BABAMI BIZE BAĞIŞLA ALLAHIM

Yaklaşık 35 gün kaldı hastanede yogun bakımda entübe şekilde.
1 kez uyandırıldı öksüremedi mecburen tekrar uyuttuk dediler ve sonrasında komple röntgen mr çekildi beynine pıhtı attımı kalbinde birsey oldumu diye hicbisey yoktu doktor hep kalbi ve bünyesi çok sağlam amcanın ilaçla uyuyor olmasına rağmen oynatabiliyor ellerini dedi!
Buna dayanarak diyoruz yoğun bakımda vefat etti diye amaç doktorları sağlıkçıları suçlamak değil ki zaten onları önemsemiyor olsak zaten hastaneye uğramazdık bile!
Hani hastaneye gitmeseydi dediğimiz kısımda o düz kafayla baktığınız gibi değil işte.
son sözünü duyamadık bilemedik simdi gözlerinin önündeydi en azından bana değilse x kisisine ona buna gelin hastaniz pek iyi değil tulum giyin maske takın son sözünü duyun bari
 
Yalnızca yaşayan bilir bunu yaşamayana tarif dahi edemem .
 

Entübe olup iyileşenler var. Eşim hekim, onun hastalarında da çok oldu; benim yakın çevremde de oldu.

Kaybınız için çok üzgünüm, şu anda da tabi ki bir anlam yükleme çabanız var bu çok doğal. Yas sürecinin bir parçası. Ama burada da entübe olan yakını olanlar olabilir, lütfen bu kişilere de umutsuzluk aşılamayalım. Tekrar başınız sağ olsun, Allah sabır versin.
 
Bu pişmanlıklar bizi mahvedecek
Hastaneye gitmeseydi.. gitseydi ..
Öpseydim ..sarilsadim .. koklasaydim.. bırakmasaydım.. off
Bende yakin zaman önce babami kaybettim. Iki beyin ameliyatı,kemoterapiler... En son 1 ay hastanede yattı ciğerine mama gitmiş enfeksiyon kaptirdilar. Tabi hastane suçu kabul etmez hasta oynatmış boruyu vs açıklamaları oldu ama. Boruyu yanlış delikten gondermeseler imkanı yokmuş ciğere gitmesinin. İhmal çok,pişmanlık ve keşkeler de çok... Ama doktorlara güvenmekten baska çaremiz yoktu. Tevekkül edeceğiz babalarimiz için dua edeceğiz,hayirlar yapacağız. Elimizden baska bir sey gelmez. Mekanları cennet olsun.. Basiniz sag olsun
 
Bu pişmanlıklar bizi mahvedecek
Hastaneye gitmeseydi.. gitseydi ..
Öpseydim ..sarilsadim .. koklasaydim.. bırakmasaydım.. off
pembecanta, babasını aniden kaybeden ve yas sürecini geçiren biri olarak size tavsiyem acabalar keşkelerle kendinizi yiyip bitirmeyin, inanın kafanızda dönüp duran soruların ardı arkası kesilmiyor, babam vefat ettiğinde aynı sizin gibiydim, vefat etmeden 7-8 saat evvel telefonda konuşmuştuk, keşke yanında olsaydı dedim, keşke son kez görseydim dedim, acaba daha fazla diretseydim teknesini bitirme sevdasından vazgeçirebilir miydim dedim, basit bir soğuk algınlığı sandığımız hastalığı ciğerlerini mi bitirmişti acaba, biz nasıl fark edemedik, bu sorular bitmedi, pişmanlıklar bitmedi, gözyaşımız bitmedi ama baktım ki hiçbir şey yaşadığımız ölüm gerçeğini değiştirmiyor, hepimizin bir sebebi olacak, kimimiz bir soğuk algınlığından, kimimiz kalbinden, kimimiz baş ağrısından, ne zaman ne sebep olacak bilmiyoruz.

Babanız onu ne kadar sevdiğinizi biliyor, onun sağlığı için uğraştığınızı, tedavi olması için hastaneye yatması gerektiğini biliyordu babanız, kimse sevdiklerini elleriyle toprağa vermek istemez ama hayatımızın acı gerçeği, hepimiz bir sebeple veda ediyoruz sevdiklerimize.
Bence babanız kendinizi keşkelerle pişmanlıklarla kahretmenizi istemezdi, kabullenmek kolay değil biliyorum, yokluğuna alışmak zor bunu da biliyorum lakin yas sürecinizi daha da derinleştirip bitmek bilmeyen sorulara cevap aramak yerine güzel anılarınıza sarılın, babanızı mutlu edecek şeyler yapın, hasret hiç bitmeyecek, aklınıza geldikçe gözyaşınız da akacak ama zaman yüreğinizde yanan ateşi hafifletecek, lütfen kendinizi pişmanlıklara teslim etmeyin, babanız yanınızda olsa size kendinizi böyle yıprattığınız için kızardı, o güçlü evlatlar büyüttü, babanız için güçlü olun ne olur.
 
Başımız sağolsun kardeşim.
Dilerim Allah birdaha sevdiklerimizin acısını yaşatmasın bizimde yüreğimize serinlik versin.
 
Kendi kendime teselli vermeye çalışıyorum sen GAZİ kızısın kendine gel babam tam bir bayrak vatan millet sevdalisiydi dik durup inşallah ileride öyle evlatlar yetistirmelisin ki baban seninle gurur duysun şimdiyse ağlayıp psikolojini alt üst etmenin kimseye faydası yok geri gelmeyecek kii simdi ona faydalı olacak işler yap onun yerine kuran oku dualar gönder hayırlar yap.. ölüm iyikide var (zamansız olmasaydi) dünyanın kirinden nasıl kurtulduk yoksa .
Tam böyle motivasyon ediyorum kendimi eve gidiyorum herkes perişan ilk gün ki cenaze evi üzgün ağlamaklı konu hep babam ..
Bitiyorum tekrar başa sarıyorum
Ailemi toparlamak istiyorum
Annem ağlamasın yıpranmasın ben bundan sonra ne yapacağım düşüncesi olmasın
" babam bizi çok güzel yetiştirdi kardesler olarak güçlü bağlarla bağlıyız birbirimize annem bi izin verse yaralarindan öpeceğiz ama annem çok üzgün"
 
Evlatları için çok zor bir acı ama insanın hayat arkadaşını kaybetmek, hayatının büyük bir kısmını da sevdiğin adamla birlikte mezara koymak demek.
Sakın diyeceklerimi yanlış anlamayın olur mu, annenizle aynı acıyı çektiğinizi ama acılarınızın farklı olduğunu anlatmak maksadıyla yazıyorum.

Siz sırtınızı dayadığınız Çınar'ı, size hayat veren, sizi yetiştiren babanızı, annenizse nefesini kaybetti, ben annenizi anlayabiliyorum, sizler bir şekilde acınızla baş etmeyi öğrenecek, bir yerden sonra hayatınızı idame ettirmek, aklınızı dağıtmak için yollar arayacaksınız ama anneniz boş yatağa yatacak, seslendiğinde cevap veren eşi olmayacak, insan sevdiğiyle bir ömrü paylaşınca gidişi çok yakıyor ama atlatacak merak etmeyin, zamana ihtiyacı var şimdi değil erken çünkü, ama yas süreci uzarsa psikolojik yardım almasını sağlayın, kafasını dağıtacak meşguliyetler bulun.

Siz bu arada kendinizi motive etmeye devam edin lütfen, tüm süreci yaşadım insan bu acı hep aynı harla yakacak sanıyor, ben babamın öldüğünü bile kabullenemedim bir süre, öldüğü gün yaşadıklarımı inkar ettim, sanki başkası yaşıyor da ben seyrediyor gibiydim, mezarına gitmedim uzun süre, ilk gittiğimde de bizi bıraktığı için sitem ettim, söylendim kızdım ama öldüğü gerçeğini değiştiremedim, 11 yıl geçti hala birinin babasını kaybettiğini okusam babam gelir aklıma sanki dün ölmüş gibi burnumun direği sızlar, oysa başka evlatlara göre çok da şanslıydım, babamla büyümüştüm, 38 yaşıma kadar beraberdik, kimi çocuklar babalarını hiç tanımadan kaybediyor ama işte bunu yüreğinize anlatmakta zorlanıyorsunuz.

Sizin acınız çok taze, hala evde yüzlerin gülmemesi, sürekli babanızdan bahsetmeniz normal, hepsi geçecek bitmeyecek ama hafifleyecek, babasız ilk yaşadığınız özel günler özel gün olmaktan çıkacak bir süre.
Zamanla ve sabırla acıya karşı güçlü olmayı da öğreneceksiniz, anneniz de toparlayacak çünkü sizler varsınız, sizlerin varlığı onu iyi edecek.
 
Şimdi gördüm arkadaşım.
Çok çok üzüldüm.
Başınız sağ olsun, mekanı cennet olsun, nurlar içinde uyusun inşallah arkadaşım.
Allahım büyük sabırlar versin inşallah.
 
Allah sabır versin, mekanı cennet olsun inşallah
Gıcık oldu diye kimse yoğun bakıma hasta almaz ama. Zaten yoğun bakım yeri zor bulunuyor. Muhtemelen nefes darlığı çektiği için anksiyetesi oluyordu ve ajite oluyordu. Hastalar nefes darlığı çekerken maske takmak istemeyebiliyorlar.
 
Plazma da riskleri olan bir yöntem, her hastaya olmuyor, zaten iyileştirme garantisi de yok maalesef.
Hastanın isteğiyle tedavi olmaz, hastanın durumuna göre gerekli şeyler yapılmıştır zaten, siz içinizi ferah tutmaya çalışın ve onları düşünmeyin
 

 
Başınız sağolsun yarın 15 gün oluyor kaybedeli.acisi dinmiyor,babamla aramızda çok sağlıklı bir ilişki yoktu o yüzden soguktum ona,son günlerinde yanında değildim aynı şehirde onbeş gündür girmemistim o gün gidiyordum annem yoktu diye gitmedim öyle pişmanım ki içim acıyor,ölüm mü acı pişmanlık mi bilmiyorum.ani ölüm onlar için rahmet olsa da kalan için büyük şok.coo üzgünüm ölüm ne kadar aciymis
 
Sizin de başınız sağolsun.benim babam ani vefat etti,çekmedi.ama biz çok hazrliksizdik.yasayamadiklarimiz vardı,bize çektirdiği zorluklar yüzünden ona soguktuk,bizde şuan kocaman pişmanlıklar var.evet kirmadik herşeye rağmen kusmedik saygısızlık etmedik,ama soguktuk içten değildik ilgilenmedik yeterince,öyle pişmanım ki.son gün annem evde değil diye gitmedim yarın gelirim dedim,akşam cenazesine gittim.Kendimi affedemiyorum kafayı yemek üzereyim.icimde sönmeyen bir kor
 
Herkesin acısı kendisine zor,inanın ani gitmesi kalan için o kadar zor ki.belki hastane sürecimiz olsaydı hazırlıklı olurduk,ona göre davranırdik.on dk icinde gitti babam.onu ertesi gün görmeye gidecektim gidemedim cesedine sarıldım.oylr zor ki
 
sacma sapan şeylerden teselli yaratiyorum kendime. kendimi rahatlatmaya calisiyorum sanirim. bir yandan onu zaten aylardir gormedigim icin sanki hala ben gormuyormusum o rutin hayatina devam ediyormus gibi hissediyorum. kabullendim mi ölümünü yoksa sadece evde degilmis gibi mi davraniyorum bilmiyorum. cok zor. size de sabir diliyorum. mekanlari cennet olsun babalarimizin.
 
Amin yapacacak hicbirsey yok.olumun karşısında çaresiziz.aci çok taze daha.alisiliyor diyorlar bilmiyorum zaman gösterecek,içimizde bir mum yanacak daima.yapilacak en iyi şey onlar için hayır işlemek,sadaka vermek,hepimizin yolu ölüm.keskeler bitmiyomus her ölü sahibi öyle diyor.cunku ölüm geliyorum demiyor hepimiz hazırlıksız yakalanıyoruz, kalanlarda hep keskeler olurmuş.ben o gün gitseydim de keşke hergun gitseydim derdim galiba.kendimi öyle teselli ediyorum keskeleri bırakıp iyikilere yonelmeliyiz.iyi ki babam bizden razı gitti kus değildik kirmadik diyorum.cunku babam bize çok zorluklar yaşattı ona rağmen helali hoş olsun diyorum ona rağmen ölüm geldi mi herseyini unuttum.insanoglu neye alismiyor buna da alisacaz rabbim bu acıyı unuttaracak dert vermesin
 
Bizim de babam gideli bugün 11.günümüz.Burda acımızi anlayacak,paylasacak arkadaslar var.Allah hepimize sabir versin.Allah yardimcımız olsun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…