- 22 Kasım 2014
- 3.213
- 4.660
- 133
- 39
Çok geçmişler olsun. Yaşadığınız şey kolay değil. Allah sabır ve huzur versin inşallah en koşa zamanda.
Evet, 9 ayın ardından olması çok zor olmuş. Ama şu anda böyle üzüntü ve duygusal gel gitler yaşamanız çok çok normal.
Hormonlar o kadar önemli ki. İnsanın bütün yaşantısını, aklını ve sağlığını etkiliyor. Ve şu anda hem lohusalık hem de üzüntünün etkisiyle hormonlarınızın zirve yaptığı bir dönemdesiniz.
Şu anda hissettikleriniz ve düşünceleriniz geçecek zamanla. O zaman daha sağlıklı düşünebileceksiniz inşallah.
Çok şükür ki iki evladınız var. Bu çok güzel bir şey. Üzülürken bir yandan çok şükredin onlar için olur mu? Yani hem üzüntüye sabır, hem nimete şükür. Kimisi der başkalarının yok, onlar ne yapsın diye ama her üzüntü farklı. Şu anda siz belki normal düşüneceğiniz gibi hissedemiyorsunuz. Ama bir yandan çok çok şükredin.
Ben de geçen sene düşük yaptım, tüp bebekti. Önce hamile olduğuma sevindim, ama hamilelik ilerledikçe sorunlar oluştu, bebek zamanına uygun gelişmedi. 4 ay gelişmesini Ümit ederek bekledim ama düştü sonunda. Üzüldüm tabi ki ama Hayırlısı dedim hep. Nasipte bu varsa, vardır bir hayrı. Belki doğması daha büyük bir imtihan olurdu benim için.
Şu anda ben de hormon ilaçları kullanıyorum. Ve nevrim döndü. Ben ben değilim :)) hem yorgunluk, ağlama halleri, unutkanlık, pek çok şey.. eski kendimi özledim :)
Üç çocuğu olup, 4. De düşük yapıp doktor bir daha denemeyin, annenin sağlığı bozulur dediğinde çok üzülen birini de duymuştum. Yani lohusalık üzüntüleri.
Bir de ben o hamileliğimde tedirgin beklerken ve tüp bebek sürecinde çok geriliyordum.Oğlum 9 yaşında. Ona çok patlıyordum. Hormonlar, sinir deli gibi filan. Çocuk da çok etkileniyor.
Sonra baktım, bi kenara çektim kendimi. Ben ne yapıyorum dedim. Yeni bir bebek için uğraşıyorum, sıkıntı çekiyorum tamam da, birini yapıcam derken, elimdekini bozuyorum.
Çocuk beni ağlarken, kızarken görüyor, etkileniyor. Ben elimdekini en güzel şekilde şefkatle, özenle yetiştireyim inşallah. Gerisi nasip diyerek kendime bir çekidüzen verdim. Şu anda yine tüp bebek dönemindeyim ama bunu oğluma
Yansıtmamak ve onun programı en büyük önceliğim.
Yani tamam, bir üzüntü olabilir ama diğer çocukların huzurunu, dersini, mutluluğunu ön plana koymak lazım. Zaten onların sevgisinin büyük bir iyileştirici gücü var.
Kendinize zaman tanıyın, bir kaç ay vücudunuzun kendini toplamasına izin verin. Şu anda aldığınız herhangi bir karar sağlıklı olmayacaktır. Bir 5-6 ay aklınızı ve ruhunuzu dinlenmeye çekin. Hafta sonları ya da fırsat buldukça gezme dolaşma imkanları oluşturun ve eşinizden de destek isteyin bu dönemde.
Eşiniz yardımcı mı bilmiyorum. İnşallah öyledir ama erkekler bu süreçleri bizim gibi fiziksel olarak yaşamadıkları için anlamayabilir. Siz kırılırsınız anlamıyor, yeterince yardımcı olmuyor diye.orada yapılacak en güzel şey erkeklere açık açık söylemek. Şu işi yapar mısın, yardımcı ol, ya da çocuğun dersini kontrol et, ya da yarın biraz gezmeye çıkar gibi. Net söylemek lazım. İçimizdeki patlamaları duymayabilirler çünkü.
Sağlık ve mutluluk diliyorum.
Evet, 9 ayın ardından olması çok zor olmuş. Ama şu anda böyle üzüntü ve duygusal gel gitler yaşamanız çok çok normal.
Hormonlar o kadar önemli ki. İnsanın bütün yaşantısını, aklını ve sağlığını etkiliyor. Ve şu anda hem lohusalık hem de üzüntünün etkisiyle hormonlarınızın zirve yaptığı bir dönemdesiniz.
Şu anda hissettikleriniz ve düşünceleriniz geçecek zamanla. O zaman daha sağlıklı düşünebileceksiniz inşallah.
Çok şükür ki iki evladınız var. Bu çok güzel bir şey. Üzülürken bir yandan çok şükredin onlar için olur mu? Yani hem üzüntüye sabır, hem nimete şükür. Kimisi der başkalarının yok, onlar ne yapsın diye ama her üzüntü farklı. Şu anda siz belki normal düşüneceğiniz gibi hissedemiyorsunuz. Ama bir yandan çok çok şükredin.
Ben de geçen sene düşük yaptım, tüp bebekti. Önce hamile olduğuma sevindim, ama hamilelik ilerledikçe sorunlar oluştu, bebek zamanına uygun gelişmedi. 4 ay gelişmesini Ümit ederek bekledim ama düştü sonunda. Üzüldüm tabi ki ama Hayırlısı dedim hep. Nasipte bu varsa, vardır bir hayrı. Belki doğması daha büyük bir imtihan olurdu benim için.
Şu anda ben de hormon ilaçları kullanıyorum. Ve nevrim döndü. Ben ben değilim :)) hem yorgunluk, ağlama halleri, unutkanlık, pek çok şey.. eski kendimi özledim :)
Üç çocuğu olup, 4. De düşük yapıp doktor bir daha denemeyin, annenin sağlığı bozulur dediğinde çok üzülen birini de duymuştum. Yani lohusalık üzüntüleri.
Bir de ben o hamileliğimde tedirgin beklerken ve tüp bebek sürecinde çok geriliyordum.Oğlum 9 yaşında. Ona çok patlıyordum. Hormonlar, sinir deli gibi filan. Çocuk da çok etkileniyor.
Sonra baktım, bi kenara çektim kendimi. Ben ne yapıyorum dedim. Yeni bir bebek için uğraşıyorum, sıkıntı çekiyorum tamam da, birini yapıcam derken, elimdekini bozuyorum.
Çocuk beni ağlarken, kızarken görüyor, etkileniyor. Ben elimdekini en güzel şekilde şefkatle, özenle yetiştireyim inşallah. Gerisi nasip diyerek kendime bir çekidüzen verdim. Şu anda yine tüp bebek dönemindeyim ama bunu oğluma
Yansıtmamak ve onun programı en büyük önceliğim.
Yani tamam, bir üzüntü olabilir ama diğer çocukların huzurunu, dersini, mutluluğunu ön plana koymak lazım. Zaten onların sevgisinin büyük bir iyileştirici gücü var.
Kendinize zaman tanıyın, bir kaç ay vücudunuzun kendini toplamasına izin verin. Şu anda aldığınız herhangi bir karar sağlıklı olmayacaktır. Bir 5-6 ay aklınızı ve ruhunuzu dinlenmeye çekin. Hafta sonları ya da fırsat buldukça gezme dolaşma imkanları oluşturun ve eşinizden de destek isteyin bu dönemde.
Eşiniz yardımcı mı bilmiyorum. İnşallah öyledir ama erkekler bu süreçleri bizim gibi fiziksel olarak yaşamadıkları için anlamayabilir. Siz kırılırsınız anlamıyor, yeterince yardımcı olmuyor diye.orada yapılacak en güzel şey erkeklere açık açık söylemek. Şu işi yapar mısın, yardımcı ol, ya da çocuğun dersini kontrol et, ya da yarın biraz gezmeye çıkar gibi. Net söylemek lazım. İçimizdeki patlamaları duymayabilirler çünkü.
Sağlık ve mutluluk diliyorum.
