- 9 Kasım 2017
- 744
- 724
- 103
- Konu Sahibi Leonmathilda
-
- #41
Cok güldüm ya yani bizim gibi hissedenlerin recetesine dedikodu mu yazmak lazim
Cok güldüm ya yani bizim gibi hissedenlerin recetesine dedikodu mu yazmak lazimCanın sıkılıyor biraz kendine vakit ayırsan gezsen dolaşsan en yakın arkadaslarınla iki dedikodu yapsan hiçbişeyin kalmaz senin..
Sen dua et yine bir çocuğun var yani hepten yalnız değilsin ya olmayanlar ne yapsın ?
Aynen öyle katılıyorum yani elbette bizlerden kötüsünü hep düşünmeliyiz ama konu acan insanlar icinde bulunduğu durum icin yardım arıyor zatenAy böyle tür yorumlardan cidden gina geldi. Evet bebeğin olmamasi üzücü fakat bu demek değil ki çocuğu olan insanin derdi olamaz yada küçümsenmeli diye.
Sizin bir derdiniz olsa ve biri gelip dese "en azindan yürüyebiliyorsunuz, tekerlikli sandalyeliler ne yapsin" dese hoşmu olur? Herşeyin daima daha kötüsü var.
Gerçekten bu kadar güzel anlatılamazdı bir sorun"Aynı ben" diyenlerden biri de ben olayım.
Sanırım bu kadar çok kişi olmamızın sebeplerinden biri şehir hayatı. Biz galiba 90'ların mahalle çocukları oluyoruz :) Şimdi bilmem kaç katlı apartmanlarda kimsenin kimseyi tanımadığı, güvenmediği bi zamanda komşuluk zor oluyor. Ben 4 senedir gurbetteyim 20 daireli apartmanımızda 1 tane bile komşum yok. "Merhaba-merhaba"dan öteye diyalog yok. Anneler çalışıyor, çocuklar kreşlerde, parkta kimse olmuyor.
Ben de dönüşümlü olarak yağlı boya, gitar, spor, kpss, ingilizce vs vs bir sürü şey ile oyalanmaya çalışıyorum. Ama sosyal varlıklarız işte insan bir yerden sonra yalnız yaptığı şeyden de sıkılıyor.
Bir de şöyle bi durum var ki bi yaştan sonra arkadaş edinmek çok zor. İnsan kimseyi beğenmiyor. Mahallede, okulda, işte zoraki aynı ortamda durup istemesen de bi bağ kuruyosun ve zamanla ortak noktalar bulabiliyosun. Ama evliyken, evin sorumlu kişisi sen iken; canın isterse davet ediyor, yada davetlere katılıyorsun. O da bize zor geliyor galiba. "Aman şimdi kim uğraşacak kek börekle" falan filan. Halbuki gerçek bi dostun olsa "geliyorum" dese "ne ikram edicem, ev temiz mi pis mi" diye düşünemezsin. Maksat sadece görüşmektir. Seni tanır, konuşmalarından anlam çıkarmaz, ima aramaz, önyargı da bulunmaz falan filan. Özetle yeni biriyle tanışmak bence bize zor geliyor. Eşlerimizin durumu da birebir aynı.
Ay çok uzun olmuş kusura bakma :)) Yardımcı da olamadım, kendime hayrı yok. Yaram varmışsa demek ki
Hamileligim çok zor geçti evdeydim hastane kontrolleri dışında..Dogum iznine ayrıldım evde yalnizim. Bebisin hazırlıklarını tamamlamıyorum ama evde cok sıkılıyorum. Halime şükrediyorum o ayri. Şükürler olsun ki hamileligim yolunda gidiyor. Ama ilginç bir şekilde hamileligim ortaya ciktigindan beri arkadaşlarımla takilmalarkm arayip soranlarım azaldi. Bebek doğunca da durumum sizinki gibi olacak herhalde ilk zamanlar. Ama ise devam edecegim. Size de aynısını tavsiye ederim .anne de olsak sosyal hayattan koptugumiz takdirde depresyon kaçınilmaz
Hemen araştırıyorumŞimdide cocugunla vakit geçirebilirsin. Mesela beraber bebek yogasi yapabilirsin evde... bebek foto albümü (scrap book tipinde)vs.
Anne/bebek kurslarina baksan. Orda yaşıtlarınla tanışma imkanin olur
Gerçekten bu kadar güzel anlatılamazdı bir sorun
Cidden cidden şimdiki ilişkilerde yapmacık çok ya,dostluklar,arkadaşlıklar
Kıyafet
Altın
Evin temiz mi pis mi herşeye bir kulp
Ah ahhh
Ilk haftalar benim de çok sıkıntılı gecti. Önce annemlerde yattim sonra eve geldim evde yattim. Zorunlu haller disinda pek dışarı cikmadim. 20.haftadan sonra düzeldi biraz sukur. Ama tabi eskisi gibi aktif cikamiyorum. Haliyle bir iki gitmeyince davet de etmiyor insanlar bi süre sonra. Bir de cevremde bekar arkadaşlarım daha fazla. E benim gündemim malum. Ilgi alanları değişiyor herhalde...iyi temenniniz icin Sag olunHamileligim çok zor geçti evdeydim hastane kontrolleri dışında..
Cidden herkes uzaklaştı öyle oluyor neden bilmiyorumhayırlısı ile yavrunuzu kucaginiza alınız.
Ewd dedikodu iyidir iki fiskosCok güldüm ya yani bizim gibi hissedenlerin recetesine dedikodu mu yazmak lazim
TV'lerde programlar buna teşvik ediyorKatılıyorum size.
Ama bilinçaltımıza attığımız şeyler çok değişti.
Şimdi ekranlar, ne giydin, nerden aldın, kaç paraya aldın, onun rengi/dokusu ona uymuş mu? bik bik bik..
Yemeğe davet edilenler, çorba beğenmez, yemek sunumu beğenmez, masa örtüsü, sofra düzeni, herkes sunuma odaklanmış,
Eline sağlık demek yok.
Çok şükür demek yok.
Ev sahibinin derdinden tasasından bi haber.. vsvsvs
Oysa ki türk örf adetleri böyle mi?
Kusur Aramak Moda oldu.
Yeni gelinim, evimin koltuğunu şurdan aldım, halısı burdan. avizem 4500 TL.
Mesleğim eğitimim kültürüm gezip gördüğüm yerler örf adetlerim
Ne önemi var.
Kapı zilim, paspasım, kapı süsüm bile uyum ve ahenk içinde.
Hepsi Pembe.
Çekmecelerim organizer dolu.
Hepsi muntazam düzenli.
Temizim ben.
Kaç kitap okuduğumun önemi yok.
Bilim yok, araştırma yok. Kültür sanat bihaber..
En acısı da artık bunlara özendirme yok.
Hangi ana haber bülteni bugün bir bilim kadınına yer vermiş,
iş insanlarıyla röportaj yapmış,
başarı hikayeleri anlatmış.
Varsa yoksa Siyez bulguru, Gluten, ekşi mayalı tam tahıllı ekmek vsvsvsss
Mobese kameralarından gelen günlük dehşet görüntüler.
Cinayet haberleri.
İçimiz mutsuz
Ruhumuz fakir.
Oysa ki; her sabah kahvaltıda avokado yiyorum ben.
Peki neden hep bir mutsuzluk
Adim attım.çok kimisi şuan müsait değilim dedi kimisi zaten evde durmuyor8 ay olmus lohusalik coktan bitmis.
Ama cevresel anlamda bunalmissiniz.
Komsular arkadaslar edinin
Beklemeyin karsi taraftan siz adim atin.
Bir kahve icince bile insanin enerjisi degisiyor
Maddi sıkıntılar olabilir ama cikip bir cay icecek olanak da ayarlanabilir
Canım bende aynı durumdayım ama senin en azından vakit gecireblecgn çocuğun var. Rabbime dua ediyorum bı evlatta bana nasip etse konu komşum kimsem olmasa da olur bebeğim bana yeterdi. Sende olumlu düşün canım küçük olsa bile onunla çok güzel vakitler geçirebilirsinizEvet konumuza gelelim...
Bilmiyorum evlilik mı? Yaşam şartları mı?
İnsanlar mı? Beni bu hale getirdi.. yada bitmeyen lohusa depresyonu mu?
Duygusuzlastim ağlamak istiyorum,bağıra çağıra belki çoğu kişiye göre dert bile sayılmaz.. bu yazdıklarim
8 aylık bebeğim var dünyalar tatlısı kuzu kuzu onu çok seviyorum.
Ama evde mutsuzum oturduğum yerde kimsem yok.
Ne biliyim bi oturup konuşacak,kahve içecek, telefonumda bile kimse yok halimi hatrimi soracak yada canim sıkıldığında iki lak lak ediyim diyeceğim kimse..
Bu aralar maddi sıkıntımız da var..
Şöyle çıkıp alışveriş yapsam yapamam durum belli.
Eşim sabah çıkıyor akşam yorgun argın geliyor.. 2 saat ne vakit olursa artık.
Hep aynı oda
Ayni seyler sıkıldım çok sıkıldım..
Bide üstüne kış geldi..
Kitap okuyum diyorum elime alıp geri bırakıyorum.. Bilmiyorum ama çok kötüyüm..
Eşimin ailesi
Kendi aile çevrem. Konuşmalar muhabbetler beni sarmıyor benlik değil sanki hiç biryere ait hissetmiyorum kendimi..
Herşeyi sorgular oldum
Herşeyi evreni bile.. Şuan sabah olucak ve yine aynı rutin şeyler..
Kizim büyüsede beni anliyacak yasa gelse onla vakit geçirsem..
Önerisi olan ?yada ne biliyim geçer mi bugünler.
Napcam bilmiyorum
O kadar güzel yazmışsınız ki tebrik ediyorum.Sen dua et yine bir çocuğun var yani hepten yalnız değilsin ya olmayanlar ne yapsın ?
Canım Rabbim inşAllah gönlündeki güzellikleri sana verirCanım bende aynı durumdayım ama senin en azından vakit gecireblecgn çocuğun var. Rabbime dua ediyorum bı evlatta bana nasip etse konu komşum kimsem olmasa da olur bebeğim bana yeterdi. Sende olumlu düşün canım küçük olsa bile onunla çok güzel vakitler geçirebilirsiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?