Eşimin bu konuda hakkını yiyemem, çoğu ev işinde benden bilgilidir ve yapar da. Bebeğim doğduğunda ben panik halde bir bez bile bağlayamazken, kendisi sanki yıllardır bebek bakmış gibi, hem bebeğimize hem bana ayrı ayrı daldılık etti sağ olsun. Üstelik ben işi bıraktım, o ise yoğun bir tempoda, 80 adamdan sorumlu çalışıyor, bazı günler evde telefonu dahi susmuyor. Hala daha yapar ev işini de bebek bakımını da, mesela ben burada takılıyorum, kuzenimdeyiz, kendisi içeride oglanla emekliyor kaç kaç oyunu oynuyor.
Bu biraz yetiştirme, biraz da insanın içinden gelen bir şey. Kvme, "Anne, böyle bir erkek evlat yetiştirdiğin için teşekkür ederim" dediğimi bilirim evlendiğimde. Turşu kurup, reçel yapmasına kadar bilir, hiçbir gün bir iç çamaşırı, çorap vb. oradan buradan toplamamışımdır, yıkanıp çıktığında banyoyu da yıkar çıkar, öyle bir erkek evlat yetiştirmiş benim kv. Planım, aynı şekilde oğlumu da yetiştirebilmek. Böyle böyle düzelecek, böyle böyle tarihe gömülecek bu "Erkek yatar, kadın her işe koşar" kafası.
Size sabır diliyorum, eğer "Artık yeter" dediğiniz son noktanıza geldiyseniz, çekin restinizi. Sizin tarif ettiğiniz hayat köle hayatı, kadını sömüren, hizmetçi olarak gören ilkel ve bir o kadar da merhametsiz bir döngü.