- 21 Temmuz 2009
- 1.804
- 802
- 648
Başınız saolsun, çok zor biliyorum aynı süreçlerden bende geçtim, ama malesef zaman herşeyin ilacı zaman geçtikçe acınız hafifleyecek hiç geçmeyecek ama alışacaksınız sabrınız bol olsun.
Allah rahmet eylesin, toprağı bol olsun1 aydır süren hastane sürecimiz babamın ani ölümüyle sona erdi. Canımı her şeyimi arkadaşımı en güvendiğim en sevdığimi toprağa verdim artık yok artık sessiz her yer sanki bi parçamı kopardı da gitti gülemiyorum hiç gülemeyecek gibiyim bazen ölüyor gibi hissediyorum inanamıyorum inancımı yitirecek gibi oluyorum. Nasıl geçecek nasıl devam edicem? Hiç aklımıza bile gelmedi olüm bu zamana kadar ara sıra aklima geldiğinde bile ağladığım kendime gelemediğim korktuğum olay başıma geldi.
bu konuyu tesadüfen gördüm. içimdeki yara birden canlandı. Çok duygulandım. 31 temmuz 2016 gecesi aniden babamı kaybettim. Aylarca kendime gelemedim. Evleneli 61 gün olmuştu, son zamanlarında onu çok görmemiştim. zaten ramazan ayıydı, herkes evlerindeydi. son görüşmemizde balkonda oturuyordu, kızım gel otur sohbet edelim dedi. Ben de "baba beraber bursaya gideceğiz, 5 saat konuşacağız zaten" demiştim. Bu onunla son konuşmamız oldu, o gün Bursa için annemin hazırladığı çantası hala odamda kapımın arkasında duruyor. İçinde ilaçları, kıyafetleri falan var. Oldukça sağlıklı her gün spor yapan bir insandı. O akşam bir arkadaşın düğünündeydik ve bir dakika oturamamıştım, içimde bir sıkıntı vardı ve hep uzaklaşmak istiyordum, arkadaşlardan birinin çocuğunu gezdirmeye çıkardım, ne dans ettim ne yedim ne içtim. düğün bitince evimize gittik, bir aile de bizimle kahve içmeye gelmişti, kahveyi yapamamıştım, sürekli elimden düşüyordu. tam arkadaşları da uğurladık ki ablamdan bir telefon geldi. acilen annemin evine gidin diye. eşim alkollü olduğu için arabayı ben kullandım ama içim içimi yiyordu. eve gittiğimizde 112 içerideydi. bizi kapıda beklettiler, kapının kenarından babamı görebildim, bu onu son yaşarken son görüşüm oldu. annemin anlattığına göre gaz sancısı sanıp öne eğilmiş, sonra düşmüş ve bilinci gitmiş. O biliç bir daha gelmedi. ani kalp kriziden vefat etti babam. Ne o geceyi unutabiliyorum ne de acım diniyor. sadece bastırıyorum. Babamın vefatından önce 1 hafta kadar günde 3-4 saat anlamsızca seyrettiğim bir videoya ağlamıştım. ağlamak ağlamak getirir derlelr, doğruymuş, her hatırladığımda hala ağlarım. en çok da ona bir kez daha sarılmak isterdim. Başınız sağ olsun. Çok ama çok zor ani ölümler.
Allah rahmet eylesin,mekanı cennet olsun babacığınızın.20 yasin okurum.Ahirette cennette beraber olun inşallah. Allah sabır versin.
1 aydır süren hastane sürecimiz babamın ani ölümüyle sona erdi. Canımı her şeyimi arkadaşımı en güvendiğim en sevdığimi toprağa verdim artık yok artık sessiz her yer sanki bi parçamı kopardı da gitti gülemiyorum hiç gülemeyecek gibiyim bazen ölüyor gibi hissediyorum inanamıyorum inancımı yitirecek gibi oluyorum. Nasıl geçecek nasıl devam edicem? Hiç aklımıza bile gelmedi olüm bu zamana kadar ara sıra aklima geldiğinde bile ağladığım kendime gelemediğim korktuğum olay başıma geldi.
Derdim depreşti gene... 1 yıldır konusmuyor benimle... Arıyorum yazıyorum cvp yok.. Bır kere daha opemeden kaybedersem diye cok korkuyorum bende...hep dua ediyorum birsey olsunda yumusasın.su olumlu dunya da ne gerek var kuslugee..bana bısey olsa o uzulmeyecekmı kahrolack hemde... Neyse.Başınız sağolsun kolay değil benim de korktuğum bir durum her ne kadar babamla çok kuvvetli bir bağımız olmasa da bir gün ya olmazsa korkusu insanı çok korkutuyor. Ömür ne biçildiyse o
Napın edin gönlünü alın babalar kıyamaz kızların..Derdim depreşti gene... 1 yıldır konusmuyor benimle... Arıyorum yazıyorum cvp yok.. Bır kere daha opemeden kaybedersem diye cok korkuyorum bende...hep dua ediyorum birsey olsunda yumusasın.su olumlu dunya da ne gerek var kuslugee..bana bısey olsa o uzulmeyecekmı kahrolack hemde... Neyse.
Başınız sağ olsun. 3 sene önce aynı şekilde bir anda rahatsızlandı ve 28 sonra hastanede vefat etti babam. Sızısı geçmiyor ama yaşıyorsunuz. Rehberden adını silemedim babamın teselli edemem ama sabır diliyorum.1 aydır süren hastane sürecimiz babamın ani ölümüyle sona erdi. Canımı her şeyimi arkadaşımı en güvendiğim en sevdığimi toprağa verdim artık yok artık sessiz her yer sanki bi parçamı kopardı da gitti gülemiyorum hiç gülemeyecek gibiyim bazen ölüyor gibi hissediyorum inanamıyorum inancımı yitirecek gibi oluyorum. Nasıl geçecek nasıl devam edicem? Hiç aklımıza bile gelmedi olüm bu zamana kadar ara sıra aklima geldiğinde bile ağladığım kendime gelemediğim korktuğum olay başıma geldi.
Başınız sağolsun kolay değil benim de korktuğum bir durum her ne kadar babamla çok kuvvetli bir bağımız olmasa da bir gün ya olmazsa korkusu insanı çok korkutuyor. Ömür ne biçildiyse o
Başınız sağ olsun. 3 sene önce aynı şekilde bir anda rahatsızlandı ve 28 sonra hastanede vefat etti babam. Sızısı geçmiyor ama yaşıyorsunuz. Rehberden adını silemedim babamın teselli edemem ama sabır diliyorum.
Babamın yapısı öyle biraz soğukturTahmin ettiğinizden de kötü bir sayfa kapanıyor hayatınızda eskisi gibi olamıyorsunuz. Ne yapın edin kuvvetlendirin bağınızı Allah uzun ömür versin babanıza
Babanıza Allah rahmet eylesin. 8 sene önce bende annemi kaybettim, en büyüğü ben, en küçüğü 16 yaşında 3 kardeş kalakaldık bir anda, ne düğünümü gördü, ne de torun sevgisini yaşadı. Çok zor, o kadar iyi anlıyorum ki sizi, acınızı yaşayın, yasınızı tutun, asla unutulmuyor zaman alıştırıyor sadece..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?