Bana da yardım eder misiniz?

tuluhan

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
19 Ocak 2010
16
0
86
İzmir
Merhaba arkadaşlar. Ben 23 yaşında çiçeği burnunda bir öğretmenim atama bekliyorum. Ne yazık ki ben de zor günler yaşıyorum. Ailem erkek arkadaşımı istemiyor. 8 yıldır tanıyorum ama araya 2 yıllık bir ayrılık girdi. Ilişkimizde gelgitler yaşadık. Bu sorunların sebebiyse ailem bilmediği için bizim görüşememizdi. Erkek arkadaşım lise mezunu bir işte çalışıyor. Ailemse erkek arkadaşımın maddi durumu kötü olduğu için ve lise mezunu olduğu için istemiyorlar. Tanışmak bile istemediler. Erkek arkadaşım anlayışlı açık görüşlü bir insan eğitim konusunda sorun yaşamayacağımızı söylüyor ancak 3 yıl önceki bir konuşmamızda sen benden fazla mı maaş alacaksın gibi şeyler söylemişti bu benim kafamı karıştırıyor. Onunla iyi anlaşıyoruz güzel vakit geçiyoruz benimle çok ilgileniyor sevildiğimi de biliyorum ama kafam çok karışık. Erkek arkadaşım benim ilk aşkımdı. Ayrıyken bile onu gördüğümde dizlerimin bağı çözülürdü çok heyecanlanırdım. Barıştığımızda da çok mutlu oldum ancak bu konular beni bunaltmaya başladı. Onu kaybetmekten çok korkmuyor gibiyim:((acaba duygularımı tam ölçüp tartamıyor muyum? Bu ilişkim biterse bi daha kimseyle olamazmışım kimse benimle onun kadar ilgilenmez sevmemiş gibi geliyor. Benimle ve beimle ilgili konularla o kadar ilgileniyor bana karşı o kadra anlayışlı ki. Kafam çok karışık:((
 
mrb arkadaşm.bence herkes dengi ile beraber olmalı sonraki zamanlarda evlilikte en büyük problem bu oluyor.ister çok bilmiş, çok anlayışlı,dürüst ,seni seven......vs olsun aranızdaki bu belki ufak gördüğünüz eğitim sorunu çok büyük sıkıntılar açacaktır.aşk zaten çok kalıcı kalmıyo,kimse vazgeçilmez değil en önemlisi hiiç kimse ama hiç kimse aileni kırmana değmez.benim fikrim böyle..tecrübeyle sabittir
 
herşey açık açık oturup konuşulmalı. Eğer karşı taraf eğitimi sorun etmeyeckse dediğiniz gibi, konuşulup anlaşılabilir gayet de. Siz onca senedir tanıyomuşsunuz birbirinizi, yaşantılarınız var. Ne istediğinizi az çok bilirsiniz, gerçekçi şekilde konuluşulursa sorunlar hallolur ya da bitirmeye dair bir karar alınabilir. Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
öncelikle çok teşekkür ederim yorumunuz için. Erkek arkadaşıml 2002 de tanıştık birbirimizi çok sevdik ama şu 2 yıllık ayrılık sürec
i kafamı karıştıran şidi de seviyorum ama 2 yıl onsuzdum başka bir arkadaşım da oldu ama hep adını andım o olsa şöyle olurdu bu olsa şöyle olurdu diye. ömür boyu pişmanlık duymaktan korkuyorum
 
acıkca benim ailem hic erkek arkadasımla tanısmadan once ne kadar kazanıyor diye sormadı sadece calısıp calısmadıgını sordular o kadar birlikte yasıycak olan sizsiniz ne kadar kazandıgı sizi ilgilendirir..erkek arkadasının sen benden cokmu kazanacaksın demeside onun bunu sorun etcegi anlamınada gelebilir gelmeyebilirde siz bu konuyu bi kendiniz halledin daha sonra aileyi ikna edersin
 
herşey açık açık oturup konuşulmalı. Eğer karşı taraf eğitimi sorun etmeyeckse dediğiniz gibi, konuşulup anlaşılabilir gayet de. Siz onca senedir tanıyomuşsunuz birbirinizi, yaşantılarınız var. Ne istediğinizi az çok bilirsiniz, gerçekçi şekilde konuluşulursa sorunlar hallolur ya da bitirmeye dair bir karar alınabilir. Hakkınızda hayırlısı olsun.

yorumunuz için çok teşekkür ederim ama inanın durum öyle zor ki. Eve gidiyorum gerginlik erkek arkadaşımın adını bile anamıyorum. Aile onunla olursan bizi unut diyor. Tanımak dahi istemiyorlar. Bi taraftan sevgilim:(
 
içinde bulunduğunuz durum çok kötü sizi anlıyorum ama ailenizin 'onunla olursan bizi unut' sözüne rağmen hala düşünüyorsanız......ne diyim artık.doğru bir karar verirsiniz inş
 
Her erkek karşısındaki kadının/kızın kendisinden fazla maaş alıcak olmasını kendisine yediremez. Ben bunun eğitim seviyesiyle ilgili olduğunu düşünmüyorum. Daha çok karşısındaki kişiye yetme ihtiyacından doğuyor bu. Bu bence bir sorun değil. Ama seviyor ve seviliyosan eğer bence ilişkinin arkasında dur. Ne çok okumuş insan var ama akılları hala boş. Ama ne çok da okumamış insan var ki okuyanlara taş çıkartırlar. Eğer ailen kabul etmiyor diye onlara kabul ettirmeyi denemeyip vazgeçersen ilerde pişman olup keşkelerle boğuşabilirsin canım. Ben de zamanında aileme karşı savaş verdim bu konuda ve şuanda erkek arkadaşım annem tarafından çok çok sveiliyor ve el üstünde tutuluyor
 
Merhaba arkadaşlar. Ben 23 yaşında çiçeği burnunda bir öğretmenim atama bekliyorum. Ne yazık ki ben de zor günler yaşıyorum. Ailem erkek arkadaşımı istemiyor. 8 yıldır tanıyorum ama araya 2 yıllık bir ayrılık girdi. Ilişkimizde gelgitler yaşadık. Bu sorunların sebebiyse ailem bilmediği için bizim görüşememizdi. Erkek arkadaşım lise mezunu bir işte çalışıyor. Ailemse erkek arkadaşımın maddi durumu kötü olduğu için ve lise mezunu olduğu için istemiyorlar. Tanışmak bile istemediler. Erkek arkadaşım anlayışlı açık görüşlü bir insan eğitim konusunda sorun yaşamayacağımızı söylüyor ancak 3 yıl önceki bir konuşmamızda sen benden fazla mı maaş alacaksın gibi şeyler söylemişti bu benim kafamı karıştırıyor. Onunla iyi anlaşıyoruz güzel vakit geçiyoruz benimle çok ilgileniyor sevildiğimi de biliyorum ama kafam çok karışık. Erkek arkadaşım benim ilk aşkımdı. Ayrıyken bile onu gördüğümde dizlerimin bağı çözülürdü çok heyecanlanırdım. Barıştığımızda da çok mutlu oldum ancak bu konular beni bunaltmaya başladı. Onu kaybetmekten çok korkmuyor gibiyim:((acaba duygularımı tam ölçüp tartamıyor muyum? Bu ilişkim biterse bi daha kimseyle olamazmışım kimse benimle onun kadar ilgilenmez sevmemiş gibi geliyor. Benimle ve beimle ilgili konularla o kadar ilgileniyor bana karşı o kadra anlayışlı ki. Kafam çok karışık:((


Eğitim düzeyindeki farklılığa ve ailenizin bakış açısına odaklanılmış ama asıl sorun sizin duygularınızdan emin olamayışınız gibi geldi bana... CADIARZU
Çok uzun süren beraberlikler zamanla alışkanlığa dönüşür ve araya ayrılık girdiğinde asıl özlenen sevdiğiniz adamdan çok onun ilgisi ve sevgisidir. Öyle ya, o kadar uzun zamandır dertlerinizle ilgilenmiş, sizinle gülmüş ağlamıştır ki o gidince beraberinde tüm çıkar yollar, çözümler, çareler de ona eşlik etmiştir. :delphin:
2 yıl az bir zaman değil... Nedenlere fazla değinmemişsiniz ama 2 yıl sizsiz kalmış biri karşınızdaki... Siz de onu kaybetmekten korkmaz hale gelmişsiniz. Sanki "daha iyi bir seçenek olsa, ailenizin tasvip edeceği, eğitim kültür seviyesi size yakın biri, her şey daha kolaylaşacak gibi, "kimse onun gibi ilgilenmeyecek gibi geliyor" ya, o ilgilenen adam çıkagelse mesela... Sanki gelgitler o zaman bitecek... Bunlar kötü hisler değil, erkek arkadaşınızdan vazgeçmeye meyiliniz var. Onu küçümsediğiniz için değil de bir şeyleri tükettiğiniz için belki... Sadece vicdani muhasebe kısmına takılmışsınız gibi, sanırım o da yakında biter... Uzun soluklu ilişkileri uzun ayrılıklar tökezletir (ve genelde bitirir), siz de bunun bir örneğini yaşıyorsunuz... Doğru kararı vermenizi diliyorum...
 
Merhaba arkadaşlar. Ben 23 yaşında çiçeği burnunda bir öğretmenim atama bekliyorum. Ne yazık ki ben de zor günler yaşıyorum. Ailem erkek arkadaşımı istemiyor. 8 yıldır tanıyorum ama araya 2 yıllık bir ayrılık girdi. Ilişkimizde gelgitler yaşadık. Bu sorunların sebebiyse ailem bilmediği için bizim görüşememizdi. Erkek arkadaşım lise mezunu bir işte çalışıyor. Ailemse erkek arkadaşımın maddi durumu kötü olduğu için ve lise mezunu olduğu için istemiyorlar. Tanışmak bile istemediler. Erkek arkadaşım anlayışlı açık görüşlü bir insan eğitim konusunda sorun yaşamayacağımızı söylüyor ancak 3 yıl önceki bir konuşmamızda sen benden fazla mı maaş alacaksın gibi şeyler söylemişti bu benim kafamı karıştırıyor. Onunla iyi anlaşıyoruz güzel vakit geçiyoruz benimle çok ilgileniyor sevildiğimi de biliyorum ama kafam çok karışık. Erkek arkadaşım benim ilk aşkımdı. Ayrıyken bile onu gördüğümde dizlerimin bağı çözülürdü çok heyecanlanırdım. Barıştığımızda da çok mutlu oldum ancak bu konular beni bunaltmaya başladı. Onu kaybetmekten çok korkmuyor gibiyim:((acaba duygularımı tam ölçüp tartamıyor muyum? Bu ilişkim biterse bi daha kimseyle olamazmışım kimse benimle onun kadar ilgilenmez sevmemiş gibi geliyor. Benimle ve beimle ilgili konularla o kadar ilgileniyor bana karşı o kadra anlayışlı ki. Kafam çok karışık:((



canım okurken bi an kendimi okuyo giibi oldum benim adını koymadığımız ama sevgiliden öte bi ilişkim var oda lise mezu ve ben öğretmen adayıyım üstelik ikinci üni okuyorum ve yükseklisans yapıcam. önceleri ben bunu problem ederim diye düşünüyodum ama şuan etmiyorum artık çünkü bana fazlasıyla saygılı ve mesleğim benden çok onu heycanlandırıyo.ve bana deliler gibi aşık onun aşkı karşında eziliyorum bazen çünkü ben ona aşık değilim yani görüşmesem hiç görmesem başkası karşıma çıksa unuturmuşum gibi geliyo . bizim asıl problememiz ise o benim kuzenim:çok üzgünüm: ailem en başta buna karşı çıkar aynı sendeki durum gibi onu bana yakıştırmazlar lise mezunu vs. diye. bende bazen ondan başka kimse beni bu kadar sevemez gibi geliyo ve o kadar alışkanlık olduki o yüzden kopamıyorum çok seviyorum ama bu sevgimin onun aşkından ve bu kadar aşırı sevilmekden kaynaklandığını düşünüyorum. şuan askerde olduğu içinde daha çok bağlıyız birbirimize. ben doğrusu bu işi akışına bıraktım o hayırlısıyla gelsinde belki zamanla herşey yoluna girer. sen de belki akışına bırakmalısın ama hiç bir vakit ideallerinden vazgeçme . aileye gelince şuan bende aynı sıkıntıda olduğum için onları karşıma alıcak cesaret ve aşkım yok diyorum seni bilemem tabibilmiyorumkismile ama hakkında hayırlısı olsun tatlım
 
[sıze="2"]

canım okurken bi an kendimi okuyo giibi oldum benim adını koymadığımız ama sevgiliden öte bi ilişkim var oda lise mezu ve ben öğretmen adayıyım üstelik ikinci üni okuyorum ve yükseklisans yapıcam. önceleri ben bunu problem ederim diye düşünüyodum ama şuan etmiyorum artık çünkü bana fazlasıyla saygılı ve mesleğim benden çok onu heycanlandırıyo.ve bana deliler gibi aşık onun aşkı karşında eziliyorum bazen çünkü ben ona aşık değilim yani görüşmesem hiç görmesem başkası karşıma çıksa unuturmuşum gibi geliyo . Bizim asıl problememiz ise o benim kuzenim:çok üzgünüm: Ailem en başta buna karşı çıkar aynı sendeki durum gibi onu bana yakıştırmazlar lise mezunu vs. Diye. Bende bazen ondan başka kimse beni bu kadar sevemez gibi geliyo ve o kadar alışkanlık olduki o yüzden kopamıyorum çok seviyorum ama bu sevgimin onun aşkından ve bu kadar aşırı sevilmekden kaynaklandığını düşünüyorum. şuan askerde olduğu içinde daha çok bağlıyız birbirimize. Ben doğrusu bu işi akışına bıraktım o hayırlısıyla gelsinde belki zamanla herşey yoluna girer. Sen de belki akışına bırakmalısın ama hiç bir vakit ideallerinden vazgeçme . Aileye gelince şuan bende aynı sıkıntıda olduğum için onları karşıma alıcak cesaret ve aşkım yok diyorum seni bilemem tabibilmiyorumkismile ama hakkında hayırlısı olsun tatlım
[/sıze]


yorumun için çok teşekkür ederim canım.ben de akışına bıraktım artık. Hakkımızda hayırlısı olsun:)
 
Back
X