Son guvendigim insanın beni ayaga kaldırıp tekrar yere dusurmesi bana cok agır geldi.
Yaşadıklarınızın nedenini bu cümledeki bakış açınız özetliyor bence. Siz kendiniz ayağa kalkmazsınız başkasının insafına kalır ve sevgisine bağımlı olursunuz.
İlişki denen şey bir insanın diğerini onarması değildir. Siz değerinizi başka insanlardan gördüğünüz onaya, değere, ilgiye bağlarsanız bir gün dünyanın -sözde-en mutlu kadını olurken diğer gün mutsuzluğunuz katlanılmaz olur.
Sizin değeriniz kendi özünüzden gelir. Daha ilk ayrılığınızda bu konuyu çözmeliydiniz. Sevgi iyileştirir demişsiniz, ama gördüğünüz gibi sonuçlar kalıcı olmadığına göre bu gerçek bir iyileşme olmuyor. Sevgi insana iyi gelebilir belki ama bu konularda iyileştirici olan kişinin kendi çabasıdır. Belli ki zamanında önünü alamadığınız için negatifliğiniz de kemikleşmiş sizde. Bu yüzden bir uzman yardımı alın derim.
Bu negatifliğinizi önce kendi beyin kimyanız ve ruh sağlığınız, sonra da sağlıklı ilişkiler kurabilmeniz için değiştirmeniz gerek. Ama bu bir suç değil, olanlar sadece çözemediğiniz bir sorunun sonucu. Böyle görmeye çalışın. Fakat bu negatifliğinizi çözmezseniz, isimler değişir ama siz hep aynı hikayeyi yaşarsınız bence. Uzman desteği alın. Sorunu çözdüğünüzde sonuçları da değiştireceksiniz.
Ayrıca kendinize de bu kadar yüklenmeyin. Hayat bu.. Yaşadıklarınıza deneyim gözüyle bakın, kendinizi daha iyi tanımanıza vesile olan deneyimler, o kadar. Fakat iyileşmek umuduyla bundan sonra yine başkalarının sevgisine sığınırsanız o zaman hata olur bence. Zaten bu son birlikteliğiniz de gerçek aşk mıydı, alışkanlık mıydı, yoksa sadece size iyi gelen bir şey miydi, tartışılır. Çünkü ilişkiye başladığınızdaki ruh haliniz bunu anlamıza engel olmuştur. Tekrar bu ruh halinde başkasına sığınmayın da, destek alın olur mu?