Baba acısı

Başınız sağolsun,aynı dertten bende babamı kaybettim 53 yaşındaydı henüz.
Acısı zamanla külleniyor,fakat en mutlu zamanınızda gözleriniz doluveriyor ,aklınıza onun olmadığı gelince. Hayat devam ediyor ,geziyorsunuz da ,gülüyorsunuz da her sey bizim için..Ağlayın ki rahatlayın..Ziyaretine gidin. Benim için en zor bayramlar,malesef önümüzde yine bir bayram var.O bayram sabahında babamın olmayacağını bilmek ağır geliyor..Boğazım düğümleniyor..Size sabırlar diyorum herkesin dediği gibi ZAMAN diyorum...
 
Kızlar babam vefat etti sakinleştirici içiyorum az fayda ediyor şokta gibiyim aynı acıyı yaşayanlar yazabilir mi ne zaman iyi olurum kendimi öldürmek istiyorum annem le kardeşim var diye vazgeçiyorum lütfen yardım edin
Bende kanserden kaybettim nisan ayinda. Ustelik 8 aylik hamileydim. Torununu bile goremedi. Hic gecmiyor acısı. Aklıma geldikce ağliyorum. Anca öyle rahatliyorum.
Şoyle dusunuyorum burdaki agrilari dindi.cok agri cok aci cekti umarim simdi rahattir. Boyle hastaliktan olenler sehit makamindadir.
 
çok sevdiğim annem martta vefat etti , bu acının tarifi yok , marttan beri her gün ağlıyorum . sabaha ilk gözümü açtığımda öldüğü aklıma geliyor , artık çok daha yalnızım. Babamızın vefatında annem sağdı daha kolay dayandım ama onun ölümünde kimse yok.
 
Başınız sağ olsun.
Allah sabır versin.
Ben canım babamı kaybettiğimde, bir gün (zamanı gelip ben vefat ettiğimde) yeniden kavuşacak olmamızın hayaliyle teselli bulmuştum. Ama artık yüreğinizin bir yeri yaralı, mutluluklarınız buruk kalıyor orası muhakkak. Babanız için yapabileceğiniz duacısı olmanız ve onun hoşnut olduğu güzel huylu evladı olarak yaşamınıza devam etmeniz.
İlk 6 ay yasınızı içinizden geldiği gibi yaşayın. Ağlayın... Özleyin... Özledikçe yeniden ağlayın... Dua edin babanız için... Ferahlayın... Onun güzel bir yerde vefat eden sevdikleriyle olduğunu düşünün. Günlük yapmanız gereken meşguliyetlere dalın... Arada size babanızı hatırlatan hatıralar aklınıza geldiğinde, yeniden içinizden geldiği gibi davranın (ağlayın, hüzünlenin, babanızla güzel hatıralarınızı düşünüp tebessüm edin,...)

Söylenecek fazla bir söz yok. Allah sabır versin...
 
Sagolun koltuğu boş duruyor gözüme batıyor yerini değiştiricem yarın bu sene çok kötü geldi 3 ay önve amcamla yengem vefat etti ve babam onların yanına defnedildi Herşey üst üste geldi sanki üstümüzde ölüm kuşu dolaşıyor

Kardeşlerinize ve annenize sarılın.
Babanızla olan güzel anılarınızı düşünün ve iyi ki böyle bir babam olmuş ve birlikte anılarımız var diye düşünün.
Acınız geçmeyecek zamanla hafifleyecek. Bazen bazı şeyler ilk günkü gibi hatırlatacak ama geçecek.

Ben de aynı hastalıktan annemi 58 yaşında kaybettim. Ben de 22 yaşındaydım henüz öğrenciydim. 7 yıl oldu.

Babam ve kardeşime sarıldım onlarla vakit geçirdim hep ilk zamanlar.

Babanızın da mekanı cennet olsun ışık içinde uyusun.
Her şey geçici onlar ölmüyor sadece farklı boyutlardayız. Ben hep bu şekilde düşünüyorum içim sıkışınca, annemi düşününce. Farklı boyutlardayız ve hepimiz zamanı geldiğinde aynı boyuta geçip birbirimizi göreceğiz. Bizim yaşadığımız boyut zaten çok kısa ve geçici. Böyle düşünmek bana iyi geliyor.
 
Kızlar babam vefat etti sakinleştirici içiyorum az fayda ediyor şokta gibiyim aynı acıyı yaşayanlar yazabilir mi ne zaman iyi olurum kendimi öldürmek istiyorum annem le kardeşim var diye vazgeçiyorum lütfen yardım edin
Alalh rahmet eylesin 2016 yılında beyin tümöründen ksybettim babamı sapasağlam adam 3 ay içinde eridi gitti resmen çok iyi anlıyorum sizi, yaşadığınız şoku nefes alamıyordum, yatağa girip yatamıyordum babam toprak altındayken nasıl yatardım sıcak yatakta 5 yıla yaklaştı zaman herşeyin ilacı asla geçmeyecek acınız ama alışacaksınız hayat devam ediyor, bakım şimdi evlendim kendi hayatımı kendi yuvamı kurdum hala içimde koskoca bir boşluk var dolmayacak olan, ama alışacaksınız acınıza alışacaksınız sabredin başınız saolsun.
 
Başınız sağolsun, Allah rahmet eylesin.. Als den kaybettim ben de babamı.. 46 yaşındaydı çok gençti. Allah sabrını veriyor, metanetli olun.
 
Babam kanser hastasıydı bir ayda eridi kurtaramadık 56 yaşındaydı sagolun
Başın sağolsun annem de 56 yaşında vefat etti. Acı yaşamanız normal 6 ay giderek hafifleyen şekilde yas döneminde oluyoruz. Ama kendini öldürmek falan böyle düşünme. Baban senin sağlıklı ve iyi olmanı ister. Mekanı cennet olsun
 
Başın sağ olsun canım. Acı 10 taneyse 9'u zamanla geçiyor ama o bir tanesi ömür boyu geçmiyor. 😔
Huzur bulmak için bol bol dua et, baban için hayır yap, bir yetimi sevindir, ihtiyaç sahibinin ihtiyacını karşıla. Gittiği yerde huzurlu olması için elinden geleni yap. O zaman acın azalıyor, ferahlıyorsun.
 
Başınız saģolsun. Allah sabır versin. Ben de babamı yine kanserden 14 yıl önce kaybettim. Önce şok dönemi yaşıyorsun. Sonra özlem ki bu dönem malesef daha ağır geçiyor ve sonra kabullenmeye başlıyorsun. En sonunda bir bakmışsın buna da alışmışsın. Hayat devam ediyor işte.
 
12 yaşında babasını kaybetmiş biri olarak yazıyorum aradan 18 yıl gecti. Acı hep var ama günden gune aydan aya dahada hafifliyor . Acinizi yaşayın ağlayın bagirin çağırın içinizden geldiği gibi davranın. Şuan çok taze. Bir daha çığlık atacak gücü kendinizde bulamayacaksınız .
 
Kızlar babam vefat etti sakinleştirici içiyorum az fayda ediyor şokta gibiyim aynı acıyı yaşayanlar yazabilir mi ne zaman iyi olurum kendimi öldürmek istiyorum annem le kardeşim var diye vazgeçiyorum lütfen yardım edin
Başın sağolsun.. Rabbim yar ve yardımcın olsun inş
 
Kızlar babam vefat etti sakinleştirici içiyorum az fayda ediyor şokta gibiyim aynı acıyı yaşayanlar yazabilir mi ne zaman iyi olurum kendimi öldürmek istiyorum annem le kardeşim var diye vazgeçiyorum lütfen yardım edin
Başınız sağolsun, Allah sabır versin:KK43:
Zaman her şeyin ilacı, ölümün bile. İçinizdeki hasret de acı da hiç bitmez ama zamanla hafifler.

İlhan Selçuk ne güzel demiş:
Sevdiğini kaybedince, insanın yüreğinde kırk mum yanarmış.
Sonra her geçen günde mumlardan biri sönermiş.
En sonunda geriye bir mum kalırmış.
O tek mum, yaşam boyu sönmezmiş, insan ölünceye dek içinde yanarmış…
… İnsan sevdiklerini yitire yitire yaşar; yıllar geçtikçe, yanan ve sönen mumlar birbirine karışır… Öyle ki gönlünde hangi mum kimin için yanıyor bilemezsin; mumun alevinde sevdiğinin kimliğini göremezsin, yalnız belli belirsiz bir acının dumanı titreşir…
… Zaman geçtikçe acı uslanır, akıllanır, bilgeleşir; hüzne dönüşür; yara kapanmıştır; ama, inceden inceye sızlar….!
 
çok sevdiğim annem martta vefat etti , bu acının tarifi yok , marttan beri her gün ağlıyorum . sabaha ilk gözümü açtığımda öldüğü aklıma geliyor , artık çok daha yalnızım. Babamızın vefatında annem sağdı daha kolay dayandım ama onun ölümünde kimse yok.
Lütfen hergün aglamayın kardeş eş varsa onlarla vakit geçirin olmadı psikolojik destek alın burda bazı yazıları okudukça kendi acımı unuttum burda olduklarından daha mutlular emin olun
 
Kardeşlerinize ve annenize sarılın.
Babanızla olan güzel anılarınızı düşünün ve iyi ki böyle bir babam olmuş ve birlikte anılarımız var diye düşünün.
Acınız geçmeyecek zamanla hafifleyecek. Bazen bazı şeyler ilk günkü gibi hatırlatacak ama geçecek.

Ben de aynı hastalıktan annemi 58 yaşında kaybettim. Ben de 22 yaşındaydım henüz öğrenciydim. 7 yıl oldu.

Babam ve kardeşime sarıldım onlarla vakit geçirdim hep ilk zamanlar.

Babanızın da mekanı cennet olsun ışık içinde uyusun.
Her şey geçici onlar ölmüyor sadece farklı boyutlardayız. Ben hep bu şekilde düşünüyorum içim sıkışınca, annemi düşününce. Farklı boyutlardayız ve hepimiz zamanı geldiğinde aynı boyuta geçip birbirimizi göreceğiz. Bizim yaşadığımız boyut zaten çok kısa ve geçici. Böyle düşünmek bana iyi geliyor.
İnşallah tüm gidenlere kavuşacağız
 
Lütfen hergün aglamayın kardeş eş varsa onlarla vakit geçirin olmadı psikolojik destek alın burda bazı yazıları okudukça kendi acımı unuttum burda olduklarından daha mutlular emin olun


zor oluyor ama kendim idare edebiliyorum...sevdikleri ölen herkese sabırlar dilerim.
 
7 temmuzda ben de babamı kaybettim 3 gün sonra 1 ay olacak. Hem de çok ani kaybettik baypass oldu her şey güzeldi ameliyat başarılı geçti degerleri her seyi mukemmeldi ayaklandi 6. Gün taburcu oldu tv karşısında aynı günün akşamı kalbi durdu. Kurtaramadık benimki de çok taze sana o kadar rahatlatıcı şeyler söyleyemem çünkü benim acım katlanıyor şuan ilk günler şok ve kabullenememeyle birlikte simdi özlem ve ofke var içimde. 58 yaşındaydı babam gençti neşe doluydu elimizden oyle kaydı gitti. Her gün ağlamaktan ciğerim soldu inşallah hep böyle olmaz çünkü cidden zor..unutmak asla istemiyorum geçmez bu acı onu da biliyorum sadece güc istiyorum bunla başedebilmek için zaman her seyin ilacı diyorlar aynı acıyı yaşayan hem arkadaşlarım hem de yakınlarım var ilk günlerdeki gibi değiller onlarla bir nebze rahatlatiyorum kendimi konusurken anilarimizi hatirliyorum fotograflarimiza bakiyorum her gün videolarini acip sesini dinliyorum cok uzulsem de bana iyi geliyor sanki gitmemis gibi. Hayat çok boşmuş gerçekten su surecte onu anladım hic bir sey umurumda değil su ara. Allah sana da sabır versin güç versin. Mekanı cennet olsun babanın.
 
Başınız sağ olsun, mekanı cennet olsun.
16 yaşımda kollarımda kaybettim ben de, aniden kalp krizi. Annem ve ben kaldık. İnanamadık gerçi değil biz kimse inanamadı..
Zaman zaman düşündüm keşke hasta olsaydı ve bizi öleceğine alıştırsaydı diye ama çok saçma geliyor şimdi. Hasta olup onu acılar içinde görsem daha kötüydü.
Bir söz var çok severim "zaman unutturmaz alıştırır" diye. Onsuz gülüp eğleneceksiniz, yiyip içeceksiniz. Ama hiç olmadık bir anda aklınıza gelecek oturup ağlayacaksınız, her özel gün eksik olacak. Kötü bir baba görünce niye o değil de benimki öldü diyeceksiniz belki. Ben bunlarla başa çıkmayı bir nebze öğrendim. Canım babam iyi ki vardın iyi ki benim babamdın diye düşünüyorum. Rüyalarıma gelince hasret gideriyorum. Hayat devam ediyor ölmeyi düşünmeyin lütfen annenizi düşünün o ne yapsın?
 
Back
X