Ekleme: Arkadaşlar üzgünüm ama bazılarınız çifte standart uyguluyor. Kayınpederinizin sizde kalıp huzur kaçırdığını, hakaretlerin küfürlerin havada uçuştuğunu düşünün. Ona göre bana vicdansız hayırsız evlat etiketini yapıştırabilirsiniz. Eşinizin sizi korumasını isteyip istemeyeceğiniz de size kalmış.
Selamlar herkese,
Içim aşırı aşırı sıkılıyor o yüzden buraya yazıp biraz bu yükü atmak istedim. Ben eşimle Afrika'da bir ülkede yaşıyorum, buraya bu sene işimizden dolayı geldik. Bu ana iş dışında bir de ikinci işlerimiz var, onlar online. Annem ve babam 3 gün önce bizi ziyarete geldi. Gelecekler diye çok büyük hazırlıklar yaptık, odaları değiştirdik, hazırladık ettik. 3 hafta kalacaklar. Biliyorum uzun bir süre ve aslında otelde kalmalarını birçok kişi söyleyecek burada. Ben de katılıyorum bu arada. Ama hem dil bilmedikleri için hem de ilk seyahatleri olduğu için biz misafir edelim dedik. Eşim darlanmasın diye ona normal hayatımızdaki alanı da sağlamaya çalışıyorum.
Asıl konuya gelirsek, dün babam tarihi yerleri görüp bir camide namaz kılmak istediği için dışarı çıktık. Bu arada dün bizim haftadaki tek izin günümüzdü ama gönülleri olsun diye ayarladık bir şekilde. Gideceğimiz yerde arabayı park edip yürümek lazım. Bunu da daha önce haber verdik babama. Mantıklı olan bu zaten diyip kabul etti. Ve burası Avrupa değil, o yüzden sokaklar çok temiz değil. Her neyse, gideceğimiz yere varınca önce trafikten şikâyet etti, sonra kirlilikten, sonra kalabalıktan. Tarihi caddeye tam ulaştığımızda da "yok benim tadım kaçtı eve dönelim" dedi. La havle çekip arabaya geri yürüdük. Geri yürürken yeme içme her şeyi teklif ettik, kabul etmedi.
Eve geri geldik. Yemek masasına gelmedi. Anneme de demiş ki beni neden yemek masasına çağırmadilar. Halbuki önceki günler hiç öyle davet beklememişti. Dünden beri evdeki herkesle konuşmayı tamamen kesti. "Ben 60 yaşındayım macera istemiyorum, beni pis yerlere neden götürdünüz, masaya niye gel demediniz" diyor.
Eşim çok ılımlı bir insandır, oturdu güzelce derdini sordu babama. Babam da dedi ki "benim seninle bir sorunum yok." Sorunu benle ve annemleymiş. Öyle dedi. Ne oldu diye soruyoruz. "Kes sesini otur, konuşmak istemiyorum" diyor. Kendi evimde huzursuz olduğuma mı yanayım, eşimin rahatını kaçırdığıma mı, düzenimizin bozulduğuna mı. Ne yapacağımı hiç bilmiyorum kızlar. Iletişime çok kapalı biri. Söylenir bağırır çağırır, sonra da sessizlikte cezalandırma yöntemini kullanır. Aklım durdu artık.
insanı deli eder bunlar benimki de doğumdan sonra geldi hayatı burnumdan getirip gitti. Boşver nasıl davranmani istiyorsa öyle davran ama bir daha ne çağır ne de gidince onlarda uzun kal. Ömür törpüsü böyle insanlar. Çok maruz kalmamak gerekir. Çağırılmak istiyorsa çağır sofraya. Nazlı şey tek onun kalbi var ve tek onun kalbi kırılıyor sanki
