Enişte akşam geldiğinde çocuk uyumus oluyor (du, artık daha geç uyuyor, uyku seramonisini paylaşıyorlar) .
O da cumartesi eşi uyusun diye çocuğu alıp çıkıyordu, birkaç saat yürüyüş yapıp kahvaltılık alıp öyle eve geliyordu.
Böyle bir rutinleri vardi.
Benim babam da aynı şekilde,küçükken bizi uyutmak genelde onun işiydi, eve gelince duşu falan o aldirirmis annem çok panik olduğu için.
Ebeveynlik iki ucu olan bir kano küreği gibi bence. Tek tarafli olunca istediğin kadar çaba göster, kendi etrafında dönersin. Cocugu nasıl o gece beraber yaptıysa insanlar aynı o sekilde, bir uyumla beraber bakmalilar.
Çocuğa bakmaktan aciz kocanin da baba yapılmamasi gerekiyor, herkes sonuçta kendini az çok belli ediyor.
Bu konuda da şöyle olabilir. Adam geç eve geliyormuş. Zaten tüm yük kadında. Anne dolaba süt zulalasin , haftada birkaç akşam da baba kalksın çocuğun gece huzursuzluguna, dolaptaki anne sütünü versin. Böylece en azından kadincagiz bir uyku uyur bölünmeden.
Pazarlari evdeymis, pazar sabahları alsın çocuğu çıksın. Bu karda kışta denmiş ama çocuklar için her gün hava almak çok önemli, astronot tulumu giysin çıksın, çok değil iki saat dolansin gelsin. Hadi dışarıya çıkamıyor, yorgun. Bari pazar sabahları alsın çocuğu oyalasin odasında, kadın uyanana kadar.
Ya da öğlen saatlerinde anne çıksın bir üç saat her pazar kendien zaman ayirsin, gerekirse kuafore gitsin, ya da kankasina bir kahveye uğrasin, hci bri şey yoksa gitsin mağaza gezsin, en kötü girsin banyoya üç saat çıkmasın agda banyo maske falan oyalansin kendiyle.
Böylece kısacık saat bile olsa kendiyle özel alanı olur, biraz daha nefes alır
Baba kişisi ona bu imkanı vermiyorsa, anneye alan yaratmiyorsa o zaman yanlış insanı baba yaptı demektir, biraz da tercihlerinin hatasını yaşıyor olur.