Babanızdan hiç nefret ettiniz mi?

kucukelma30

Üye
Kayıtlı Üye
18 Temmuz 2017
695
287
18
38
Babam hayatımdaki en büyük hayal kırıklığım Allah daha fazlasını yaşatmasın inşallah...Bazen düşünüyorum neler yaşadık...Bir insan nasıl bu kadar gözümden düşebilir nasıl bu kadar anlamsızlaşabilir...Nasıl bu kadar bencilleşebilir nasıl bu kadar acımasız olabilir...Artık ağlayamıyorum,sinirlenemiyorum,tepki bile veremiyorum artık.Bize yaşattıklarını hiçbir zaman anlamayacak olması ne acı...
 
Zaman zaman kırıldım dıyeyım. Nefret etmıyorum sonucda babam dıyorum ama çok da sevgı yok içimde. Allah rızası ıcın iyi davranıyorum ben evlatlık gorevımı yerıne getırıyorum. Bakarsan baba kız gobıyız ama fazlasıyla resmıyız. Olması gereken benım açımdan bu.
 
Babamı sevmiyorum,görüşmüyorum çok huzurluyum.ama su var çocukluğumu ve gençkızlıgımı mahvetti.dayak, hakaret ağza alınmayacak küfürlerle (tabii diğer kardeşlerime de aynısını yapti)şimdi o hayatımda yokken mutluyum ama geçmişi de unutamıyorum.
 
Babamdan nefret etmem. Edemem. Tek carem tek sığınağım arkamdaki dag. Ama annemden nefret degilde annemi hergun affetmeye calisiyorum. Hergun ama hergun buyuzden bunu yapti bana buyuzden boyle dedi diye kendimi avutuyorum. Ne hakaret ne dayak var keske bunlarivyapsaydi daha kolay olurdu. Kardeşlerimi kopardi benden dedikodumu yapti yalniz birakti vs vs vs
 
benimki öyle değildi çok iyi bir babaydı eşti ama bir insan ne kadar değişebilir bir anda nasıl herşeyden vazgeçebilir bunu gösterdi bize.buda çok büyük bir hayal kırıklığı yaşattı bize...hala da bildiğini okumaya devam ediyor...
 
Babam Vefat etti benim.. 5 yıl önce..
Nefret etmeyin ne olursa olsun tek diyebileceğim şey budur..
sonradan toprağını çok öpersiniz ah vah dersiniz
zaten bu aklıma geldikçe üzülüyorum naparım diye ama o kadar fazla kırdı mahfetti ki beni gerçekten canımı son damlasına kadar acıttı.hiç vazgeçmedi.iç fark etmedi ne yaptığını nelere sebep olduğunu hiç bilmedi bilmiyor ve bilmeyecek belki hiçbir zaman...
 
nasıl ya?anne başka birşey benim gözümde şaşırdım...
 
Ben ölürse üzülürmüyüm bilmiyorum. Tabi bi kayıp yaşamak zor ama ya yasattiklari ? Ya annemin aglayislari,hastalanisi,sinir krizleri kardeşimin mahcubiyeti ne olacak ? Bi yandan sevemiyorum diye çok vicdan azabı çekiyorum. Diğer yandan hatırladıkca nefret edecek seviyeye geliyorum. Ickisi,kumari olmayan bir adam. Ama ne bir baba ne bir koca.. Sadece insan işte. Eğer kötü düşünen bensem,bizsek dilerim Allah en kisa zamanda doğru olanı göstersin bizlere. Ama haklı olan tarafsak hesabimizi sorsun. O kadar zor ki bazen...
 
Nefret etmiyorum , görüşüyorum saygı duyuyorum .. ama asla affetmiyorum..
 
annemin çektiklerini düşünmeye başlarsam nefret etmekten başka çarem olmaz.ona yaşattıkları çok fena...dayak içki vs değil ama gerçekten çok çok gurur kırıcı şeyler...30 senelik evliliği silip atmak...basit bir bir kadın uğruna dünyayı satmak...çocuklarını,30 yıllık karısını,malını öülkünü,işini,haysıyetini,namusunu,kariyerini herşeyini...ve bu benim hayatım sizi ilgilendirmez diyebilecek rahatlıkta olmak.hemde evli çocuklu benim yaşımda bir kadın için...
 
Evli derken? Hala evli mi kadın da? Üzmeyin kendinizi onlardan bir halt olmaz yakındır dönüp annenize size yalvarması
 
bende nefret ettim.
hep babalarının ellerinden tutan kız çocuklarına özendim kıskandım.
baba diye koşan küçük kızlara.
baba demek güven demekti. hayattaykende yoktu ölünce de pek farketmedi.
karnımız toktu ruhumuz açtı annemle ikimizin.babamdan hiç "kızım" "güzel kızım" gibi hiçbir kelime duymadım.
kardeşimin karakteri de onun gibi olsa olsa onun kadar baba olur çocuklarına.
 
Evli derken? Hala evli mi kadın da? Üzmeyin kendinizi onlardan bir halt olmaz yakındır dönüp annenize size yalvarması
aynen evli çocuğu bile var 12 yaşında filan..kadın benden 3-4 yaş büyük.boşanmış geçenlerde..bu kadınki bizim evimize girip çıkan soframıza oturan birisiydi.kocası ve kızı ile birlikte...hala da görüşüyorlar babamla...
 

Canım ben evleneli 1 yıl oldu, şu son 1 yıl içinde iki ablam var babam var annem var kardeşim var ve hiçbiri benim nikahıma gelmedi. Annemin mazereti vardı ben istemedim gelmesini ama, ablamları, babamı ve kardeşimi affedemiyorum. Babamla zaten baba kız gibi değiliz istemiyorumda zaten ona sevgi hissettiğim zamanlar 6 yaşıma kadardı sadece onu hatırlıyorum. Ablamlardan hiç beklemezdim yıkıldım, mahfoldum. Üstelik hesap sorduğumda sanki bütün suç bendeymiş gibi nasıl çirkefleşerek kendilerini savundular anlatamam. Böyle değildik herkes kadar sıcak bi yuvamız vardı birbirimize bağlıydık. Ama büyüdükçe ben kopmamaya çalıştım onlar hep uzaklaşmak istediler. Hani yabancı biri yapsa umursamaz insan ama ailesi, canı, parçası yapınca çok zordu canım çok zor. Ben hayatımda ilk defa sinir krizi geçirdim ciddi ciddi. Zaten evlilikde zordu ilk yıl uzak bi yere gelin gittim ve tanıdığım kimse yoktu. Bide ailem böyle yapınca çok kötü zamanlar geçirdim hala geçiriyorum ama namaza başladım onunla sabır buluyorum bol bol dua ediyorum. Allah sabrımı verir diyorum. Herşeyi de döktüm buraya ama içimde kanayan bi yara var sanki sürekli. Sana diyeceğim şu ki fazla umursama kardeşin annen varsa onlara sarıl onlarla teselli bul.
 
annen neden gelmedi nikahına?herkesin bir hikayesi var işte...neler yaşıyoruz neler...insan boşuna yaşlanmıyor...
 
Ben de babazedeyim.İlkokulu bitirdiğimde okutmayacağım seni dedi.11 yaşımda çalışıyordum.Kendi çabamla liseyi bitirdim.Bir gün okul ceketimin ceplerini kurcalarken gördüm.Zannettim ki mektup filan arıyor.Sorduğumda “ne mektubu saçmalama. Para var mı diye baktım. “demişti.Bana kuruş para vermeyen adam,cebimdeki paraya kadar düşmüştü. Güler misin ağlar mısın.Kaybettim bir kaç yıl önce. Vefat etti.Ona karşı halen nötrüm. Nefret etmek de istemiyorum.Bir duygu beslemek de.
 


Son cümleler olmasaydı kardeş miyiz derdim. Babam kendisinden 17-18 yaş küçük bir o***pu ile birlikte olabilmek için 30-32 senelik evliliğini çöpe attı, kızlarını ardında bıraktı, annemden boşanır boşanmaz 5 gün içinde mi ne onunla evlendi ve gitti. Kadın da birkaç kişiyi evliliğinden etmiş, evliyken evli adamlarla birlikte olmuş, adamın birine ev aldırmış, ötekine başka bir şey, kaç evli adamla birlikte olmuş belli olmayan biri. Onunla tanıştıktan sonra anneme ve bizlere yaptığı ayrı zaten. Eşimi hiç tanımadan, hiç görmeden arkasından sırf kütüğü doğudaki bir şehirde diye söylediklerini saymıyorum bile. Halen daha ona buna anlatıyormuş, duyuyorum. Konuşuyor muyum? Hayır. Konuşur muyum? Sanmıyorum. Çocuklarımı görebilir mi? ASLA. Bazen yaptıkları aklıma geliyor da, hiçbirini hak etmediğimize emin oluyorum iyice. Konuşmayınca bir şey de kaybetmiyorum. Aksine huzurluyum, mutluyum çok şükür. Allah'ım bozmasın inşallah. Amin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…