Selamlar,
Artık benimde sizlerin değerli görüşlerine ihtiyacım var. Hemen konuya girmek isterim.
Benim başka bir şehirde 19 yaşında kız yeğenimle yaşayan ablam var (dı). Yeğenimin okulu vs derken İstanbul'a benim yanıma taşınmak istediklerini söylediler. Eşinden ayrı ablam ama enişte olacak kişisi İstanbul'da hasta olan babasına bakıyor. Çalışmıyor babasının emekli maaşını alıyor sanırım. (ben kendi evimde yalnız yaşıyorum ailem aynı sokakta başka bir apartmanda yaşıyor) evim kira değil bu arada. Uzun zamandır yalnız yaşayan biri olarak ilk zamanlar çok zorlandım. 1+1 ev küçük ama ne yapalım alışacağız bir şekilde dedim bugüne kadar.
Yeğenim zorluk yaşamasın diye kendi evi görsün diye bir odayı tamamen onun eski evinden olan eşyaları taşıdım yerleştirdik. Geçen hafta sonu benim bilgim olmadan yeğenim babasını davet etmiş. Yatıya hem de. Neyse dedim bir şey olmaz bir kerelik babası sonuçta beraber kalmak istemiş bir şey demeyelim. Ben salonda annesi ile yattım yeğenim odasında babasıyla... Tüm yaşam alanım amerikan mutfak olan salon :) koltukta yatıyorum düşünün. Her şey sevgili yeğenim için.
Eve her gittiğim farklı bir durum ile karşılaşmaktan artık çok sıkıldım. Bana sormadan duvardaki tabloların çıkarılıp kendi tablolarının takılması, bana sormadan eşyaların yerlerinin değişmesi, bana sormadan halıların kalkması. Zaten alçı olan duvarı koca koca tablolar asmaya çalışmışlar tutmamış bütün duvarlarım delik deşik olmuş. Ben minimal yaşayan evinde çerçeve hariç biblo bile kullanmayan biriyken evin her yerinde başka bir şey ile karşılaşıyorum. Bugünde yeğenimin diğer şehirde yaşayan arkadaşının benim bilgim olmadan yatıya davet edildiğini öğrendim. zaten minicik olan evde koltukta yaşayan ben artık çok sıkıldım ve patladım. Sadece bunlar değil elbette. Evde bütün ışıkları yakıyorlar, gerekli gereksiz ışıklar yanıyor (karanlıkta durmaktan hoşlanmazlarmış) hava serin olsun / olmasın vantilatör gece sürekli çalışıyor (ev çok sıcak geliyormuş) hiç faturaya destek olmadıkları gibi köstek olmaya başladılar. bugünde artık patladım. bana sorulmadan eve misafir çağrılmasından hoşlanmadığımı zaten 1+1 olan evde rahat edemediğimden bahsettim sanki başlarına dağ yıktım. 19 yaşında olan yeğenim ağlıyormuş annesi öyle dedi. Şaka mı bu?
Ben şimdi ne yapayım sevgili kadınlar. Aklım algım gitti. Kendi evimde misafir gibi hissetmeye başladım. Lütfeen fikirlerinize çok ihtiyacım var.
Artık benimde sizlerin değerli görüşlerine ihtiyacım var. Hemen konuya girmek isterim.
Benim başka bir şehirde 19 yaşında kız yeğenimle yaşayan ablam var (dı). Yeğenimin okulu vs derken İstanbul'a benim yanıma taşınmak istediklerini söylediler. Eşinden ayrı ablam ama enişte olacak kişisi İstanbul'da hasta olan babasına bakıyor. Çalışmıyor babasının emekli maaşını alıyor sanırım. (ben kendi evimde yalnız yaşıyorum ailem aynı sokakta başka bir apartmanda yaşıyor) evim kira değil bu arada. Uzun zamandır yalnız yaşayan biri olarak ilk zamanlar çok zorlandım. 1+1 ev küçük ama ne yapalım alışacağız bir şekilde dedim bugüne kadar.
Yeğenim zorluk yaşamasın diye kendi evi görsün diye bir odayı tamamen onun eski evinden olan eşyaları taşıdım yerleştirdik. Geçen hafta sonu benim bilgim olmadan yeğenim babasını davet etmiş. Yatıya hem de. Neyse dedim bir şey olmaz bir kerelik babası sonuçta beraber kalmak istemiş bir şey demeyelim. Ben salonda annesi ile yattım yeğenim odasında babasıyla... Tüm yaşam alanım amerikan mutfak olan salon :) koltukta yatıyorum düşünün. Her şey sevgili yeğenim için.
Eve her gittiğim farklı bir durum ile karşılaşmaktan artık çok sıkıldım. Bana sormadan duvardaki tabloların çıkarılıp kendi tablolarının takılması, bana sormadan eşyaların yerlerinin değişmesi, bana sormadan halıların kalkması. Zaten alçı olan duvarı koca koca tablolar asmaya çalışmışlar tutmamış bütün duvarlarım delik deşik olmuş. Ben minimal yaşayan evinde çerçeve hariç biblo bile kullanmayan biriyken evin her yerinde başka bir şey ile karşılaşıyorum. Bugünde yeğenimin diğer şehirde yaşayan arkadaşının benim bilgim olmadan yatıya davet edildiğini öğrendim. zaten minicik olan evde koltukta yaşayan ben artık çok sıkıldım ve patladım. Sadece bunlar değil elbette. Evde bütün ışıkları yakıyorlar, gerekli gereksiz ışıklar yanıyor (karanlıkta durmaktan hoşlanmazlarmış) hava serin olsun / olmasın vantilatör gece sürekli çalışıyor (ev çok sıcak geliyormuş) hiç faturaya destek olmadıkları gibi köstek olmaya başladılar. bugünde artık patladım. bana sorulmadan eve misafir çağrılmasından hoşlanmadığımı zaten 1+1 olan evde rahat edemediğimden bahsettim sanki başlarına dağ yıktım. 19 yaşında olan yeğenim ağlıyormuş annesi öyle dedi. Şaka mı bu?
Ben şimdi ne yapayım sevgili kadınlar. Aklım algım gitti. Kendi evimde misafir gibi hissetmeye başladım. Lütfeen fikirlerinize çok ihtiyacım var.
