Çocukluğumdan beri hayatıma damgasını vuran kişi babam.
Arkadaşlarımla oynarken gözüm saatte olurdu, babam işten döndüğünde evde olmalıydım yoksa azar işitirdim.Çocuk olmama rağmen oturup kalkmama bile kızardı ama gözleriyle.Gözleriyle anlatırdı herşeyi.
Ama tabi babaydı beni bu yaşa getirendi herzaman onun soy ismini düşünüp hareket ettim.İçimden geldiği gibi yaşayamadım o üzülmesin diye.ve artık 18 yaşını geçmeye balşlayınca benimle arkadaş gibi olmaya başladı babam ama ben olamıyordum kıramıyordum o kas katı kabuğu.Birgün hayatıma biri girdi.Gittim babamın karşısına anlattım.Eskiden sen kimi istersen ben veririm ama yeterki sen söyle derdi.Bu lafına karşılık gittim anlattım.Tanışma faslı felan aileyide çocuğuda beğendi.Onlara iyi davranıyordu bana çok kötü.İstemede kahvemi içmedi,çikolatamı yemedi.İsteme,söz,Nişanlıyken bile herşey onun istediği gibi oldu.Gitme dedi gitmedim,yapma dedi yapmadım.Nişanımdan ,sözümden hiçbişey anlamadım
Çeyizim giderken sorun çıkardı az kaldı sık kendini diyordum hep.Düğün günüm gelmişti bitiyordu artık herşey derken düğünümde stres içindeydi.Gülemedim hiç kayınpederle atıştı babam
Ne yapsam ne etsem bilmiyorum beni dünyaya getiren babam benden nefret ediyor resmen.Şu anda artık herkesle irtibatı kesip herkesten uzaklaşmak kendimi aratmak istiyorum anneme kıyamıyorum üzülür diye.Haketmiyorum ya walla haketmiyorum.Övünmek gibi olmasın parmakla gösterilen biriyim kaç kişi babama yanımda kızın gibi bir kızım olsun başkada bişeyim olmasın dediler.Benden ne istiyor anlamaıyorum çok üzülüyorum...Yabancı değil ya baba bu nebilim böyle işte uzun bir yazı oldu kusura bakmayın herkese teşekkürler....
Arkadaşlarımla oynarken gözüm saatte olurdu, babam işten döndüğünde evde olmalıydım yoksa azar işitirdim.Çocuk olmama rağmen oturup kalkmama bile kızardı ama gözleriyle.Gözleriyle anlatırdı herşeyi.
Ama tabi babaydı beni bu yaşa getirendi herzaman onun soy ismini düşünüp hareket ettim.İçimden geldiği gibi yaşayamadım o üzülmesin diye.ve artık 18 yaşını geçmeye balşlayınca benimle arkadaş gibi olmaya başladı babam ama ben olamıyordum kıramıyordum o kas katı kabuğu.Birgün hayatıma biri girdi.Gittim babamın karşısına anlattım.Eskiden sen kimi istersen ben veririm ama yeterki sen söyle derdi.Bu lafına karşılık gittim anlattım.Tanışma faslı felan aileyide çocuğuda beğendi.Onlara iyi davranıyordu bana çok kötü.İstemede kahvemi içmedi,çikolatamı yemedi.İsteme,söz,Nişanlıyken bile herşey onun istediği gibi oldu.Gitme dedi gitmedim,yapma dedi yapmadım.Nişanımdan ,sözümden hiçbişey anlamadım
Çeyizim giderken sorun çıkardı az kaldı sık kendini diyordum hep.Düğün günüm gelmişti bitiyordu artık herşey derken düğünümde stres içindeydi.Gülemedim hiç kayınpederle atıştı babam
Ne yapsam ne etsem bilmiyorum beni dünyaya getiren babam benden nefret ediyor resmen.Şu anda artık herkesle irtibatı kesip herkesten uzaklaşmak kendimi aratmak istiyorum anneme kıyamıyorum üzülür diye.Haketmiyorum ya walla haketmiyorum.Övünmek gibi olmasın parmakla gösterilen biriyim kaç kişi babama yanımda kızın gibi bir kızım olsun başkada bişeyim olmasın dediler.Benden ne istiyor anlamaıyorum çok üzülüyorum...Yabancı değil ya baba bu nebilim böyle işte uzun bir yazı oldu kusura bakmayın herkese teşekkürler....