Düğünümde babamla bu şarkıda dans etmiştik
bu sarki cok guzel gider bu konuyababam bugun bana senden raziyim kizim dedi ben de cok duygulandim
Bende 7 aylık evliyim, babamı aramıyorum çünkü bi kere aradım. Nasılsın bişey mi oldu?? dedi, korktu eşim bana kötü davranıyor diye. O dur budur aramam fazla, ama annemle hergün konuşuyorum...Gündüz aradım babamı canlar, öyle havadan sudan muhabbet ederken "Sen nasılsın peki?" dedi.
İyiyim baba alıştım dedim, hmmm alıştıysan iyi dedi.
Kapattık öyle...
Ayy bunalıma girdim...Düğünümde babamla bu şarkıda dans etmiştik
İyi akşamlar kızlar...Biraz dertleşesim var bu sefer. Çözümü olmayan bir şey çünkü...
Sivastan İstanbula geldim 5 ay bitti.
Bir süredir içim sıkılıyordu, rüyamda babamı görüyordum. Haftada 1, iki haftada bir falan konuşuyoruz. Zaten babam öyle sevgisini belli eden biri de değildir. Sosyal fobik biri sarılmaz, aramaz, önemsemez gibi görünür ama öyle değildir. Senede 2-3 kere de gel-gitleri olur. Çok sıkıntılı, dertli zamanları...Çökmüş durumda gezer.
Her neyse bugün annem aradı beni "babanı daha sık ara, bir süredir canı çok sıkkındı. Sordum neyin var diye, Koalina'nın gidişine alışamadım diyor" dedi. Çok içime oturdu nedense. İlk geldiğim zamanlarda mesafeyi pek önemsemiyordum zaten ailemle aram öyle bal-kaymak değildi. Şimdilerde çok içime dert oluyor sadece bayramlarda seyranlarda gidebilecek olmak.
Bugün annemin doğum günüydü, normalde doğum günlerini hiç önemsemeyiz biz. Alırsak bir pasta alır geçiştiririz. Öyle içime oturdu ki bu sefer, çiçek gönderdim ve "ellerini öpemesem de doğum günün kutlu olsun" yazdırdım. Geçmişte yapamadıklarım hep boğazımda düğüm düğüm kaldı.
Keşke babama daha çok sarılsaydım, keşke annemi daha mutlu etseydim, keşke kardeşlerimle daha çok gezseydim...
Ben de öyleydim, ailenin en büyük çocuğuyum. Erkek kardeşim paşa gibi. Bayağı bildiğin ayrım yapılıyor ama hiç gözüm görmüyorkendi konumdada ailemin bana yüklediği sorumluluktan bahsetmiştim.kardeşime hiç sorumluluk vermiyorlar diye dert yanmıştım ve evlensemde gelmesem artık şu şehre demiştim...
konunuz içime oturdu
otur şükret dolunay dedim
evet o ayrımı şuan birebir yaşıyorum ama babama olan düşkünlüğümde çok farklıdır :)Ben de öyleydim, ailenin en büyük çocuğuyum. Erkek kardeşim paşa gibi. Bayağı bildiğin ayrım yapılıyor ama hiç gözüm görmüyor
Ah kuzum benim babamda o durumda:-( yakın zamanlarda evlendik die biliorum bence biraz daha zamana ihtiyaçları var. Gerçi bnm en büyük şansım yakınlar istediğim zaman gidiyorum istedikleri an geliyorlar. Ama yinede zor gelior onlara bende fark ediorum. Babam sürekli mutlu musun bak bi sorun varsa ben burdayım sakın gizleme deyip duruyor. Dediğim gibi xamanla alışırlar belki. Hrm uzak olmaları bir yönden ii bence brnimki gibi iki günde bir torun istiom artık demex rn azındannn:-Dİyi akşamlar kızlar...Biraz dertleşesim var bu sefer. Çözümü olmayan bir şey çünkü...
Sivastan İstanbula geldim 5 ay bitti.
Bir süredir içim sıkılıyordu, rüyamda babamı görüyordum. Haftada 1, iki haftada bir falan konuşuyoruz. Zaten babam öyle sevgisini belli eden biri de değildir. Sosyal fobik biri sarılmaz, aramaz, önemsemez gibi görünür ama öyle değildir. Senede 2-3 kere de gel-gitleri olur. Çok sıkıntılı, dertli zamanları...Çökmüş durumda gezer.
Her neyse bugün annem aradı beni "babanı daha sık ara, bir süredir canı çok sıkkındı. Sordum neyin var diye, Koalina'nın gidişine alışamadım diyor" dedi. Çok içime oturdu nedense. İlk geldiğim zamanlarda mesafeyi pek önemsemiyordum zaten ailemle aram öyle bal-kaymak değildi. Şimdilerde çok içime dert oluyor sadece bayramlarda seyranlarda gidebilecek olmak.
Bugün annemin doğum günüydü, normalde doğum günlerini hiç önemsemeyiz biz. Alırsak bir pasta alır geçiştiririz. Öyle içime oturdu ki bu sefer, çiçek gönderdim ve "ellerini öpemesem de doğum günün kutlu olsun" yazdırdım. Geçmişte yapamadıklarım hep boğazımda düğüm düğüm kaldı.
Keşke babama daha çok sarılsaydım, keşke annemi daha mutlu etseydim, keşke kardeşlerimle daha çok gezseydim...
İyi akşamlar kızlar...Biraz dertleşesim var bu sefer. Çözümü olmayan bir şey çünkü...
Sivastan İstanbula geldim 5 ay bitti.
Bir süredir içim sıkılıyordu, rüyamda babamı görüyordum. Haftada 1, iki haftada bir falan konuşuyoruz. Zaten babam öyle sevgisini belli eden biri de değildir. Sosyal fobik biri sarılmaz, aramaz, önemsemez gibi görünür ama öyle değildir. Senede 2-3 kere de gel-gitleri olur. Çok sıkıntılı, dertli zamanları...Çökmüş durumda gezer.
Her neyse bugün annem aradı beni "babanı daha sık ara, bir süredir canı çok sıkkındı. Sordum neyin var diye, Koalina'nın gidişine alışamadım diyor" dedi. Çok içime oturdu nedense. İlk geldiğim zamanlarda mesafeyi pek önemsemiyordum zaten ailemle aram öyle bal-kaymak değildi. Şimdilerde çok içime dert oluyor sadece bayramlarda seyranlarda gidebilecek olmak.
Bugün annemin doğum günüydü, normalde doğum günlerini hiç önemsemeyiz biz. Alırsak bir pasta alır geçiştiririz. Öyle içime oturdu ki bu sefer, çiçek gönderdim ve "ellerini öpemesem de doğum günün kutlu olsun" yazdırdım. Geçmişte yapamadıklarım hep boğazımda düğüm düğüm kaldı.
Keşke babama daha çok sarılsaydım, keşke annemi daha mutlu etseydim, keşke kardeşlerimle daha çok gezseydim...
Çok ekstrem durumlarda olur o ancak...Hem işten kopamam hem uzak hem masraflı...Arkadaşım çok şanslısın ki ailen sağlıklı ve hayatta. Çok mu özledin atlarsın uçağa, hop onların yanındasın. Hergün arayıp 1 2 dakika konuşman hem onları mutlu eder hem seni.
Çok ekstrem durumlarda olur o ancak...Hem işten kopamam hem uzak hem masraflı...
Yine de evet atlayıp gitme ihtimalimin olması da rahatlatıcı ama annemlere gideyim de bir çay içeyim diyebilmeyi isterdim...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?