- 31 Mart 2012
- 10.869
- 7.482
- 448
Başınız sağolsun Rabbim rahmetiyle muamele eylesin,babam 6ay önce bı rahatsizlandi ölecek diye korktuk inan boşluğa düştüm babam olmazsa düşüncesi bı kahretti sizinki daha zor ailenizle aranız iyidir umarım anneniz yaşıyorsa sıkı sıkı sarılın kadın yanlız hissetmesin kendini.
Allah rahmet eylesin, Allah sabır versin. İlk kayıp çok zordur derler. Biz de babamı aniden kaybettik, çok zor. Zamanla kabulleniyorsun, acıyı tarife gerek yok zaten çünkü aynı acıyı yaşayanların ortak ve sessiz bir dili vardır, konuşmadan birbirlerini anlarlar. Onun için yapacağınız tek şey elinizden geldiğince onun için hayır yapmak. Çünkü ölünce amel defterimiz kapanıyor ama hayırlı evladin yaptığı hayırlar veya kalıcı bir şey (hastane, okul, kitap vs) bırakmak, etkileri devam ettikçe amel defterine ekleniyor. Kendiniz için yapabileceğiniz şey ise hayata arkanızı dönmeyin. Mutlu olun ki bu acı sizi depresyona sokmasın. Geçici bir sürenin ardından herkes kavusacak
Basiniz sagolsun mekani cennet olsun.Bende babami 2 sene once hic bir rahatsizligi yokken ani bir sekilde kaybettim.Gece yatip sabah uyanmadi.Tabi ki tum olumler aci ama sanirim ani olanlar daha cok can yakiyor ve kabullenmesi daha zor oluyor.Bende babama cok duskundum inanin acisi hala gecmedi ama zamanla allah sabrini veriyor.
Başınız sağolsun, Allah babanıza rahmet eylesin... 1 tane Yasin okudum, Mekanı cennet olsun
Başınız sağ olsun zaman en iyi ilaç emin olun..1 aydır süren hastane sürecimiz babamın ani ölümüyle sona erdi. Canımı her şeyimi arkadaşımı en güvendiğim en sevdığimi toprağa verdim artık yok artık sessiz her yer sanki bi parçamı kopardı da gitti gülemiyorum hiç gülemeyecek gibiyim bazen ölüyor gibi hissediyorum inanamıyorum inancımı yitirecek gibi oluyorum. Nasıl geçecek nasıl devam edicem? Hiç aklımıza bile gelmedi olüm bu zamana kadar ara sıra aklima geldiğinde bile ağladığım kendime gelemediğim korktuğum olay başıma geldi.
Ahh canım benim başın sağolsun Allah sabır versin. Konuyu ilk açtığınızda okumuştum yazdıklarınızı . Bende babamı 1 yıl önce aniden kaybettim. Yazdıklarınızda,acınızda, hislerinizde kendimi öyle buldum ki. O gece babamı gördüm rüyamda sayenizde. Uzun zamandır rüyamda görmüyordum öyle iyi geldi ki rüyam bana.
Başınız sağolsun Allah rahmet eylesin sizlere de sabır versin çok zor hastalık süreci çok yıpratıcı ama ani ölümü kabullenmesi çok zor insanın acı hiç geçmez zaten yaşamayı öğreniyoruz sadece. Sizin de mi kalp ile alakalı ?
Sagolun.Malesef uykuda kalp krizi gecirmis koltukta uyuya kalmis sabah annem kahvaltiyi hazirlamis uyandirmaya gittiginde fark ediyor vefat ettigini.2 sene olmasina ragmen ben hala kabullenemedim.Sanki uzak bir yere gitmis donucekmis gibi...Başınız sağolsun Allah rahmet eylesin sizlere de sabır versin çok zor hastalık süreci çok yıpratıcı ama ani ölümü kabullenmesi çok zor insanın acı hiç geçmez zaten yaşamayı öğreniyoruz sadece. Sizin de mi kalp ile alakalı ?
Sagolun.Malesef uykuda kalp krizi gecirmis koltukta uyuya kalmis sabah annem kahvaltiyi hazirlamis uyandirmaya gittiginde fark ediyor vefat ettigini.2 sene olmasina ragmen ben hala kabullenemedim.Sanki uzak bir yere gitmis donucekmis gibi...
Emin olun kabullenemiyceksiniz.Yanlis anlamayin sizi daha fazla uzmek icin soylemiyorum.Sadece babasina cok duskun bir kiz evlat olarak bunu soyluyorum.Hala her uzuldugumde sikildigimda sanki hayattaymis gibi telefona sarilirim ama sonra artik dertlesebilecegim bir babam olmadigini hatirlarim cok cok zor.Annemin etrafi uzun sure kalabalikti cok fark edemedi ne oldugunu o da suan tek yasiyor.Ilk bir kac ay cok zorlandik ama birbirinize destek olursaniz emin olun daha kolay atlatirsiniz.Benim babamın da tv karşısında koltukta kalbi durdu.. o kadar sessiz geliyor ki her şey bomboş ben de kabullenemiyorum 2 hafta öncesinde hayatımızı o kadar dolduran babam nasıl yok diye 2 günde bir arar gün içinde eve de sık sık uğrardı şimdi yok sesi hiç bir şeyi yok bi an hayat akışına alıyor bizi sonra bir duruyoruz ne oluyor diyoruz nasıl kabullenmesi zor sanki ben de kaç yıl geçse kabullenemeyecek gibiyim. Anneniz nasıl toparladı peki annem için endişeleniyorum o yüzden soruyorum çok bağlıydılar.
Emin olun kabullenemiyceksiniz.Yanlis anlamayin sizi daha fazla uzmek icin soylemiyorum.Sadece babasina cok duskun bir kiz evlat olarak bunu soyluyorum.Hala her uzuldugumde sikildigimda sanki hayattaymis gibi telefona sarilirim ama sonra artik dertlesebilecegim bir babam olmadigini hatirlarim cok cok zor.Annemin etrafi uzun sure kalabalikti cok fark edemedi ne oldugunu o da suan tek yasiyor.Ilk bir kac ay cok zorlandik ama birbirinize destek olursaniz emin olun daha kolay atlatirsiniz.
Ilk donemler hepimiz ayni seyleri yasadik.Ben tek cocugum ve evliyim bi sure annem de kaldim annem bende kaldi kalabalik oyalanir diye yazliga gonderdik bu sekilde atlatmaya calistik.Tek kaldigimda hatta tek kaldigimda demiyim ilk donemler sokakta evde aklima her geldiginde ortami onemsemeden cok goz yasi dokmusumdur.Aglayin rahatlayin icinizde tutmayin.Annem icin bende hala endiselenirim sabah gozumu acar acmaz ilk annemi ararim ani kayiplardan sonra o korku malesef kaliyor ya onada bisey olursa diye allah geride kalanlara uzun omurler versin sizinde tekrar basiniz sagolsun mekanlari cennet olsunSu gune kadar bizim de etrafimiz kalabalıktı o kalabalikta insan hiç bir seyi yasayamiyor bir yandan iyi oldu dedim annem cok kapanmadi ama bir yandan da sureci geciktirip zorlastirmaktan baska bir sey yapmiyor gibi geldi bana cunku acı o sekilde geçmiyor zaten. 4 kardeşiz 3umuz evli bir ven sehir disindayim 2 si anneme yakın en kucugumuz de universite okuyor sehir disinda cok birakmiyoruz hep veraberiz ama biz bir yere kadar bazen bi bakiyorum cikmis balkona gece dusunuyor bazen agliyor tek basina ben de agliyorum ama kendimi gectim hep annem icin korkuyorum insallah atlatiriz su zor zamanları tekrar başınız sağolsun sizin de.
Ilk donemler hepimiz ayni seyleri yasadik.Ben tek cocugum ve evliyim bi sure annem de kaldim annem bende kaldi kalabalik oyalanir diye yazliga gonderdik bu sekilde atlatmaya calistik.Tek kaldigimda hatta tek kaldigimda demiyim ilk donemler sokakta evde aklima her geldiginde ortami onemsemeden cok goz yasi dokmusumdur.Aglayin rahatlayin icinizde tutmayin.Annem icin bende hala endiselenirim sabah gozumu acar acmaz ilk annemi ararim ani kayiplardan sonra o korku malesef kaliyor ya onada bisey olursa diye allah geride kalanlara uzun omurler versin sizinde tekrar basiniz sagolsun mekanlari cennet olsun
Başınız sağolsun kardeşim o duyguyu cok iyi bilirim Allahım geride kalanlara sabır versin ama zamanla alışıyorsun tabiki bir yarın hep eksik kalıyor1 aydır süren hastane sürecimiz babamın ani ölümüyle sona erdi. Canımı her şeyimi arkadaşımı en güvendiğim en sevdığimi toprağa verdim artık yok artık sessiz her yer sanki bi parçamı kopardı da gitti gülemiyorum hiç gülemeyecek gibiyim bazen ölüyor gibi hissediyorum inanamıyorum inancımı yitirecek gibi oluyorum. Nasıl geçecek nasıl devam edicem? Hiç aklımıza bile gelmedi olüm bu zamana kadar ara sıra aklima geldiğinde bile ağladığım kendime gelemediğim korktuğum olay başıma geldi.
Başınız sağolsun, Allah sizleri cennetinde kavuşturmayı nasip etsin.
Ben de anneciğimi bir ay önce kaybettim. Daha dün gibi, ne çabuk geçiyor günler... O kadar zor ki yokluğuna dayanmak. 34 yaşındayım, bu yaşıma kadar annemden hiç ayrı kalmadım, hep ana kuzusu büyüdüm, onun dizinin dibinde. İnsan bazen aklını kaçıracak gibi oluyor. Dün mezarına gittim, benim annem burada mı şimdi? Yok cnm imkansız asla olamaz diyorum, ölümü yakıştıramıyorum kabullenemiyorum. Kabullenmeyeceğim de.
Annesini babasını kaybetmiş insanlar artık hayata yaşayan bir ölü olarak devam ederler, en azından benim hayatım artık öyle. O mezara ben de annemle birlikte girdim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?