Yakin bir arkadasim cok sevdigi babacigini kaybetti sonra ben dedemi ilk defa en yakindan biriydi , o benim cocuklugumdu , skaybedeli 3 ayi gecti ilk zamnlar hergun ruyamda gordum ama her uykumda gece gunduz ne zamn uyusam onu gordum , annemr sordum dua istiyo dediler , sonra adina bagslayip okumayi unuttugum cuz geldi okudum o gunden sonra ruyamdada hic gormedim , cok canim yandi sonra dedimki nice yigitler kundakta bebeler ölürken bu kadar keder niye , vadesi bu kadardi bizimde sayili nefesimiz an be an eksiliyor ... sanirim olmeyecek gibi yasadigimiz icin ölümü unutuyoruz ( hâlâ koydeki eve gremiyorim sanirim onun yokluguyla yuzlesmk istemiyorum herzamn balkondan tepeyi asana kadar arkamizdan bakar gidince haber edin derdide onu mezarda birakip babannemide alip evin yolunu tuttuk ama ne biz aradik birdaha geldik nede o ) iste boyle yaman celiskiden kurtalamadim henuz