- 5 Ocak 2018
- 1.932
- 5.896
- 158
- Konu Sahibi Herdaimgunes
-
- #21
Hiç tahmin etmeyeceğim bir arkadaşımdan çok büyük kazık yedim.. sonra Ayşenur’u düşündüm gencecik hayat dolu bir kadın.. Ayşenur’a üzülürken bizim tanıdığımızın oğlu kanserden vefat etti..kazık yedim sonra iki kansere yenik düşen canı düşündüm kendime gelemiyorum psikolojim berbat durumda..
İnsanlar sırf kendi zevkleri için yarını düşünmeden kalp kırıyorlar diğer tarafı düşünmüyorlar..kalp kırmak bana göre değil ah almak beddua edilmek etmek bana göre değil..al işte ölüm var bazılarımız kansere yenik düşüyor bazılarımız trafik kazası vs..neden kimse düşünmeden hareket ediyor anlamıyorum..psikolojim berbat durumda annemin arkadaşıydı çocukluk çok severdik Özkan abiyi..noldu biliyor musunuz cenaze evine gittik annesi ağlamıyor bile senelerden beri görüşmüyorlardı arıyorlardı birbirlerini ama yüzyüze görüşmüyorlarmış..kadın 3 saat boyunca evindeydik ağlamadı bile ya..yok öyleydi yok böyleydi diye diye konuştu..hayretler içerisinde dinledim..kadına döndüm yok öyleydi yok böyleydi diyosun da artık bahane üretme öldü öldü geri dönüşü yok vicdanını rahatlatmak için kendini kandırma dedim..pişman değilim
Belki tanıyanlarınız vardır
Hayat dolu tertemiz çok güzel bir kadındı
Bir anneydi
Yaşamak isteyen, hayatı seven
Ama olmadı
O yendikçe tekrar etti o hastalık
Kızından elasından ayrılmak istemiyordu
İki gündür kendime gelemiyorum yüzyüze hiç tanımasamda içimizden biri gibiydi
Hayat çok garip kötü kalpli zulmeden insanlar yaşıyor, yaşamayı en çok isteyenler doyamadan gidiyor…
Fazla mı empati yapıyorum bilmiyorum ama dünyadaki kötülükler, hastalıklar, sıkıntılar beni fazlasıyla yoruyor
cenaze evine gittik annesi ağlamıyor bile senelerden beri görüşmüyorlardı arıyorlardı birbirlerini ama yüzyüze görüşmüyorlarmış..kadın 3 saat boyunca evindeydik ağlamadı bile ya..yok öyleydi yok böyleydi diye diye konuştu..hayretler içerisinde dinledim..kadına döndüm yok öyleydi yok böyleydi diyosun da artık bahane üretme öldü öldü geri dönüşü yok vicdanını rahatlatmak için kendini kandırma dedim..pişman değilim
Tanımıyorsunuz ve evet üzülmedi..arkadaşları son görevlerini yapmak istemelerine rağmen hiç uğraşamayız ordan oraya dedi annesi ve 50 li yaşlardaki adamı kimsesizler gibi gömüp gelecekler köye..köyde onları kimse tanımıyorBunu söylediğim için üzgünüm ancak yanlış davranmışsınız.
Araları ne kadar kötü olursa olsun, görüşseler de görüşmeseler de bir evladın ölümüne annesinden çok üzülemezsiniz.
Bazen yas kendini öfke şeklinde gösterir, bazen inkar, bazen duygusuzluk....
Ağlamaması yaşadığı yasın komplike olduğunun, hala inkar halinde olduğunun bir belirtisi büyük ihtimalle.
Size üzülmemiş görünen bu insan büyük ihtimalle yaşadığı derin yasın içinde boğulan biriydi.
Aramızda çözülmemiş meseleler olmayan, iyi anlaştığımız, güzel hatıralarımızın olduğu kişilerin ölümü daha kolay atlatırız.
Ağlarız, belki ağıtlar yakarız, üzülürüz, ondan konuşuruz sonra da yara bıraksa da atlatırız.
Tam da ölüm sürecinde yakınları için normal kabul edilen şeyleri yaparız yani.
Ama tam tersine çözülmemiş meseleler varsa bu daha da zorlaşır.
Kadın yıllardır görüşmüyorsa öyleydi böyleydi derken vicdan azabını susturmaya çalışıyordu büyük ihtimalle, artık hiçbir zaman sorunlarını çözemeyeceği oğlunun yokluğunu inkar ediyordu, artık barışma ve görüşme şansı kalmadığı için hem oğluna hem kendine kızıyordu ve bunun için daha da büyük suçluluk duyuyordu.
Herkesin yası yaşama şekli farklıdır ve dışarıdan bakarak o kişinin üzülmediğini söyleyemeyiz.
Kalp kırmak bana göre değil siz beni ve ölen insanı ailesini tanımıyorsunuz bu yüzden bence ban yüklenmeniz gereksiz..adam öz annesi için arkadaşlarına üvey annem demiş çünkü ne arıyordu ne gidip oğlunun yanında kalıyorduBaşınız sağolsun belli ki çok üzgünmüşsünüz, sevdiğiniz birisiymiş ama herkesin acısını yaşama şeklinin bir olmadığını düşündünüz mü? Kalp kırarak nasıl yaşadığını anlamadığınız insanlar gibi davranmışsınız.
Ayşenurum Instagramda yıllardır takip ediyorum sanki ailemden biriydi.o kadar üzgünüm ki iki gündür ağlıyorum.onun gidişine bı yandan üzülmüyorum çünkü acıları dindi çok acı çekiyordu.ama ela en çok elaya içim acıyor.onun annesiz büyüyecek olması mezuniyetine dugununde belki anne olduğunda annesinin olmayacak olması beni kahrediyor.sonra aklıma savas ve ailesi geliyor,ela çok şanslı belki ayşenurumun yeri dolmayacak ama adım gibi eminim ela çok mutlu buyuyecek
Haklısınız yaşamak mutlu değilsen sevilmediysen boşa geçen takvim yapraklarından başka bişey değildir.ona bir sürü anı bırakmıştı ve ela onu hep güzel hatirlayacak.cok zor üzülüyorum ama demekki böyle olması gerekiyormuş bu kadarmış ömrüTam olarak böyle hissediyorum ölümün nimet olduğu anlardan biri bence.. Elanin anaokulu mezuniyetinde kendisi kepli fotoğraf çektirmişti sonra Shop ile kullanır diye
Son anlarında o hali çektiği acı onu öyle görmek evladın korkusu ama cabasi
Bence her anlamda üzüntüden önce sevgi ve saygı ve hayranlık oluşturuyor bunları yaşamadan her gün ölmeye bakan bir sürü insan tanımıyorum ben..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?