Ah ah benim annem yaşasaydı da laf yeseydim sabah akşam...
Bak güzelim, ben yeni anneyim. Sana çektiklerimi biraz anlatayım: benim hamileliğim çok zor geçti. Iki düşük tehlikesi, huzursuz bacak sendromu, su toplama, ellerde carpal tunnel... Acillerden eve dönmüyordum. 3 gün doğum sancısı çektim, sonra da sezeryan ağrısı. O ağrılarla oğlumu emzirdim. Dikiş yerlerime tekmeler atıyordu. Oğlum abartısız 1 saat emdiği için meme ucum kopmak üzereydi. Onun acısını ancak yaşayan bilir. Ağlaya ağlaya, ayağımı yere vura vura emzirdim. Kanadı kanı durdurdum yine emzirdim...
Sabahlara kadar sallıyorum. Açlıktan ölsem de önce onu doyururum. Daha geçen gece sabaha kadar üstünü açtı ben de uyumadım ki üzerini örteyim. Hasta oldu kaç tane iğne yedi ben kahroldum...
Bunları şikayet amaçlı anlatmıyorum. Gurur duyarak görevimi yapıyorum. Sadece annelik kolay değil. Bu kadar eziyete az biraz "peki annecim" demek zor olmasa gerek sanırım.