum erkekler yok. hayatımın ondan öncekş kısmında tanıştığım erkeklerle de yolda karşılaşıp selamlaşsam bile ne konuştuğumu hatta nasıl selam verdiğimi dahi soruyor, kuzenimin eşini sevmiyor o yüzden onlarla aynı ortamda olmamı istemiyor, aile gereği olsak bile konuştuğum her şeyi anlatmamı istiyor. bizim ailelerimizde farklı, onun ailesi muhafazakar benim ailem ise daha serbest, sanırım sorunun başı burada.
böyle bir ilişkimiz var ben ne yapacağımı biliyorum yakında mezun olacağımız hayallerimizi hep birlikte kurduk, tüm gelecek planımız beraber. ben psikolojik olarak kendimi çok bunlamış hissediyorum, aynaya baktığımda gözlerimin içinin gülmediğini farkediyorum, ama ayrılacak cesareti de kednimde bulamıyorum. ayrılınca daha mutsuz olursam, toparlayamazsam başka birisi beni bu kadar sevemez diye. daha önce yaptıklarına rağmen ona bir şans daha verdiğim için kimseye de çıkıp durum böyle diye anlatamıyoum. tek çarem sizlersiniz lütfen bana bir yol gösterin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?