Babam Bizi Çok Üzüyor :-(

karamsar_uzgun .!.:

nerden başlayacağımı nasıl anlataycağımı bilemiyorum.
ama içim o kadar dolu ki, kimseyle konuşamadığım için burada sizlerle paylaşıp fikir alış verişinde bulunmak istiyorum.
anlatacaklarım için lütfen 'o seni babandır, haklıdır, vs.' gibi şeyler söyleyip beni daha da üzmeyin....
babam çok sinirli asabi biridir. her bildiği her söylediği kendince hep doğrudur. ondan bşaka bilen yoktur by dünyada. tüm yanlışlar onun kafasanda doğrudur.
ben küçüklüğümden beri hep sorunlu ve tartışmaların kavgaların olduğu bir ailede büyüdüm. çocukluğumu, gençliğimi, şimdiki hayatımı yaşayamadım. evlendim 30 yaşıma geldim bir çoğucum var ama hala babam benim ve annemin üzerinde sürekli bir baskı uyguluyor. bizim her yaptığımız hep yanlıştı onun gözünde. doğru bile yapsak kabullenmedi. tek bildiği bağırara, küfrederek, korkutarak bizi sinidirmek oldu. biz dediğim annem ve beni. başka kardeşim yok. keşke olsaydı belki onunla da paylaşırdık sorunlarımızı. belki bir abim olsaydı babamı frenler bizi korurdu...
babam en ufak sorunları bile büyütür, sürekli kafasına takar, sürekli dır dır eder. iş çözülse bile hala çözülmemiş gibi, sorun devam ediyormuş gibi sürekli kafasında kurar ve bize bağırır küfredip durur. evde bişey çizilde mesela dolabın kapağı çizilse bizi bi dövmediği kalır. televizyonu kendi istediği saatlerde açar, kendi istediklerini izler, biz bişey izlemek istiyoruz desek kıyametleri koparır.
hiç unutmuyorum ben hamileydim.ben doğum için onların yanına gitmiştim. annemle konuşuyorduk uzun yoldan geldiğim için. babam saat 10 buçuk gibi yattı. bizde televizyonda ne var diye açmıştık. babam geri kalktı,yanımıza geldi bağırarak küfrederek, kıyameti kopardı. bu saatte televizyon izlenir mi yatın uyuyun, televizyonda dinlensin biraz diye bağırıp-çağırdı. (evet yanlış okumadınız. televizyon çok çalıştığı için dinlensin dedi. çünkü akşama kadar kendi izlemişti ve yatarken de kapatmıştı.) ben zaten hamilekikten dolayıda iyice hassastım göz yaşlarımı tutamdım. hemen kapatıp yattık annemle. ama ben tüm gece ağladım. çok dokunmuştu bu yaptığı.
ertesi gün kendi camiye namaza giderken kumandayı ban verdi istediğin kanalı aç dedi. ben de kanalı değiştirdim film başlıyordu. o da evden çıkmak üzereyken geri geldi neden kanalı değiştirdin dedi. ben de film var onu izlicem diyince kıyameti kopardı. ben ne yapacağımı şaşırmıştım. yine elimden gelen tek şeyi yaptım ağladım ((((((
zaten kendimi o kadar çok sıkmış ve üzmüşüm ki erken doğum yaptım.
doğum yaptığımda akşama doğru yanıma geldi.geçmiş olsun demek yerine hadtane odasındaki buz dolabını bozuk olduğu için niye görevliye söylemedik diye bana ve eşime bağırdı çağırdı. evet yanlış duymadınız saatler önce doğum yapmış olmama rağmen hastane odasında bile bağırıp çağırmalarına küfürlerine devam etti ((((
bazılarına bu anlattıklarım abartılı gelmiş olabilir. ama yaşamayan bilemez anlayamaz. eleştirmekten ziyade bana yardımcı olabilecek fikirlerini bekliyorum.
kusura bakmayın biraz uzun oldu ama anlatıp dertleşecek kimsem yok. ayrıca bu daha yaşadıklarım çok küçük bir kısmı. zamanla diğer yaşadıklarımı da paylaşacağım sizlerle.

Genişletmek için tıkla...

pazartesisevmez .!.:

Sen artık evli bir kadınsın, onun bu davranışlarına bağırma çağırmalarına katlanmak zorunda değilsin.uzak durmayı dene zorunlu haller dışında gitme yanlarına.
annenle de telefonda muhakkak her gün en az 15 dk görüş mutlu olmasını sağla, gelebiliyorsa onun size gelmesini sağla yol parasını vs. karşılayarak ama sen kendini eşini ve çocuğunu babandan koru...onun kahrını çekmek zorunda değilsin.
peki ya annem diyeceksin?
annenin ondan tek kurtulma yolu babanın ölmesi ya da boşanması.ölümü Allaha kalmış bişey diyemem ama büyük ihtimalle boşanmayı düşünmeyecektir ne kadar şikayetçi olsada annen artık onun bu baskın ve sinirli hallerine alışmış sineye çekip alttan alıyordur onun dediği gibi davranıp kavgaya mahal vermiyordur. sen yokken bu sebeple sorun yaşadıklarnı sanmıyorum. yani annenin özgür tercihleri baban ile hayatına devam etmekse yapabileceğin çok da bir şey yok...

bi ihtimal de babanın öfke kontrolü ile ilgili tedavi alması; bu en güzel neticeyi verir annen sen ve senin ailen için ama hasta olduğunu kabul etmeyeceği için tedaviyi kabul edeceğini hiç sanmam...

yani özet olarak; oraya en az düzeyde git, ya annen size tek gelsin gelemiyorsada telefon görüşmeleri ile hasret giderin, babana ilgi alakanı kes Allah onu ıslah etsin diye de bol bol dua et...

senin de bu hayattaki sınavlarından biri babanmış alnının akıyla vermeni dilerim arkadaşım. Allah yardımcın olsun...

Genişletmek için tıkla...

_Gulnur_ .!.:

Öncelıkle Allah yardımcın olsun canım. Babanada uysallık versın ınsallah namazda kılıyomus inşallah duzelır... Benım babamda asabıydı bu kadar olmasa da kucuk denılebılıcek seyler ıcın buyuk tepkıler verebılıyordu. Babamı kaybedelı 5 sene oluyor 2 sene de kanser tedavısı gormusdu. Suan onun eksıklıgını o kadar hıssedıyorum kı keske yaşasaydı gorebılseydım onu baba benım ıçin bı guvence, dayanak ... ınsanın babasıyla kızının arasında daha cok bag oluyor senın babanda belkı en cok senı sevıyordur ama asabıyetının bı sebebı olmalı. Belkı bılmedıgınız bı rahatsızlıgı var yada bı hastalıgın, ilacın yan etkısıdır

Genişletmek için tıkla...

karamsar_uzgun .!.:

bundan 5 yıl önce annemle benim ısrarımız üzerine iyi bir psikoloğa gittik. babama ilaç tedavisi verdi. sürekli kullanacaksın dedi. ilaçları kullanırken iyiydi ama sonra kendiliğinden bıraktı ve tekrar eski kötü haline döndü. ben o zaman evli değildim. psikolog bana kesinlikle bu evde yaşamaya devam etme yoksa sende de davranış bozuklukları çıkabilir dedi. ama benim başka alternatifim olmadığı için onlarala yaşamaya devam ettim. nitekim bende de bazı sorunlar oluştu. ben de asabi biri oldum. bazen sürekli susuyorum hiç kimse ile görüşmek istemiyorum. çocuğumla bile ilgilenmek gelmiyor içimden. sonunda bizim de psikolojimizi bozdu. sanırım ben depresyondayım şuanda. çünkü ani iniş çıkışlarım var.
şimdi diyotum yine gidelim psikoloğa diye asla kabul etmiyor. ben deli değilim. siz delisiniz siz gidin diyor ((

Genişletmek için tıkla...

_Gulnur_ .!.:

canım sen gıt oyleyse psıkologa. arkaadasın dedıgı gıbı ewlısın artık babanın deıl kocanın hımayesındesın mecbur deılsın katlanmaya

Genişletmek için tıkla...

pelinsubahar .!.:

canım evlenmişisn artık 60 yaşındaki herifide kaderinide değiştiremeyeceğine göre takma bu adamı ya.
hele yaptıkları o tv olayı için falan ağlaman ne üzüyorsun Allahını seversen kendini.

Genişletmek için tıkla...

biiirrrr .!.:

ay okurken içim karardı zor gerçekten böyle birisinle bir ömür boyu geçirmek, yılalrca sizi öyle sindirmişi şuan kaç yaşında ve evinin ayrı olmasına rağmen ona karşı çıkamıyorsun azıcık diş göstersen yeter baba napmaya çalışıyorsun sen diye evli halinle seni dövmeye kalkışmaz heralde ne annen ne de sen ses çıkartmadığınıza adam sürekli üstünüze basmış, yanlış bi şey ona göre doğruysa doğrudur diyorsun aslında dikilip karşına hayır haksızsın demeyi bilmeliydiniz.. tabi davulun sesi uzaktan hoş gelir misali tam anlamıyla ne yaşadınız ne yaşıyorsunuz bilemem sadece benim fikirlerim bunlar..

Genişletmek için tıkla...

buzprensesy .!.:

konunuzdan cok etkılendım cunku bundan cok daha fazlasını bende yasıyorum. ve benm de butun hayatımı etkılemıs durumda. sabırdan baska birşey gelmıyo bızım elımızden cunku ona gore dunyadakı tek dogru ınsan kendısı.biz de ailecek psikopat,aptal ve gerizekalıyız. dun misafirliğe gittik mesela annem perde almayı dusunuyodu bundan bahsetti herkesin içinde afedersiniz ama sıcayım senin perdene dedi ya.

Genişletmek için tıkla...

karamsar_uzgun .!.:

ne kötü bişey değil mi? hiç hak etmeden kötü sözler duymak, evde yok yere huzurun kaçması.... ben mesela hala pazar günlerinden nefret ederim. babam emekli olmadan önce sadece pazar günleri bütün gün evde olurdu. ve ben ogün acaba bügün neden dolayı kavga çıkacak bize neden bağıracak diye cumartesi geçesinden uyuyamazdım.
her bayram sabahı burnumuzdan gelirdi. hala da öyle devam ediyor. bir bayram sabahı kahvaltı yaparken misafir çocuklar apartmanda şeker kağıtlarını yer atmışlar apartman pislenmiş diye anneme ve bana nasıl bağırıp küfürler etmişti..... hergün gibi bayram da BİZE ZEHİR OLMUŞTU.HEM DE BİZİMLE HİÇ ALAKASI OLMAYAN Bİ KONU YÜZÜNDEN....

geçmişi düşünmekten bu anı yaşayamıyorum. geceleri hep bize yaptıkları geliyor aklıma ve çoğu gece ağlıyarak uyuyuyorum... eşim görmesin diye lavaboya gidip gözleri silip, geri yatıyorum.

benim psikolojim çok bozuldu. bunun farkındayım. depresyona girdim sanırım. çünkü beni artık herkez herşey sıkıyor. yeri geliyo çocumumdan bile sıkılıyorum. beni bizi mahvetti bu adam.....

allahım sen yardımcımız ol yarabbim.....

Genişletmek için tıkla...

biiirrrr .!.:

ay okurken içim karardı zor gerçekten böyle birisinle bir ömür boyu geçirmek, yılalrca sizi öyle sindirmişi şuan kaç yaşında ve evinin ayrı olmasına rağmen ona karşı çıkamıyorsun azıcık diş göstersen yeter baba napmaya çalışıyorsun sen diye evli halinle seni dövmeye kalkışmaz heralde ne annen ne de sen ses çıkartmadığınıza adam sürekli üstünüze basmış, yanlış bi şey ona göre doğruysa doğrudur diyorsun aslında dikilip karşına hayır haksızsın demeyi bilmeliydiniz.. tabi davulun sesi uzaktan hoş gelir misali tam anlamıyla ne yaşadınız ne yaşıyorsunuz bilemem sadece benim fikirlerim bunlar..

Genişletmek için tıkla...

melankoli59 .!.:

Canım benim seni çok iyi anlıyorum..Ben senin geçirdiklerini daha farklı şekillerdede olsa yaşadım fakat biz çocukken kalabalık bir aile olduğumuz için köyde büyüdüğümüz için babamla beraber aynı ortamda olmamaya gayret gösteririrdim evimiz büyüktü bahçemiz vardı bir yerlere kaçmak kolay oluyordu babam sorsada bahçede su taşımaya gitti diye bir sürü mazeretler vardı o yüzden çocukken babamın asabiğiliği sökmedi tabiiki arasıra ablam ikiz kardeşim ben sıra sopası yerdik bu ayrı bu konu.. sebep ne dersen hiç bulamazdık babama göre sebep çoktu..Ben çoçukken en çok anneme yaptıkları için çok üzülürdüm babamdan o zamanlarda nefret ederdim sonra yine geçerdi öfkem..Babam, agresif ,suratsız,sinirli,hiç bir şey yokken trip yapar evlendim hiç bir kere kızım nasılsın senin bir derdin varmı diye sormuş insan değil..Bak canım sana bir abla tavsiyesi sen şimdi üzülmeyi bırakıp hemen doktora gidiyorsun sana eşine evladına yazık..Baban konusuna gelince artık onun değişmesi diye bir şey bekleme sakın olmaz.. benim babam 2 ay oldu vefat etti biz 6 kardeşiz hepimize davranışları aynıydı hiç değişmedi biz hep babamız diye onun yanındaydık fakat yanında olsak ne olacak bize bir tane güzel bir anı bırakmadı.. beni bir defasında kızımın ve oğlumun yanında tekme tokat dövdü bundan eşimin haberi yok söylemedim ben atlatamadım acili boyladım insanın ne kadar zoruna gidiyor ama babama hiç bir şey olmadı ben çok kötü evlatmışımda laf söylemişim haketmişim dayağı dedi gülüp geçti.Ona söylediğim bizonu ziyarete gidiyoruz sürekli elini öptürmüyor surat yapıyor bende dedimki baba biz sana ne yaptıkki bize gülmüyosun biz senden sadece güler yüz bekliyoruz başka bir şey istemiyoruz dedim diye...Canım ben bunları sana anlatıyorum baban doktora gidip tedavi olmazsa iyileşmez aynı gider sakın kendini üzüp eşini evladınıda etkileme diye. sen gençsin senin hayatının en güzel yıllarını yaşaman gerekirken baban için hayatını mahfetme psikolojik yardım al doktora git anlat .doktor sizin oralıymış diye bir şey yok.doktor senin rahatsızlığını bütün herkesemi söyliyecek doktorlar göreve başlarken yemin ediyorlar canım bunu unutma..hayat hem çok uzun hem çok kısa unutma o yüzden bir an önce iyi olmya bak canım seni çok iyi anlıyorum hoşçakal

Genişletmek için tıkla...