Merhabalar. Ailemden başka anlatacak kimsem olmadığı için ve objektif yorum duymak istediğim için buraya yazıyorum. Eşimle 1 yıldır evliyiz. %30 güllük gülistanlık geri kalanı zehir gibi geçti. Öncesinde de 4 yıllık mazimiz var. Neden zehir gibiydi anlatayım. Eşimi çok seviyor(d)um ama sonu gelmeyen bitmek bilmeyen tartışmalardan dolayı artık sevgimi sorgular oldum. Maddi olarak hiçbir sıkıntımız yok. Tek sıkıntı ani parlamaları, sinirlenince gözünün dönüp ağzına gelen hakaretleri saydırması. Hiç yapmamıştı daha 2 hafta önce sinirinin şiddeti yüksek bir raddeye ulaştı sinirden bıçakla üzerime yürüdü. Yaşadığımız ve korktuğum en kritik nokta buydu. Her tartışma sonrası olduğu gibi özürler diledi güller aldi kendini affettirmeye çalıştı, çok sever sevdiğini hissettirir ama sevgi bu mu? O tartışma anında ettiği hakaretleri küfürleri aileme yaptığı aşağılamaları duymayayım yeter ki sevmesin diyecek noktaya geldim. En son yine benzer bir tartışma yaşadık ve evden valizimi toplayıp ayrıldım aileme gidiyorum. Sizlere danışmak istedim bu tarz şeyler affedilir yenilir yutulur cinsten şeyler mi? Fikir alacak biri olmadığından çevremde, sürekli internetten bakıyorum benzer şeyler yaşayan var mi diye. Her evliliğin şartları farklıdır kıyaslanmaz biliyorum ama çok daha kötü şeyler yaşayanlar da Var biliyorum. Anneme de söyledim dün ilk kez bıçak mevzusunu. Yanlış mi yaptım Söylemekle, evden ayrılmakla bana bir akıl verin ne olur