- Konu Sahibi little bird
- #1
Merhaba herkese,
Babama bu sıralar hem sinirleniyorum hem de ters davrandığım için üzülüyorum.
Aylardır evde, yeni emekli oldu ve sürekli her şeyi bizden bekliyor. Kahvaltıyı hazırla, kaldır. O otursun yesin kalksın telefonuyla oynasın. Geç uyanıyor. Biz kardeşimle beklemeyip yapsak ‘bana bakmıyorsunuz’ diyor. Bu artık kültürel bir şey mi ney bilmiyorum ailesinden gördüğü için mi böyle ama hiçbir şeye yardım etmemesi ve her gün ona kahvaltı hazırlama zorunluluğu olması rahatsız ediyor. Baba sen de şunu yapar mısın diyince ‘kızlarım varken benim yapmam ayıp’ ‘kendi kızlarım bile bana bakmak istemiyor’ demeye başlıyor.
aslında bize yine tavırlarına dikkat ediyor ancak anneme davranışları sinirimi bozuyor. Annemin çalışmasını istemediği için sürekli: bedavaya çalışıyorsun, senin işin zaten şöyle böyle, sende akıl yok ki çalışıyorsun, yaptığın iş amelelik, sen amelesin. Bu şekilde ve hep de böyleydi. Annemi asla taktir ettiğini görmedim, hep hayatı boyunca bişeylerini küçümsedi bu şekilde. Bunlar dısında suyundan çayına her şeyi annemin hazırlamasını bekler. Sabah kahvaltı hazırlar annem, ‘neden yumurta yok? Balım nerde? Bu nerde? Şunu yine becerememişsin. Bi türlü şunu öğrenemedin. Sen zaten hep böylesin.‘
Kalk da al dimi yok almıyor. Bugün annem öğlen arasında yarım saatliğine geldi onda bile annemden bir şeyler isteyip durdu. Tepki vermesi gereken annem ancak o da ‘anlamıyor ilk seneler çok denedim ancak huzursuzluk kavga çıkıyor ‘ diyor ve babama hiçbir şey demiyor. Bazen biz tepki verince o da kendini savunuyor. Onların evliliği ve ikisi arasındaki mevzu ancak sinirlenmeme engel olamıyorum.
Evde çok fazla kaldığım için ve aylardır 7/24 beraber olduğumuz için gözümde büyütüyor muyum? Yoksa sinirlenmekte haklı mıyım sizce?
Babama bu sıralar hem sinirleniyorum hem de ters davrandığım için üzülüyorum.
Aylardır evde, yeni emekli oldu ve sürekli her şeyi bizden bekliyor. Kahvaltıyı hazırla, kaldır. O otursun yesin kalksın telefonuyla oynasın. Geç uyanıyor. Biz kardeşimle beklemeyip yapsak ‘bana bakmıyorsunuz’ diyor. Bu artık kültürel bir şey mi ney bilmiyorum ailesinden gördüğü için mi böyle ama hiçbir şeye yardım etmemesi ve her gün ona kahvaltı hazırlama zorunluluğu olması rahatsız ediyor. Baba sen de şunu yapar mısın diyince ‘kızlarım varken benim yapmam ayıp’ ‘kendi kızlarım bile bana bakmak istemiyor’ demeye başlıyor.
aslında bize yine tavırlarına dikkat ediyor ancak anneme davranışları sinirimi bozuyor. Annemin çalışmasını istemediği için sürekli: bedavaya çalışıyorsun, senin işin zaten şöyle böyle, sende akıl yok ki çalışıyorsun, yaptığın iş amelelik, sen amelesin. Bu şekilde ve hep de böyleydi. Annemi asla taktir ettiğini görmedim, hep hayatı boyunca bişeylerini küçümsedi bu şekilde. Bunlar dısında suyundan çayına her şeyi annemin hazırlamasını bekler. Sabah kahvaltı hazırlar annem, ‘neden yumurta yok? Balım nerde? Bu nerde? Şunu yine becerememişsin. Bi türlü şunu öğrenemedin. Sen zaten hep böylesin.‘
Kalk da al dimi yok almıyor. Bugün annem öğlen arasında yarım saatliğine geldi onda bile annemden bir şeyler isteyip durdu. Tepki vermesi gereken annem ancak o da ‘anlamıyor ilk seneler çok denedim ancak huzursuzluk kavga çıkıyor ‘ diyor ve babama hiçbir şey demiyor. Bazen biz tepki verince o da kendini savunuyor. Onların evliliği ve ikisi arasındaki mevzu ancak sinirlenmeme engel olamıyorum.
Evde çok fazla kaldığım için ve aylardır 7/24 beraber olduğumuz için gözümde büyütüyor muyum? Yoksa sinirlenmekte haklı mıyım sizce?
