Babamın evlenmesini kabullenemiyorum

Esyalar bu kadar zorunuza gidecekse esyalari alsaydiniz bosanirken, ya da siz o evde kalsaydiniz o gitseydi. Esyalariniz sizin icin degerli, kadini esyalra getirmis oturtmus falan diye konusmaniz cok sacma. Kadincagiza yeni esya alip ev acmamis bile bu baya kotu bi durum kadin açısından. Siz de sanki bisey bahşetmis gibi konusuyorsunuz. Ailesiyle tabi ki karısını tanistiracak ailesine tabi ki sokacak. Cok sacma dusunuyor sacma konusuyorsunuz
Biz o evdede kalamazdık onu göndersek en fazla 1 hafta sonra tekrar gelicekti. Bu durumda bosanmayı cok zorlıycaktı annemi takıntı halıne getirmesını ıstemedık onun daha kolay yasayabilceği bi hayat sunduk önüne, bizim için ise daha zor cunku ananemleri hayatımda hıc daha once tanımadan geldim ve 2 yıl yasadım. Bazı secımlerımız mecburi yani tercihimiz değil. Bız bu durumda olmusken, ve annem yeni ev düzmek zorundayken kadıncagız diyipte baska bırıne tabiki üzülemem
 
Bence terapi almalisiniz. Siddet ve bagimlilik ortaminda büyüyen insanlarda büyük yaralar aciliyor. Bunu kendiniz icin yapin. Babaniza gelince: böyle gencliginde kan kusturup sonra kuzu olanlar var oluyor...sizin su anda "oh ne güzel kocalik yapiyor kadina ve cocuga babalik" demeyeceginiz normal cünkü sizde actiklari yatalari telafi etmeye calismamis bile. Kendiniz icin dedigim gibi destek almayi düsünün.
 
Eşyaları siz bırakmışsınız onlar kullanıyorsa ancak gülüp geçerim buna çünkü o eşyalara tenezzül ediyorlar, çok değer verse yeni eşya alır yeni eve geçerdi.
Biraz düşünce olsa 26 yıl birlikte yaşadığı eşine kendisi eşyaları verirdi her ne kadar bitmiş olsa da. Demek gerçekten kurtulmuşsunuz onlara bile göz dikecek karakterdeyse.
Onlar artık sizden bağımsız ister mutlu, ister mutsuz olsunlar umurunuzda olmasın bence silin kafanızda.
İlk yaptıkları hataları ilk zamanlar 2. evlilikte yapmıyolar korkuyolar genelde, ilerde sıkıntı çıkar çıkmaz bilemeyiz önemli olan bence artık düşünmemeniz. İlahi adalet geçte olsa yerini bulur, bunu buldu mu bulmadı mı sizin gözünüzle görmenize gerek yok, siz kendi hayatınıza bakın
 
Çocuk gibi davranıyorsunuz. Annenizle babanız boşanmış babanız başkasıyla evlenmiş dünyanın en normal şeyi bu. Yarın bir gün anneniz de başkasıyla evlenmek isterse umarım ona da böyle davranmazsınız. Babanız eşyaları yenilese bu sefer bak ona ev düzdü diye bilenecektiniz. Aynı eşyayı kullanmakta gurursuzluk değil olağan bir durum, herkes sizin gibi eşyalara anlam yüklemiyor olabilir. Bu konuda destek almanızı öneririm zira gerçekten tepkileriniz aşırı abartılı
 
Biz o evdede kalamazdık onu göndersek en fazla 1 hafta sonra tekrar gelicekti. Bu durumda bosanmayı cok zorlıycaktı annemi takıntı halıne getirmesını ıstemedık onun daha kolay yasayabilceği bi hayat sunduk önüne, bizim için ise daha zor cunku ananemleri hayatımda hıc daha once tanımadan geldim ve 2 yıl yasadım. Bazı secımlerımız mecburi yani tercihimiz değil. Bız bu durumda olmusken, ve annem yeni ev düzmek zorundayken kadıncagız diyipte baska bırıne tabiki üzülemem
kadının suçu yok iyide, bir sorun varsa babanizla ilgili.
üzülmesenizde kadına bilenmeyin boş yere yasadiklarinizin sorumlusuda sebebide o kadın değil çünkü.
 
Bence mutlaka destek almalısınız. Yaşınız 14 olsaydı bu düşünceniz normal olurdu ama yine de destek gerekirdi. 24 yaşında artık normal değil. Büyük ihtimalle çocukluğunuzu/gençliğinizi yaşayamadığınız için tam olgunlaşıp erişkinliğe geçişte sorun yaşıyorsunuz.

Babanız size de annenize de büyük haksızlık yapmış evet. Ama artık bunları arkanızda bırakıp “kendiniz için” affetmeniz gerekir. Boşanmaları da çok iyi olmuş şimdi anneniz huzurludur. Babanızın da size niye kötüydü de yeni ailesine iyi olduğunu babanızdan başka kimse bilemez. İsterseniz bir gün başbaşa çıkıp bu soruyu kendisine sorun. İçinizdekileri anlatın. İçinizde kalmaz en azından. Ama bazen iki insan da kendi açılarından iyi olsalar da birlikte çok kötü olabiliyorlar. Yani babanız ve anneniz çok uyumsuz ve mutsuz bir çiftti belki. Birbirlerini sevemediler, hatta ev arkadaşı olarak bile kabullenemediler. Bu da babanızda büyük öfkeye ve içindeki kötünün ortaya çıkmasına neden oldu. Şimdiki kadınla çift olarak uyumlulur belki de?
 
Bu duyguları yaşadığımda 18 yasında idim
O yaşta bir kız çocuğu için babayı kıskanmak normal olabilir de 24 yasında evli , çocuklu bir anne adayı olarak babanızın da bir insan olduğunu , annenizle ayrılınca ölmediğini ve hayatına devam etmesinin , biriyle olmasının gayet doğal olduğunu idrak edemeyecek psikolojidesiniz sanırım.

Eşyaları anneniz aldı madem bırakmasaydı , kadın mı dedi bana bırakın ben otururum diye ya da zorla mı aldı eşyaları kadın.

Baba tarafında düğün varsa telaş yapıyorum demişsiniz
Bu da normal değil
Adamın eşi , eşini düğüne getirmesinden doğal ne var , getirdi diyelim kadının ne suçu var ?
Öfkenizi yanlış yere yöneltmişsiniz.
Bir destek alsanız hiç fena olmaz sanki.

Ek olarak ; bize babalık yapmadı , kadının çocuğuna yapmış diyorsunuz , kadının çocuğuna nasıl davrandığını nereden biliyorsunuz ?
Gördünüz mü ?

Kadının birine sığınmak için küçük çocuğuyla evlenmiş olabileceği düşüncesi hiç aklınıza gelmiyor mu ?

Kadına üzüldüm şahsen.
 
Anneniz kurtulmuş ne güzel. Sizin mutlaka destek almanız lazım.

O kadın da küçük çocuğuyla babanıza deli divane aşık olup evlenmemiştir. Umarım babanız biraz akıllanır da o kadına da küçücük çocuğa da travmalar yaşatmaz huzurlu bir aile sunar.
 
Benim dedem evlenip ,evlendigi kadini kabullenmemiz icin agır sacmalamisti o yüzden sizi anliyorum.Sizin durumunuz kat kat agip
 
Merhaba kızlar. 24 yasındayım 1 yıllık evliyim. 3 yıl önce annemle babam boşandı ve ben 2 yıl annemle ananemde yaşadım bosanma sebepleri ise şiddet, anlaşamama ve babamın alkolik olmasıydı. Ve annemi ben boşanmaya zorladım çünkü artık dayanamıyordu çok mutsuz bir hayat ıçersindeydi sırf benim düzenim bozulmasın diye daha fazla evli kalmasına göz yumamazdım. 6 ay önce babam evlendi ve evlendiğini günden beri onla görüşmüyorum. Biz evimizi düzenimizi ona bırakıp gittik oda kucuk cocuklu bir kadınla evlendi ve annemin benim yasadığım evimizde sımdı onla yasıyor. Ve butun esyalarımızı annem almıştı annem sadakam olsun dedi giderken almadı esyaları... ama bu durum o kadar zoruma gidiyor ki. Bızım evımız bızım esyalarımız bızım anılarımız sımd baska cocuk baska kadın hıcmı aklına gelmıyorum hıcmı kötü hissetmiyor.. belki baska eve tasındaydı yeni esya yeni düzen kursaydı bu kadar canım acımazdı. Kadını bıde baya baya sülale içine sokmaya calısıyor heryere getiriyor. Ben daha karsılasmadım ve karsılasmakta asla istemiyorum. Bir düğün olsa baba tarafımda bi ton telaş yaşıyorum kadını alıp gelicek mi gelirse nasıl dayanırım onları öyle görmeye diye. Cocuga bıde baya baya babalık yapıyormus halbu ki bize yapmadı. Üstüne hamıleyım zaten daha duygusal bakıyorum sanıyorum. Ama keske yabancı bırını sokmasaydı hayatımıza. Ablam bu durumu cok cabuk kabullendı ama ben yapamıyorum daha hayatım boyunca babamı görmek istemiyorum. Ne yapmam gerek kızlar bu durumda kurtulmak için iyi mi yapıyorum kötü mü ne yapsam doğru ne yapsam yanlış bilemiyorum..
Anneniz kurtulmuş o kadına acıdım inşallah şiddet görmez annenizin yaşadıklarını yaşamaz inşallah .

Yaşınız olğunlaştıkça duruma daha farklı bakacaksınız babanızın yalnız olmasından daha iyi .

Kadını anneniz konumuna sokamaz zaten bir anneniz var. Gayet normal davranın istemiyorsanız gerekmedikçe görüşmezsiniz.
 
Bır kucuk cocuk yuva sahıbı olur dedınız. O kucuk cocuk ıkı öz kızıda olabilirdi. Bize gün yüzü göstermedi sımdı keyıf ıcınde babalık yapıyor, kocalık yapıyor hersey yolunda. Buda işte benim zoruma gidiyor annem 26 yılını verdı bir gün gülmedi, baska kadın 6 ayda annemin yasadıgı hayattan bin kat iyisini yasıyor
Anneniz 26 yılını keşke vermeseymiş. Babanızı her şartta çektiği için o adam 26 yıl insan kılığına girmek zorunda hissetmemiş kendini. Şimdi elinden 26 yıllık karısı gitti yetişkin olmuş 2 çocukla, insanlar iyi demiyor. Kendini kanıtlaması lazımdı, bu kafayla giderse o boş evde yalnız gebereceği de aklına geldi tabi. Anneniz ve sizin sayenizde iyi olmak zorunda kaldı. Sizi niye mi sevmiyor? Çünkü annenizi hiç sevmedi. Bazıları böyle, seni sevmezse senden olanı da sevmez. Biraz kafanızdaki soru işaretlerini aldım diye düşünüyorum.

Zaten bırakın yeni eşiyle iyi olsun. Sizi ve annenizi döven, eziyet eden adamın ilerde altını değiştirmek zorunda kalmazsınız ne güzel, kime kocalık babalık ediyorsa onlar yapar.
 
Son düzenleme:
Evlatların bu şekilde bencillik yapmasını doğru bulmuyorum. Siz gidip 23 yaşında koşa koşa evlenmişsiniz. Ama iş babaya gelince neden evlendi oluyor.
 
22 yaşındayım, babamla annem ben 10-12 yaşındayken ayrıldı. Bi annemle bi babamla yaşadım ordan oraya hep savrulduk kardeşlerimle zor bi serüvendi hala daha zor. Babam üç yıl önce evlendi, hatta şuan bir çocuğu daha var. Ben de babamla evlendiği zaman konuşmadım görüşmedim iki yıl boyunca. Ama bu sadece bana zarar oldu. Arkamdaki dağı kendi kendime yıktım, böyle olunca mutlu olan tabiki yeni karısı oldu,üzülen ben. Ne yaparsan yap senin ailen, ve başka bi hayatta daha mutlu olduğunu görmek benim de canımı acıtmıştı bu şartlar bize neden sunulmadı neden bize böyle davranılmadı diye sorguladım hep. Ama zaman geçiyor ve anlıyorsun yanlız yaşanmıyor, ona o zaman hak verdim. Anneme de diyorum evlen anne sen de mutlu ol hayatına bak biz evlenip gidicez belki yanlızlık allaha mahsus. Demem o ki, bi şekilde baban da hayatına devam etmek zorunda, annen de, sen de.. Alışması kabullenmesi çok zor çok yaralayıcı ama diyemezsin ki sen yanlız kal, eskilere takılıp kal, evlenme..
 
Anneniz ve babanız boşanmış neticede.
Eşyaları almamakta sizin seçimimiz olmuş.
Bunu düşünmeniz bana yanlış geldi.
O zaman eşyaları paylaşsaydınız.
Evlenmesi de normal geldi bana bekar neticede.
Bence sizin kininizin nedeni zamanında size bu kadar çektirip şimdi mutlu aile babası olması zamanında sizin için yapmadıklarını başkaları için yapıyor olması.
İnsanlar zamanla değişebilir, netice de o da ailesini kaybetmiş bir adam .
İçinizdeki kini bir kenara bırakın, düşünmeyin mutlu olmaya bakın hamileliğininizin tadını çıkarın..
Hatta kendi içinizde babanızı affederseniz daha huzurlu bir hayatınız olabilir.
 
Sizin babanızı anneniz keyfinden terketmemis.Adam gibi koca yada baba olsa zaten kadin boşanmazdi.Anneniz cefasini çekmiş yeni karısı da sefasını.
Asla görüşmeyin ondan haber almayin.Akrabalarınızi da çıkarın hayatinizdan.Allahaskina size babalik yapmayan adamin akrabalarindan ne fayda göreceksiniz.
Esinize bebeğinize kendi ailenize odaklanin.Destek alin imkaniniz varsa.
Madem o sizi geride bıraktı siz de onu birakin.Bazen hayatımızda olmak istemeyene yol vermeyi bimeliyiz.
 
Evlatların bu şekilde bencillik yapmasını doğru bulmuyorum. Siz gidip 23 yaşında koşa koşa evlenmişsiniz. Ama iş babaya gelince neden evlendi oluyor.

Bu duyguları yaşadığımda 18 yasında idim
O yaşta bir kız çocuğu için babayı kıskanmak normal olabilir de 24 yasında evli , çocuklu bir anne adayı olarak babanızın da bir insan olduğunu , annenizle ayrılınca ölmediğini ve hayatına devam etmesinin , biriyle olmasının gayet doğal olduğunu idrak edemeyecek psikolojidesiniz sanırım.

Eşyaları anneniz aldı madem bırakmasaydı , kadın mı dedi bana bırakın ben otururum diye ya da zorla mı aldı eşyaları kadın.

Baba tarafında düğün varsa telaş yapıyorum demişsiniz
Bu da normal değil
Adamın eşi , eşini düğüne getirmesinden doğal ne var , getirdi diyelim kadının ne suçu var ?
Öfkenizi yanlış yere yöneltmişsiniz.
Bir destek alsanız hiç fena olmaz sanki.

Ek olarak ; bize babalık yapmadı , kadının çocuğuna yapmış diyorsunuz , kadının çocuğuna nasıl davrandığını nereden biliyorsunuz ?
Gördünüz mü ?

Kadının birine sığınmak için küçük çocuğuyla evlenmiş olabileceği düşüncesi hiç aklınıza gelmiyor mu ?

Kadına üzüldüm şahsen.
Eşyaları zorla bıraktık çünkü huyuna gidilmediğinde takıntılı bir psikopata dönüşmesinden korkuyorduk, ona daha rahat hayatı sunduk boşamayı zorlaştırmaması için, yani eşya seçimi mecburi verdiğimiz bir karardı kendi seçimimiz değil. Şimdi annem sıfırdan bir ev kurucak kendine, onlar gibi hazır kurulu evde yaşamayacak. Ve bir erkek olarak kendi teklif etmesi beklenirdi esyaları sen al diye ama bu bekleyiş onun karakteri için çok büyük birşeydi bizde mecburi herşeyi bıraktık. Sürekli bi kadın suçlamasından bahsetmissiniz, sucladıgım babam. Bende ki yaralarını telafi etmeden baska bir kadının bir cocugun yaralarının sarması olan zor durum bende ki, keske bunu anlasaydınız. Elin kadını tanımam etmem hayatımda hıc görmedım bıle neyini suclıycam. O yüzden kadının hayatı, babamla ne durumda evlendiği, kucuk cocuguyla sıgınması durumu o yüzden evlenmesi vs bunlar tabiki beni zerre ilgilendirmiyor gerçekten şuan kalkıp kadına neden üzülebilirim ki. Olan biten annemin hayatına olmuşken. Önceliğim bu olmamalı mı? Ek olarak; yasadıgımız ev bütün akrabalarımızla aynı sokaktaydı kendim görmdim, çevremden duyduğum bu. Ben şahsen tek üzülücek kişi olarak annem gördüm hep. Kadın evlenmeyebilirdi madem üzünücek halde, ikinci evliliği onunda iyi düşünüp taşınması lazımdı. Ama annemin kucuk yasta asık olup kactığı bır evlılık ve ailesi tarafından dıslandığı. Yani önceden bosanamazdı bızım duzenımızı bozmak istemedi, ve gidicek yeride yoktu malesef ailesi kabul etmedi mecbur cekmek zorundaydı hayat ona bunu zorladı. Keske bende tanımadıgım bırı ıcın uzulsem sahsen annem ıcın degıl. O kadar cok isterdim ki. Ve evet destek alma konusunda kesınlıkle sizi haklı görüyorum, alıcam da
 
Evlatların bu şekilde bencillik yapmasını doğru bulmuyorum. Siz gidip 23 yaşında koşa koşa evlenmişsiniz. Ama iş babaya gelince neden evlendi oluyor.
Benim evliliğimle babamın evliliğini gerçekten nasıl kıyaslarsın. Ben 23 yasında ailemin onayladığı mutlu bir aşk evliliği yaptım. Ve sizi deyiminizle koşa koşa da değil. Herşey usulünce. Bencillik yapmıyorum sadece görüşmemeyi tercih ediyorum o nasıl evlenmesıne saygı duyulmasına istiyorsa bende kendi fikrime saygı duyulmasını isterim bu nasıl bencillik. İş babaya gelınce böyle oluyor demıssın,o kadar on yargılısın ki verdiğim hıc bır cevabı okumadan bunu yazmıssın zaten. Sebeplerim cok ve cok yoruldum. Sadece dısardan tek bir konuyu görüp hemen yargılama derim
 
Eşyaları zorla bıraktık çünkü huyuna gidilmediğinde takıntılı bir psikopata dönüşmesinden korkuyorduk, ona daha rahat hayatı sunduk boşamayı zorlaştırmaması için, yani eşya seçimi mecburi verdiğimiz bir karardı kendi seçimimiz değil. Şimdi annem sıfırdan bir ev kurucak kendine, onlar gibi hazır kurulu evde yaşamayacak. Ve bir erkek olarak kendi teklif etmesi beklenirdi esyaları sen al diye ama bu bekleyiş onun karakteri için çok büyük birşeydi bizde mecburi herşeyi bıraktık. Sürekli bi kadın suçlamasından bahsetmissiniz, sucladıgım babam. Bende ki yaralarını telafi etmeden baska bir kadının bir cocugun yaralarının sarması olan zor durum bende ki, keske bunu anlasaydınız. Elin kadını tanımam etmem hayatımda hıc görmedım bıle neyini suclıycam. O yüzden kadının hayatı, babamla ne durumda evlendiği, kucuk cocuguyla sıgınması durumu o yüzden evlenmesi vs bunlar tabiki beni zerre ilgilendirmiyor gerçekten şuan kalkıp kadına neden üzülebilirim ki. Olan biten annemin hayatına olmuşken. Önceliğim bu olmamalı mı? Ek olarak; yasadıgımız ev bütün akrabalarımızla aynı sokaktaydı kendim görmdim, çevremden duyduğum bu. Ben şahsen tek üzülücek kişi olarak annem gördüm hep. Kadın evlenmeyebilirdi madem üzünücek halde, ikinci evliliği onunda iyi düşünüp taşınması lazımdı. Ama annemin kucuk yasta asık olup kactığı bır evlılık ve ailesi tarafından dıslandığı. Yani önceden bosanamazdı bızım duzenımızı bozmak istemedi, ve gidicek yeride yoktu malesef ailesi kabul etmedi mecbur cekmek zorundaydı hayat ona bunu zorladı. Keske bende tanımadıgım bırı ıcın uzulsem sahsen annem ıcın degıl. O kadar cok isterdim ki. Ve evet destek alma konusunda kesınlıkle sizi haklı görüyorum, alıcam da
Kadın evlenmeyebilirdi , iyi düşünmesi gerekirdi demişsiniz.

Anneniz de küçük Yaşta kaçmayabilirdi.
Böylece ailesi tarafından dışlanmaz, bu hayata da maruz kalmazdı.

Neyse olan olmuş

Kadını suçlamam demişsiniz ama baya Baya bilenmişsiniz.

Kadını suçlamak anlamsız

Umarım terapi iyi sonuç verir

Bol şans
 
Kadın evlenmeyebilirdi , iyi düşünmesi gerekirdi demişsiniz.

Anneniz de küçük Yaşta kaçmayabilirdi.
Böylece ailesi tarafından dışlanmaz, bu hayata da maruz kalmazdı.

Neyse olan olmuş

Kadını suçlamam demişsiniz ama baya Baya bilenmişsiniz.

Kadını suçlamak anlamsız

Umarım terapi iyi sonuç verir

Bol şans
Kadın 40 lı yaslarda annem ise 15ti😊 sağolun sizede hayatta basarılar
 
Merhaba kızlar. 24 yasındayım 1 yıllık evliyim. 3 yıl önce annemle babam boşandı ve ben 2 yıl annemle ananemde yaşadım bosanma sebepleri ise şiddet, anlaşamama ve babamın alkolik olmasıydı. Ve annemi ben boşanmaya zorladım çünkü artık dayanamıyordu çok mutsuz bir hayat ıçersindeydi sırf benim düzenim bozulmasın diye daha fazla evli kalmasına göz yumamazdım. 6 ay önce babam evlendi ve evlendiğini günden beri onla görüşmüyorum. Biz evimizi düzenimizi ona bırakıp gittik oda kucuk cocuklu bir kadınla evlendi ve annemin benim yasadığım evimizde sımdı onla yasıyor. Ve butun esyalarımızı annem almıştı annem sadakam olsun dedi giderken almadı esyaları... ama bu durum o kadar zoruma gidiyor ki. Bızım evımız bızım esyalarımız bızım anılarımız sımd baska cocuk baska kadın hıcmı aklına gelmıyorum hıcmı kötü hissetmiyor.. belki baska eve tasındaydı yeni esya yeni düzen kursaydı bu kadar canım acımazdı. Kadını bıde baya baya sülale içine sokmaya calısıyor heryere getiriyor. Ben daha karsılasmadım ve karsılasmakta asla istemiyorum. Bir düğün olsa baba tarafımda bi ton telaş yaşıyorum kadını alıp gelicek mi gelirse nasıl dayanırım onları öyle görmeye diye. Cocuga bıde baya baya babalık yapıyormus halbu ki bize yapmadı. Üstüne hamıleyım zaten daha duygusal bakıyorum sanıyorum. Ama keske yabancı bırını sokmasaydı hayatımıza. Ablam bu durumu cok cabuk kabullendı ama ben yapamıyorum daha hayatım boyunca babamı görmek istemiyorum. Ne yapmam gerek kızlar bu durumda kurtulmak için iyi mi yapıyorum kötü mü ne yapsam doğru ne yapsam yanlış bilemiyorum..
Gercekten okurken çok üzüldüm. Empati yapıyorum bende kabullenemezdim kolay kolay, ama siz hamilesiniz. Kafanıza taktığınız üzüldüğünüz her şey bebeğinizi de etkiliyor bu yüzden ben hamileliğiniz süresince babanızdan ve yeni eşinden uzak durmanızı öneriyorum.

Siz aslında o kadının çocuğuna babalık yapıyormus bize yapmadı derken kendi çocukluğunuza kendi yaşayamadıklarınıza üzülüyorsunuz yoksa derdiniz babam neden o kadını ve çocuğunu dövmüyor değil. Annenizi ve siz çocuklarını bir kalemde silip yeni bir hayat kurmasını kaldıramıyorsunuz bu kadar kısa sürede.

Keşke babanız en azından sizinle iletişimde olarak sizi alıştırarak fikrinizi alarak bu yola çıksaymış, o zaman belki herkes için daha az incitici olurdu. Aynı zamanda sizin eşyalarınızla oturması da sizi yaralamış o evde sizin anılarınız olduğu için doğal olarak size yapılan bir ihanetmiş gibi algılıyorsunuz, elbette ki aklına geliyorsunuzdur hem siz hem de anneniz.

Hatta eminim yeni eşi de o evde sizin kullandığınız eşyalarla oturmaktan mutlu değildir, bu onların arasında da muhtemelen bir sorun yaratıyordur. İnanın yeni eşya alsa babanız bu defa da görüyor musun elin kadınına yepyeni eşyalar dizdi anneme bunların hiçbirini yapmamıştı diye düşünürdünüz. Bu düşüncelerin sonu yok, size de hiçbir faydası yok.

Bir arkadaşımın annesi ve babası boşanmıştı. Babası alkolikti ve annesine kötü davranıyordu. Boşandılar, babası öyle hale düştü ki evsizler gibi gezmeye başladı sokaklarda. Ne banyo ne temizlik dillere düştü yani anlayacagınız. Öyle olsa öyle görseniz babanızı eminim daha çok üzülürdünüz. Şimdi en azından kendine bir hayat kurmuş iyi kötü yaşayıp gidiyor, bunu kendinize dert etmeyin.

Annenizin ise inşallah hayat hep önüne çiçekler çıkarır, bundan sonraki hayatında çok çok mutlu olur. Aynı şekilde umarım sizde babanızdan göremediğiniz sevgi eksikliğini bebeğiniz doğunca onunla tamamlarsınız. Bir bebeğin dünyaya gelişi bu hayattaki en büyük mucize, onun kıymetini bilin ve sımsıkı tutunun ona. Kimse için üzülüp bebeğinizi üzmeyin. İnanıyorum çok güzel bir anne olacaksınız ve seneye bu zamanlar bu durum sizi hiç mi hiç üzmüyor olacak. Sevgilerimle❤️
 
Back
X